توصیه و هشدار جدی مقامات سابق کاخ سفید به سناتورهای آمریکایی در مورد تحریم ایران

به گزارش «تابناک»؛ آنتونی بلینکن، آوریل هینس، کالین کال، جف پرسکات، جان فاینر، فیل گوردون و رابرت مالی که همگی از مشاوران ارشد و معاونان بخش های مختلف کاخ سفید در دولت باراک اوباما بوده اند، طی مطلبی مشترک در نشریه فارین پالیسی نگرانی های خود در مورد رهیافت های جدید فشار و تحریم در برابر ایران که از سوی سنا مد نظر قرار گرفته است را بیان کرده و توصیه های جدی در این رابطه به سناتورهای آمریکا داشته اند.

*** انتشار و انتقال کامل مطلب فارین پالیسی به معنی تایید همه محتوی آن از سوی «تابناک» نیست ***

در این مطلب آمده است: طی دوران خدمت ما در دولت، کمتر موضوعاتی بود که ایجاد یک اجماع دو حزبی در خصوص آنها از ایجاد اجماع در مورد تهدیدات ایران آسان تر به نظر می رسید. کنگره نقشی اساسی در مجازات ایران برای حمایت از تروریسم، فراهم کردن حمایت از شرکای آمریکا در منطقه ای که از سوی ایران تهدید می شود و همچنین برقرار کردن نظامی منسجم از تحریم ها ـ که به همراه دیپلماسی منجر به آن شد که ایران نتواند به سلاح هسته ای دست پیدا کند ـ داشت. اکنون دوباره در کنگره حرکتی جدید برای تحریم های بیشتر روی ایران شروع شده است که از جمله آنها باید به طرح موسوم به قانون مربوط به رفتارهای بی ثبات کننده ایران – 2017 – که هفته گذشته از سوی باب کورکر و رابرت منندز مطرح شده اشاره کرد. این طرح تا کنون موفق شده است تا چندین امضا کننده و حامی را در سنا به دست آورد؛ اما متأسفانه باید گفت، این طرح به گونه ای که اکنون پیش نویس شده، مضرات بیشتری از مزایای آن دارد.

به لطف حمایت و همراهی کنگره ـ به رغم برخی مشکلات در آرا ـ ایالات متحده به همراه شرکای خود موفق شد تا یکی از فوری ترین و مهمترین تهدیداتی که از سوی ایران مطرح بود را حل و رفع کند. تحت مفاد برجام، ایران بخش های زیادی از تأسیسات هسته ای خود را برچید: برچیدن دو سوم از سانتریفیوژها (برابر با بیش از 10 هزار مورد)، خروج 98 درصد از اورانیوم غنی شده، برچیدن رآکتوری که قادر به تولید سوخت پلوتونیوم برای ساخت بمب هسته ای بود و قرار دادن تأسیسات مهم هسته ای تحت نظارت و بازرسی بین المللی.

ایران طبق این سند متعهد به آن شده که هرگز به دنبال ساخت سلاح هسته ای نرود و همه بخش های کلیدی برنامه هسته ای خود را تحت نظارت شدید و اساسی قرار دهد. مهمتر از همه: این توافق کارآمد بوده و در حال اجرا شدن است.

تحت همه این مسائل – از جمله بازرسی های آژانس بین الملی انرژی، بازرسانی که ما مأمور کرده و آموزش داده ایم و طبق اطلاعات نهادهای امنیتی و اطلاعاتی ما – ایران اکنون به همه تعهدات خود در قالب برجام عمل کرده و می کند؛ به عبارت دیگر، ما بدون شلیک حتی یک گلوله مهمترین تهدید علیه خود و ملت خود و متحدانمان را از میان برده ایم – و تنها بهایی که بابت آن پرداخت کرده ایم برداشتن تحریم های بین المللی بوده که هدف از آنها از بین بردن تهدید هسته ای بر سر میز مذاکره بوده است. تحریم های غیر هسته ای در موضوعاتی مانند موشک های بالستیک، تروریسم و نقض حقوق بشر به قوت خود باقی است و ایران در این راه بهای توافق هسته ای را با پول خود پرداخت کرده، پولی که جامعه بین المللی آن را در بانک های خود مسدود کرد تا مقامات ایرانی را برای رسیدن به توافق تحت فشار قرار دهد. در واقع رئیس جمهور دونالد ترامپ میراثی از سیاست در قبال ایران را به همراه دارد که بیش از زمان رئیس جمهور قبلی وضعیت ما را در امنیت و ثبات قرار داده است.

این زمینه در بررسی و ارزیابی خطرات و مزایای طرح جدیدی که برای تحریم های مضاعف بر ایران مطرح شده، از اهمیت اساسی برخوردار است.

بسیاری از سناتورها برای حمایت از طرح سناتور منندز و سناتور کورکر– که به نظر یک شاهکار در سنای برای همراه کردن هر دو حزب در راستای یک تهدید شناخته شده امنیت ملی آمریکاست – هیجان زده و مشتاق هستند. ما نیز نگرانی های مشترکی در مورد تهدیدهایی که از سوی ایران متوجه آمریکا و متحدان ماست داریم؛ از جمله تهدیدهای مطرح از سوی برنامه موشک های بالستیک ایران و حمایت از تروریسم؛ اما زمانی که موضوع بر سر سندی پیچیده مانند برجام است، جزئیات بسیار اهمیت دارند و طرح مورد اشاره در شکل فعلی ریسک های زیادی در بر دارد که می تواند منجر به از میان رفتن و زیر پا گذاشتن توافق هسته ای شود.

