دولت یازدهم با شعارهای بسیاری در حوزه زن و خانواده که توجه زنان و مردان را به خود جلب کرد کار خود را آغاز کرد. همین شعارها و مطالبات زنان همچنان در طول دوره دولت تداوم داشت. اما در عمل در دولت یازدهم در حوزه زن و خانواده چه افتاقی افتاد؟ نگاهی به کارنامه دولت در ارتباط با موضوع زن و خانواده گواه است که:
- با توجه به نیاز جوانان به تشکیل ازدواج و سلامت و آرامش در محیط خانواده مهمترین وظیفه دولت در ارتباط با زنان داشتن برنامه ها و طرح ها و اقدامات در ارتباط با ازداج جوانان، سلامت و محیط امن و آرام خانواده بوده است که کارنامه دولت در این ارتباط خالی از عمل است. خانواده عنصر فراموش شده دولت یازدهم بوده است همچنان که ستاد ملی زن و خانواده که ستادی کارساز برای رفع مشکلات در حوزه زن و خانواده است به طور کامل در دولت یازدهم تعطیل بود.
- لایحه ای در جهت اصلاح قوانین، رفع خلاء های قانونی و رفع مشکلات زنان و خانواده تصویب نشد.
- طرحی ملی در جهت رفع مشکلات زنان و خانواده به جریان نیفتاد.
- در حوزه بین الملل عملکردی متناسب با شان و جایگاه جمهوری اسلامی در ارتباط با زنان در کشورهای منطقه، کشورهای اسلامی و وظیفه جهانی در ارتباط با موضوع زن و خانواده نقشی ایفا نشد.
- زن با پرهیز از عرضه جذابیت های جنسی خود کرامت انسانی خود را هم برای خودش و هم برای جامعه تثبیت می کند. دولت یازدهم عملکردی در جهت دادن این آگاهی به جامعه نداشته و در این ارتباط مردود است.
- هویت انسانی زن، نقش و جایگاه متناسب با همین هویت در حیطه خانواده و اجتماع بدون برنامه و عملکرد برای دستیابی به همین هدف حاصل نمی شود که کارنامه دولت برای دستیابی به همین هدف خالی از عمل است.
دولت قوه اجرائیه کشور است. مجموعه ای در دولت به اسم معاون امور زنان و خانواده زیر مجموعه نهادریاست جمهوری، به اضافه مشاورین امور زنان در وزارتخانه ها و سازمان های تابعه و استانداری ها و نهادها و سازمان های دولتی این مجموعه را می سازد. این مجموعه وظیفه دارد که در جهت رفع مشکلات زنان و خانواده خود را سازمان دهی و مدیریت کند تا در سطح ملی فعالیت داشته باشد.
دولت یازدهم به عوض فعال شدن برای رفع مشکلات زنان و خانواده در سطح ملی نقش مطالبه گری ایفا کرد. به عوض انجام وظیفه طلب کرد مطالبات زنان را. بگذریم از این که خانواده را که به طور کامل کنار گذاشت و مطالباتی هم که به عنوان مطالبه زنان مطرح شدند مطالبه زنان در سطح گسترده نبودند ولی اصل اشکال این جاست که وظیفه دولت اجراست نه مطالبه گری.
آن چه در ارتباط با زنان و خانواده باید عمل می شده و نشده نه فقط در دولت یازدهم انجام نگرفته بلکه در کلیه دولت ها که پستی به اسم زنان و از سهم زنان داشته اند همچنان دستشان خالی از عمل است. دولت یازدهم از این رو عملکرد ناصحیح و سوء استفاده اش به اسم زنان خودنمایی می کند که با طرح مطالبات زنان توهم فعال بودن در جهت رفع مشکلات زنان و خانواده را به جامعه وارد کرد و این توهم توقعات را تشدید می کند.
توقعاتی که به آن ها پاسخ داده نمی شود. وقتی مطالبات با صدای بلند با استفاده از امکاناتی که دولت در اختیار دارد مطرح می شوند اما در عمل برای پاسخگویی به آن ها کاری متناسب که آن مطالبه را به نتیجه برساند انجام نمی شود آن چه از آن باقی می ماند ایجاد ناامیدی است. به اضافه القای حس ناتوانی نظام اسلامی در پاسخگویی به مطالبات زنان و خانواده که این امر به معنی ایجاد چالش و فاصله میان دولت ملت است.
وقتی معاون رئیس جمهور «ماموریت» معاونت امور زنان و خانواده را «ایجاد حساسیت» بداند بدیهی است که دستان دولت از عمل در جهت رفع مشکلات زنان و خانواده ها به طور زیرساختی و ماندگار خالی باشد.
از رئیس جمهور محترم می خواهیم که معاونت امور زنان و خانواده را به فردی بسپارد که «ازدواج جوانان» و «خانواده» برایش کنارگذاشته شده و فراموش شده نباشد. فردی باشد که نیروها و امکانات موجود به نام زنان و سهم زنان را خرج جریان سیاسی نکند و به عوض بهره برداری سیاسی در جهت رفع مشکلات زنان و خانواده فعال و مدیریت کند.
از ایشان می خواهیم امور زنان و خانواده در دولت دوازدهم را به فردی بسپارد که بتواند غلطکاری ها و بهره برداری های سیاسی به اسم زنان و خانواده در دولت یازدهم را جبران کرده و دولت را در امور زنان و خانواده در مسیر صحیح مدیریت کند نه مطالبه گری. مطالبه گری ماموریت نهادهای مدنی است و دولت وظیفه پاسخگویی به مطالبات و خدمت به مردم را دارد نه دادن شعار.
