روز گذشته، کره شمالی با آزمایش یک بمب هیدروژنی قدرتمندترین، آزمایش هسته ای خود را به نمایش گذاشت و ترس و نگرانی زیادی را در شبه جزیره کره و سایر نقاط جهان پدید آورد؛ اقدامی که با واکنش لفظی قدرت های جهانی مواجه شد.
به گزارش «تابناک»،پس از این آزمایش هسته ای، اظهارنظرها و تحلیل های بسیاری درباره چگونگی برخورد با این اقدام کره شمالی ارائه شد. برخی کشورها خواهان مقابله جدی با پیونگ یانگ از جمله اقدام نظامی شدند و برخی دیگر نیز گفت وگو و بهره گیری از روش های مسالمت آمیز را راه حل پایان بحران اعلام کرده اند.
در همین زمینه، در نخستین واکنش آمریکا اعلام کرد، احتمال به کارگیری «توانمندی‌های نظامی» خود در قبال کره شمالی را بررسی می‌کند و فرانسه نیز خواستار پاسخ قاطع به اقدام کره شمالی شد.
با این حال، روس ها نیز به رغم محکومیت شدید این اقدام، مذاکره و گفت وگو را شیوه مناسب برای مدیریت بحران قلمداد کرد.
حال پرسشی که مطرح می شود این است که چه الگو و مدلی برای برخورد با کره شمالی ممکن است در نظر گرفته شود؟
در پاسخ باید گفت: الگوی مورد توافقی برای حل بحران شبه جزیره کره وجود ندارد. عده ای از اقدام نظامی حمایت می کنند و عده ای دیگر نیز پنجره دیپلماسی را همچنان باز می بینند و خواهان گفت وگو و مذاکره هستند.
در همین زمینه، پایگاه اسرائیلی «دبکا فایل» در مطلبی ضمن مقایسه برنامه هسته ای ایران و کره شمالی، نوشته است: شاید بتوان برنامه تسلیحات هسته ای کره شمالی را با الهام از مدل ایران (برجام) حل و فصل کرد.
این رسانه اسرائیلی در ادامه نوشت: برنامه هسته ای کره شمالی به سرعت در حال گسترش است. لذا تنها راه حل موجود برای مقابله با آن، وحدت و یکپارچگی است و یک حمله نظامی می تواند به عنوان گزینه ای بد دیده شود.
بر خلاف ادعا و تحلیل دبکا فایل، بعید به نظر می رسد جامعه جهانی و قدرت های بزرگ بتوانند با الهام از مدل ایران، بحران هسته ای کره شمالی را حل و فصل کنند. به این دلایل؛
نخست اینکه ماهیت برنامه هسته ای ایران و کره شمالی تفاوت زیادی با یکدیگر دارند. در واقع، برنامه هسته ای ایران یک برنامه صلح آمیز بوده و به همین جهت نیز قابل مذاکره بوده است. بر خلاف آن، برنامه هسته ای کره شمالی به سوی نظامی شدن پیش رفت. همین مسأله منطق گفت وگو و مذاکره با کره شمالی را دشوار می کند.
دوم آنکه، اقتصاد ایران در ارتباط با اقتصاد جهانی حساسیت و آسیب پذیری بیشتری دارد و به همین جهت، اعمال تحریم های بی سابقه و گسترده از سوی جامعه جهانی و نیز اقتصاد جهانی به نفت ایران، محرکی بود تا ایران و قدرت های جهانی، مذاکره و گفت وگو را بر ادامه تنش ترجیح دهند.
بنابراین، می توان گفت، بر خلاف ایران که با داشتن چهارمین ذخایر نفت خام و دومین ذخایر گاز طبیعی، نقش مهمی در اقتصاد جهان ایفا می کند، کره شمالی بدون داشتن استراتژی برنامه هسته ای، احساس بی تناسبی در نقشه جهان دارد. به این ترتیب، دشوار است که تصور کنید با فراهم کردن مجموعه ای از شرایط، می توان چنین رژیمی را از دنبال کردن برنامه های سلاح هسته ای منصرف کرد؛ آن هم رژیمی که بر اساس ایدئولوژی خود سلاح هسته ای را تنها راه دفاع در برابر اقدامات نظامی ایالات متحده می داند.
اتفاقا مدل کره شمالی می‌تونه مشکل ما را با جهان حل کنه. 
