با قطعیت یافتن رأی اعتماد نمایندگان مجلس شورای اسلامی به سیدعباس صالحی، گزینه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت دوازدهم، شماری از مدیران کنونی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی لابیگری وسیعی را در دستور کار قرار داده‌اند تا بدین ترتیب، وزیر آینده فرهنگ و ارشاد شرمنده آنها شود و اصلاحات ساختاری و مدیریتی نکند؛ اما آیا این تاکتیک با موفقیت همراه بود؟
به گزارش «تابناک»؛ سید عباس صالحی، چهره‌ای مورد وثوق حتی در میان جریان‌های منتقد دولت روحانی ـ تا بدین جا ـ بوده و به همین دلیل از همان زمان که شایعه معرفی او به جای صالحی امیری به عنوان گزینه پیشنهادی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت دوازدهم رنگ واقعیت گرفت، مشخص بود که صالحی می‌تواند رأی اعتماد کسب نماید و تصدی امور این وزارتخانه را به دست گیرد و در این راه، کار چندان دشواری را پیش روی ندارد.
همین مسأله باعث شد تا شماری از مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حتی پیش از آنکه صالحی راهی مجلس شود، لابیگری را برای او آغاز کنند و بکوشند در نزد وزیر آینده به عنوان یکی از عناصر موثر در رأی گیری برشمرده شوند. این در حالی است که مشخص بوده، صالحی نیاز به لابیگری برای انتخاب به عنوان وزیر نداشته و در هیچ یک از ارزیابی‌ها رأی منفی چندانی ندارد؛ بنابراین، اساساً نیازی به لابی برای گرفتن رأی اعتماد ندارد.
در چنین شرایطی به نظر می‌رسد، برخی معاونان و مدیران کنونی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، می خواهند با این مدل لابی‌گریِ غیرضروری، صالحی امیری را وام دار خود جلوه دهند و او را در اصطلاح شرمنده کنند، تا بدین ترتیب، وزیر آینده فرهنگ و ارشاد اسلامی برای تغییرات ساختاری و مدیریتی در مجموعه تحت نظرش در معذوریت اخلاقی قرار گیرد؛ اما آیا این تاکتیک نتیجه بخش خواهد بود؟ مرور زمان و سلسله اتفاقاتی که پس از انتخاب صالحی در این وزارتخانه رخ خواهد داد، پاسخی برای این پرسش خواهد بود.
سید عباس صالح شریعتی، معروف به سید عباس صالحی، فعال فرهنگی و حوزوی ایرانی، زاده ۱۳۴۲ در مشهد بوده و هم‌اکنون دارای تحصیلات دکترای فلسفه است. سید عباس صالحی از سال 1351 وارد حوزه علمیه مشهد شد و دروس مقدماتی، سطوح مقدماتی و عالی را در حوزه علمیه مشهد گذراند؛ از سال 60 به حوزه علمیه قم عزیمت کرد و دروس خارج را تا سال 68 در آن حوزه گذرانیده و دوباره به مشهد عزیمت داشته و در دروس خارج اساتید مشهد ادامه تحصیل داد، در سال 76 دوباره به حوزه علمیه قم مراجعت تحصیلی و علمی داشت.
دروس مقدماتی را در مدرسه آقای موسوی‌نژاد و دروس سطح را در خدمت حضرات صالحی، مدرسی و فلسفی گذراند، در حوزه علمیه قم از دروس حضرات آیات وحید خراسانی، شیخ جواد تبریزی بهره‌مند شد، پس از عزیمت از مشهد در دروس حضرات آیات زنجانی و علم الهدی شرکت کرد. او همچنین در مباحث فلسفی از حضرات ابراهیمی دینانی، انصاری شیرازی و حسن‌زاده آملی بهره برده است. از آغاز ورود در حوزه، فعالیت‌های تدریس داشت و به تدریس اصول فقه، شرح لمعه، معالم و مکاسب مشغول بود.
در سال 67 ـ 65 سردبیر مجله حوزه و در سال 76 ـ 73 مسئول دفتر تبلیغات اسلامی خراسان بود، از سال 76 تاکنون در سه دوره متوالی عضو هیأت مدیریه دفتر تبلیغات اسلامی (و سپس عضو هیأت امنای آن) بود. از سال 76 مدیر مسئول نشریه پژوهش‌های قرآنی و از همان سال عضو هیأت تحریریه نشریات فقه اهل بیت و کاوش فقه در فقه اهل بیت بود. صالحی در ادامه فعالیت‌های خود سال 78 مدیر مسئولی و سردبیری نشریه «پگاه» را بر عهده داشت که تاکنون 176 شماره از آن منتشر شده است.
او از سال 61 در مجله حوزه به عنوان یکی از نویسندگان آن مشغول به فعالیت بود، همچنین از همکاران تفسیر راهنما از ابتدای فعالیت تا مراحل پایانی آن بود. از تألیفات وی می‌توان به «تفسیر راهنما» اشاره کرد که در آن نقش محقق را داشت. کتاب «حوزه و روحانیت»، «دانشگاه و دانشجو» از دیگر تألیفات اوست؛ البته 22 مقاله هم نوشته که از آن جمله می‌توان به ابوذر امام، اسوه امام، امام و سلوک تفسیری و... اشاره کرد.
