هیلاری کلینتون در واکنش به اظهارات ترامپ در خصوص آمادگی وی برای دیدار با «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی گفت: «فکر نمی کنم که آمریکا به تنهایی قادر باشد دولت کره شمالی را تحت فشار بگذارد».
به گزارش مهر به نقل از سی اِن اِن، «هیلاری کلینتون» نامزد دموکرات و بازنده انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ آمریکا روز سه شنبه در مصاحبه ای با «کریستین امانپور» خبرنگار سی اِن اِن گفت: «اگر انتخابات در روز ۲۷ اکتبر برگزار شده بود، من رئیس جمهور شما [آمریکا] می شدم».
وی مسئولیت شکست خود در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ را برعهده گرفت؛ با این حال، زمان بندی نامه ارسالی از جانب «جیمز کومی» رئیس اف بی آی و مداخله ادعایی روسیه در روند انتخابات را به عنوان فاکتورهای مهمی در این شکست برشمرد.
هیلاری کلینتون در این باره گفت: «کارزار انتخاباتی بی عیب و نقصی نبود؛ اصلاً چنین نبود، اما من در مسیر پیروزی قرار داشتم تا آنکه ملغمه ای از نامه جیمز کومی در روز ۲۸اُم اکتبر و [افشاگریهای] ویکی لیکس [به تحریکِ] روسیه شک و تردیدهایی در اذهان عمومی ایجاد کرد که آنها را دچار ترس و وحشت نمود». وی در ادامه مدعی شد که «شواهد محکم و قانع کننده ای برای اثبات این مداخله در روند انتخابات وجود دارد».
هیلاری کلینتون همچنین بر نقش و تأثیر تفکرات زن ستیزانه در شکست خود تأکید کرد و به پیروزی های متعددش در کسب آرای عمومی و حتی کسب آرای بیشتر در مقایسه با رقیب خود «دونالد ترامپ» اشاره نمود؛ هرچند که درنهایت به دلیل شکست در کسب آرای الکترال، از راهیابی به کاخ سفید بازماند.
وزیر خارجه پیشین آمریکا همچنین از تعهدسپاری خود به یک «درخواست عمومی» خبر داد که طبق آن، دولت ترامپ نتواند «به تلاشها برای تبدیل کردن حقوق و فرصتهای زنان به اولویت اصلی در سیاست آمریکا» پایان دهد.
هیلاری کلینتون همچنین اقدام ژنرال «جیمز ماتیس» وزیر دفاع آمریکا در حفظ بودجه کمکهای خارجی این کشور را ستود و گفت: «امید من به افرادی همچون جیمز ماتیس و سایرین است که بتوانند بر دولت تأثیر گذارند».
کلینتون همچنین در واکنش به اظهارنظر ترامپ در خصوص آمادگی برای دیدار با رهبر کره شمالی گفت: «من این تهدید را بسیار جدی می دانم. اما فکر نمی کنم که به تنهایی قادر باشیم کره شمالی را تحت فشار بگذاریم».
وی در ادامه افزود: «در حال حاضر مقامات کره شمالی مثل همیشه علاقمند هستند که آمریکاییان را به تلاش برای آمدن به پای میز مذاکره وادار نمایند تا از این رهگذر، پایگاه و موقعیت خود را [در مذاکرات] ارتقاء دهند و ما باید در این مورد خیلی محتاط باشیم. در صورت فقدان یک چارچوب استراتژیک وسیعتر در جهت وادار ساختن چین، ژاپن، روسیه و کره جنوبی به اِعمال فشار بر پیونگ یانگ، ما نباید وارد این بازی شویم».
