فرزندآوری به‌موقع، نه‌تنها باعث می‌شود که پدر و مادر به شکل بهتری به تربیت فرزندان خود بپردازند، بلکه بقا و انسجام خانواده را نیز استحکام بیشتری می‌بخشد. محققان ایرانی به بررسی علمی نگرش زنان و مردان در این خصوص پرداخته و به نتایج جالب و مفیدی دست‌یافته‌اند.
به گزارش ایسنا، در مطالعات باروری، زمان تولد اول از اهمیت زیادی برخوردار بوده و موالید بعدی و بعد تکمیل‌شده خانوار، به زمان تولد اول مربوط هستند. همچنین بخشی از کاهش باروری به زیر سطح جانشینی را نیز که به‌منظور کنترل جمعیت انجام‌شده است، می‌توان به تغییر در زمان باروری ربط داد.
مطالعات در ایران نشان داده است که زنان با فاصله 2.7 سال فرزند اول خود را به دنیا می‌آورند. همچنین داده‌های طرح سلامت و جمعیت حکایت از این دارد که فاصله ازدواج تا فرزند اول به‌طورکلی و نسبت به سال‌های پیشین 3.5 سال افزایش یافته است.
در این رابطه، پژوهشگران دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران به‌منظور بررسی تمایلات افراد و تفاوت دیدگاه زنان و مردان در شرف ازدواج برای تولد اولین فرزندشان، به مطالعه زوجین پرداخته‌اند تا به فاصله ازدواج تا تولد اولین فرزند و عوامل مؤثر بر آن پی ببرند.
در این پژوهش از 200 زوج اطلاعاتی در قالب پرسشنامه دریافت شد و سپس اطلاعات به‌دست‌آمده مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که تمام افراد پاسخگو خواهان فرزندآوری در 5 سال نخست زندگیشان هستند.
همچنین طبق این نتایج، میانگین فاصله ازدواج تا اولین فرزند برای مردان 2.22 سال و برای زنان 1.95 سال بوده است که نشان می‌دهد زنان نسبت به مردان، زودتر به فرزندآوری تمایل دارند.
همچنین بر اساس یافته‌های این پژوهش، برای مردان، تنها عامل تأثیرگذار در فاصله ازدواج تا اولین فرزند، محل سکونت است. ولی در مقابل، برای زنان عواملی همچون سن ازدواج، وضعیت اشتغال و موقعیت اقتصادی و اجتماعی خانواده بر نگرش آن‌ها نسبت به فاصله ازدواج تا تولد اول، تأثیر بیشتری دارد.
به گفته ترابی و همکارانش که این پژوهش را اجرا کرده‌اند، مردان شهری، نسبت به مردان روستایی تمایل بیشتری دارند که تولد اولین فرزندشان به تأخیر بیفتد و همچنین زنانی که ازدواج زودرس داشته‌اند، نسبت به زنانی که ازدواج دیررس دارند، با فاصله بیشتری فرزندآوری خویش را شروع می‌کنند.
از دیگر یافته‌های این پژوهش می‌توان به این مورد اشاره کرد که زنان شاغل بیشتر از زنان بیکار و یا خانه‌دار، خواهان به تأخیر انداختن زمان تولد اولین فرزندشان هستند.
محققان فوق با توجه به نتایج به‌دست‌آمده و طی پیشنهادی می‌گویند: «نتایج این تحقیق نشان از آن دارد که لازم است توجه سیاست‌گذاران بر بهبود شرایط کاری زنان شاغل، بهبود مراقبتهای بهداشتی در زمان حاملگی و فراهم کردن شرایط ازدواج برای جوانان در سنین 20 تا 30 سالگی متمرکز شود».
این یافته‌ها در قالب مقاله‌ای علمی پژوهشی در مجله «دانشگاه علوم پزشکی مازندران» به چاپ رسیده است.
من فارغ التحصیل دکتری دانشگاه تهران با معدل 18/97
والا منم فوق لیسانس دارم و خدا رو شکر تازه کار هم میکنم ، بچه دار شدم و به غلط کردن افتادم! یعنی نه اینکه بچه نازنین رو دوست نداشته باشم. ولی تو مخارج و زمانی که باید بهش اختصاص بدم موندم 
