گ
رایش وسیع سینماگران به خلق آثار کمدی و محدودیت فیلمنامه‌های چشمگیر در این حوزه، نگرانی‌ها را نسبت به تولید آثار بی‌کیفیت سینمایی افزایش داده، چون این کمدی‌های ضعیف می‌تواند بار دیگر تماشاگر را از فیلم‌های کمدی به عنوان رونق بخش سینمای ایران در چند سال اخیر ناامید سازد.
به گزارش «تابناک»؛ «نهنگ عنبر 2» رکورد تاریخ فروش سینمای ایران را تقریباً شکسته و در آستانه بیست میلیاردی شدن است. بدین ترتیب، رضا عطاران همچنان پرفروش‌ترین بازیگر سینمای ایران محسوب می‌شود؛ البته عمدتاً برای کمدی‌هایی که دیگران ساخته‌اند و نه آثاری که خودش خلق کرده است.
میزان گرایش بالای تماشاگران به دیدن فیلم‌هایی با نقش آفرینی عطاران، یک واقعیت دیگر را نیز به فیلمسازان کشورمان یادآور می‌شود که قشر وسیعی از تماشاگران خسته میان یک ملودرام جدی و یک کمدی متوسط یا ضعیف، گزینه دوم را انتخاب می‌کنند و ترجیح می‌دهند، مصائبشان را برای دو ساعت پیش در سالن سینما بگذارند و بخندند.
این خنده لزوماً از سر بی‌خیالی نیست و حتی اگر کمدیِ سیاهی همچون «خواب تلخ» نیز اکران شود، با استقبال بی‌نظیر مخاطبان روبه رو خواهد شد؛ اما اگر فیلم‌های با کیفیتی نظیر «خواب تلخ» نیز به نمایش درنیاید، تماشاگر سراغ سایر کمدی‌های روی پرده می‌رود و در درجه نخست تلاش می‌کند، یک اثر از این ژانر را برای تماشا انتخاب کند.
با وجود این، بسیاری از سینماگران کشورمان صدای مخاطب را نمی‌شنیدند و برای تماشاگر فیلم نمی‌ساخند، زیرا اگر چنین بود باید از مدت‌ها پیش، شاهد سیل کمدی‌های قابل توجه از سوی سینماگران کشورمان بودیم، نه اینکه برخی کارگردان‌هایی که اعتبارشان را به واسطه کمدی به دست آورده‌اند نیز از این فضا فاصله بگیرند.
با این حال در سه سال اخیر تولید کمدی افزایش چشمگیری داشته و فروش قابل توجه این آثار و کشش سینماداران به اکران کمدی‌های باکیفیت باعث شده تا این سینماگران رویکرد متفاوتی در پیش بگیرند و تلاش کنند سهمی از مخاطب با تولید کمدی داشته باشند. در مقابل این حجم تهیه کننده و کارگردان، سوژه و سناریوی جذاب کمدی بسیار نادر است و همین مسئله باعث شده برخی کارگردان‌ها به دنبال آن باشند به هر قیمت ممکن و با استفاده از هر سناریویی، کمدی بسازند و از رقبا عقب نمانند.
این سبک افزایش تولید فیلم‌های سینمایی کمدی، چنین نگرانی‌ای را در پی داشته که فیلم‌هایی با کیفیت پایین عرضه و مخاطب از تماشای کمدی دلزده شود. این اتفاق یک بار در سال‌های پایانی دولت هشتم و سال‌های ابتدایی دولت نهم رخ داد و منجر به سوختن چهره‌هایی چون جواد رضویان و مهران غفوریان شد. بدین ترتیب، سینماگران عمدتاً بر ملودرام‌ها و عاشقانه‌ها تمرکز کردند و از کمدی فاصله گرفتند و اکنون این خطر وجود دارد که اتفاق مشابهی تکرار شود.