همچنین این بند مشکل زاست؛ به این دلیل که اعمال شرط و شروط جدید می تواند از سوی ایران به عنوان تغییر یک طرفه مفاد برجام تفسیر شود که در آینده در مورد تعهدات ایجاد شک و شبهه کند. این امر می تواند این اختیار را به ایران دهد که اقدام متقابل کرده و برای مثال شرط و شروط جدیدی برای انجام تعهدات خود در برجام ایجاد کند. اگر در این میان، شرکای اروپایی، چینی و روسی ما نیز به این نتیجه برسند که مفاد برجام از سوی آمریکا یکطرفه تغییر داده شده، اجماع بین المللی لازم برای فشار بر ایران در راستای اجرای مفاد برجام از میان خواهد رفت.

اما اقدام به این عمل می تواند اثرات سیاسی بزرگی در داخل ایران و در سایر نقاط جهان داشته باشد. به شکل ویژه، این کار هشدار چندین ساله مقامات نظامی ما در این خصوص که معرفی کردن سپاه پاسداران به عنوان گروه ترویستی می تواند منجر به خشونت مشهود از سوی ایران نسبت به آمریکا شده و سربازان ما در عراق و سوریه و سایر نقاط در منطقه را در معرض خطرات جدی قرار دهد، نادیده می گیرد – به ویژه سربازانی که اکنون در فاصله نزدیک با نیروهای ایرانی و سپاه عملیات می کنند ـ و همچنین وضعیت کمپین و ائتلاف ضد داعش را پیچیده خواهد کرد. شاید زمانی باشد که این اقدام توجیه پذیر باشد، ولی پیش از آن باید همه مزایا و معایب آن بررسی شود و اهداف مشخصی از این کار در ذهن باشد. اقدام به این کار از طریق تحریم هایی که فواید عملی مشخصی در بر ندارد در زمان کنونی، امری خلاف خرد و عقلانیت است.

سوم، این طرح با اعمال تحریم بر هر شخص یا نهادی که «خطر همراهی آن با برنامه موشکی ایران می رود» ، استانداردی را مطرح می کند که بسیار موسع و مبهم است. این نوع از استاندارد و تعریف می تواند منجر به اعمال هرگونه تحریمی شود که در نهایت تبعات آن برجام را در بر گیرد و منجر به نقض آن شود؛ به ویژه از سوی دولتی که به وضوح و به شکلی مشهود با این توافق دشمنی دارد.

مدافعان طرح جدید تحریمی به این واقعیت اشاره می کنند که این طرح اختیاراتی به دونالد ترامپ می دهد تا موارد مشکل زا برای برجام را از این تحریم ها مستثنی کند. با این حال ما معتقدیم که این اقدام از سوی کنگره برای قرار دادن اختیارات در دست دولت برای اعمال تحریم هایی که اگر وضع شوند، می تواند منجر به نقض آشکار برجام شده و تعهدات ما برای ممانعت از ایران برای رسیدن به سلاح هسته ای را نقض کرده و در نهایت سربازان ما را در خطر اندازد، اقدامی غیر سازنده است.

ما از ادامه طرح هایی که تحت اختیارات و قوانین کنونی، نهادها و افرادی که در برنامه موشکی یا فعالیت های تروریستی ایران همکاری دارند حمایت می کنیم، ولی بدون در خطر انداختن سندی بین المللی که مهمترین تهدید متوجه ما و متحدان ما در منطقه را از میان برده است. اما کنگره نباید کاری کند که شرکا و متحدان ما، آن را به عنوان نقض و زیر پا گذاشتن توافقی که تا کنون به اهداف خود رسیده است، نگاه کنند. این گونه اقدامات به جای مهار ایران، منجر به انزوای ایالات متحده خواهد شد.

در نهایت، در حالی که ما معتقدیم سیاست ها نباید در تصمیمات مهم امنیت ملی تأثیرگذار بوده و نقشی داشته باشند، اعضای کنگره که اکنون طرح تحریم های جدید علیه ایران را مد نظر دارند باید با چشم باز به نگرش دولت دونالد ترامپ به توافق هست های و رهیافت کلی آن در قبال ایران نگاه کنند. ترامپ در رقابت های انتخاباتی وعده دارد که اولویت اول وی از کار انداختن این توافق است. در دوم فوریه سال جاری، مشاور امنیت ملی سابق ژنرال مایکل فلین رسما به ایران هشدار داد و متعاقب آن در روز بعد، دونالد ترامپ در توییتر نوشت که ایران با آتش بازی می کند. دولت ترامپ از آن زمان به بعد هیچ سیاست و رهیافت مشخصی در قبال ایران ارائه نکرده اند، به هیچ وجه با دیپلمات های ایرانی ارتباط برقرار نکرده و تعهدی به همکاری با متحدان و شرکای ما برای اجرای دقیق توافق هسته ای نداده اند. در یک چنین شرایطی از عدم قطعیت و بلاتکلیفی، کنگره باید صدای هشدار و خودداری باشد و هرگونه منفعت حاشیه ای از طرح جدید توسط خطرات ناشی از آن در راستای مجوز به رئیس جمهور برای اقداماتی که توافق را زیر پای بگذارد، ایالات متحده را به انزوا بکشاند و نیروهای آمریکایی را در خطر اندازد، خنثی می شود.