سخنان سخنگوی دولت در خصوص پرداخت بدهی‌های میلیاردی سرخ‌آبی‌ها از سوی دولت موجی از واکنش‌های منفی را به وجود آورد. در شرایطی که کشور این سال‌ها با بحران اقتصادی مواجه است و مدام در اخبار می‌خوانیم که کارگران فلان واحد صنعتی یا تولیدی به دلیل دریافت نکردن دستمزدشان دست به اعتصاب زده‌اند یا فلان درهای کارخانه بسته شده و کارگرانش بیکار شده‌اند چه دلیلی دارد دولت برای یک سیستم بیمار که هر سال بدهی روی بدهی تلنبار می‌کنند ولخرجی کند. چرا دولت در موارد دیگر اینقدر دست به نقد و حاضر به یراق نیست؟ کم در اخبار از اول مهر خواندیم که مدرسه‌های کپری در سیستان و بلوچستان و کرمان و هرمزگان لنگ ده یا بیست میلیون بودجه برای سروسامان دادن اولیه وضع فاجعه‌بارشان هستند؟ حتی اگر همه این حوزه‌ها را هم فراموش کنیم و در همین زمین محدود ورزش تمرکز کنیم، چرا دولت در جاهای دیگر یکباره مثل ابرقهرمان‌ها پا پیش نگذاشت؟ چرا وقتی تیم فوتبال زنان همین استقلال یا ملوان در حال انحلال بود محمدباقر نوبخت نیامد تا بگوید خیالتان راحت باشد، چون ورزش بانوان برایمان مهم است بودجه تیم شما را دولت می دهد؟
اکنون از شما می‌خواهیم به دولتمردان پیشنهاد بدهید که به‌جای ریختن پول در چاه استقلال و پرسپولیس، این بودجه را در چه جاهایی می‌توانند هزینه کنند؟
به نظر شما اولویت هزینه کردن این پولها در کشور در حال حاضر در کدام بخش‌هاست؟
پول کشاورزا رو بدن که چهار ماهه ندادن و نوبخت گفته پول نداریم
نه موافق نیستم. بچه های استقلال و پرسپولیس اذیت میشن و دیگه نمیتونن قلیون سیصد هزارتومنی بکشن اونا واجب ترن 