یک کارشناس آموزش‌وپرورش با اشاره به اینکه برخی مدارس غیردولتی نیز دانش‌آموزان نخبه را گزینش و ثبت‌نام می‌کنند، گفت: رویکرد تنوع مدارس باید به «سامان‌دهی» تغییر کند.
به گزارش تسنیم، زکریا حسینی در پاسخ به این پرسش که «هم‌اکنون حدود 18 نوع مدرسه در کشور داریم که به اذعان مسئولان آموزش و پرورش موجب تضعیف مدارس دولتی شده‌اند، تنوع مدارس چه چالش‌ها و محاسنی را برای نظام آموزش وپرورش به همراه دارد؟» اظهار کرد: وقتی گفته می شود تنوع مدارس موجب تضعیف مدارس دولتی است، آن طور که بنده فهمیده‌ام منظور گویندگان انواع گوناگون مدارس نیست، بلکه مدنظرشان به طور خاص مدارس استعدادهای درخشان و تا حدودی مدارس نمونه دولتی است که با آزمون ورودی دانش‌آموزان مستعد را جدا می‌کنند.
* مدارس استعدادهای درخشان از 35 دانش‌آموز یک نفر را جذب میکنندوی افزود: به نظر بنده این حرف مبنای صحیحی ندارد. مدارس استعداددرخشان کمتر از 2.5 درصد دانش آموزان را گزینش می‌کنند و این یعنی با اغماض از یک کلاس 35 نفره، یک نفر را انتخاب می‌کنند. با این نسبت، یک دانش آموز چگونه می‌تواند سطح کیفی یک کلاس 35 نفره را ارتقاء دهد.
* چرا به مدارس غیردولتی نخبه پرور انتقاد نمی‌شود؟این کارشناس آموزش‌وپرورش گفت: با توجه به تفاوت محسوس توانایی یادگیری این یک نفر با بقیه، حضور او در کلاس اولاً برای خود او فایده‌ای نخواهد داشت و ثانیاً با توجه به سرعت یادگیری بالای او، حضورش در کلاس می‌تواند باعث اختلال در فرآیند یادگیری بقیه شود. نکته دیگر آنکه مدارس غیردولتی نخبه‌پرور هم آزمون ورودی برگزار و دانش‌آموزان مستعدتر را گزینش می‌کنند. از منتقدین مدارس استعدادهای درخشان باید پرسید که چرا از مدارس غیردولتی نخبه پرور انتقاد نمی‌کنند.
حسینی ادامه داد: فارغ از سطح کیفی مدارس دولتی، در خصوص تنوع مدارس و چالش بودن آن برای نظام آموزشی، به نظرم ابتدا باید «چالش برانگیز بودن تنوع مدارس» شفاف و تصریح شود اینکه تنوع مدارس دقیقا از چه جنبه و چگونه چالش زا است؟ متاسفانه این تصریح در بیان مسئولان مغفول است. اگر این تصریح صورت بگیرد می‌توان نسبت به اینکه اساساً این موضوع چالش هست یا نه اعلام موضع کرد و سپس اگر چالش بود برای آن راهکاری اندیشید.
* آیا تنوع مدارس نیاز است یا خیر؟وی با اشاره به اینکه در خصوص چالش‌ها و محاسن، تنوع مدارس معتقدم باید میان دو موضوع شرایط ایده آل و وضع موجود تفکیک قائل شد، افزود: به نظرم به سهولت نمی‌توان در خصوص تنوع مدارس یا یکسانی آنها در شرایط ایده آل تصمیم گرفت، بلکه لازم است بررسی شود که آیا تحقق تعلیم و تربیت مطلوب نیازمند وجود مدارس متنوع است یا خیر و اگر این تنوع لازم است، چه نوع مدارسی لازم است؟ تنوع در مدیریت مطلوب است یا خیر؟ تنوع در برنامه درسی مطلوب است یا خیر؟ تنوع در مخاطب چطور و الی آخر.
حسینی درخصوص وضع موجود گفت: به نظر می‌رسد مبنای شکل‌گیری هر یک از انواع مدرسه مشخص نیست، حتی شاید برای بودن برخی از انواع مدارس دلایل متقنی وجود داشته باشد اما این دلایل تصریح نشده و در لایه‌های سیاست گذاری نسبت به آنها اجماعی صورت نگرفته است. با این توضیحات، برای تصمیم‌گیری در خصوص وضع موجود ضروری است دلایل وجود هر یک از انواع مدارس تصریح شود، دلایل موافقین و مخالفین وجود هر یک از انواع مدارس نیز شنیده شود تا بتوان نسبت به آنها موضع‌گیری کرد و قطعاً هرگونه برخورد شتابزده با این مسئله می‌تواند مشکلات خاص خود را به همراه داشته باشد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: رویکرد موجود به بحث تنوع مدارس «یکسان سازی» است در حالی که با توجه به معنای عدالت آموزشی که متفاوت از برابری آموزشی است و ملاحظات سند تحول بنیادین آموزش و پرورش در خصوص تفاوت‌های متربیان، به اعتقاد بنده رویکرد تنوع مدارس باید به «سامان‌دهی» تغییر کند. در این رویکرد بر خلاف رویکرد یکسان‌سازی، چه بسا در کنار تعطیلی برخی از انواع مدارس موجود، ضروری باشد که با توجه به نیاز نظام آموزشی، انواعی از مدارس جدید نیز ایجاد شود.
تو را خدا یک نفر شجاعت به خرج دهد و مدارس متنوع و متفاوت را جمع کند و همه یک نوع باشد. الان این تنوع باعث سر درگمی اولیا،ضربه روحی به دانش آموزان ،عدم رقابت ،افت تحصیلی ،خود بزرگ بینی بعضی از مدارس ووووووووووووووووووووورا به دنبال دارد. مثل قدیم یک نوع مدرسه داشته باشیم/