در سال گذشته حدود 329 میلیارد تومان سیگار در ایران به فروش رسیده است. این میزان با پرداخت وام ازدواج ده میلیون تومانی به 33 هزار نفر برابری می کند. اگر از این آمار تلخ پیرامون سیگار عبور کنیم به آمارهای دیگری چون انحصار فروش سیگار در ایران بر خواهیم خورد که طبق اسناد و گزارش های مالی شرکت دخانیات 34 درصد از فروش سیگار در ایران در اختیار یک نفر می باشد.
به گزارش تابناک اقتصادی، توتون و تنباکو محصول وارداتی است که پس از تهاجم پرتغالی ها به جنوب ایران و اشغال جزیره هرمز و بندرعباس به کشورمان وارد شد و در زمان شاه عباس صفوی کشت تنباکو در ایران گسترش یافت. امروزه مناطق عمده ای از استان های گلستان، مازندران، کردستان، گیلان و آذربایجان غربی زیرکشت توتون قرار دارند.
در سال 1310 و پس از تصویب مجلس، خرید و فروش توتون و تنباکو، ساخت سیگار و توزیع آن در انحصار دولت قرار گرفت. این انحصار بیش از 80 سال ادامه داشت تا بلاخره در اواخر عمر کاری دولت دهم، 55 درصد از سهام شرکت دخانیات ایران بابت بدهی دولت به صندوق بازنشستگی فولاد، به این صندوق واگذار شد و کلیه وظایف حاکمیتی از شرکت دخانیات سلب گردید. با این کار صنعت دخانیات کشور ظاهراً خصوصی سازی شد.
مطابق با آمار مربوط به دخانیات در کشورمان در سال گذشته حدود 329 میلیارد تومان سیگار در ایران به فروش رسیده است. 329 میلیارد تومانی که احتمالا تمام آن دود شده و به آسمان رفته است. برای اینکه بدانیم این مبلغ چقدر بزرگ است باید این گونه مقایسه کنیم که می توان با آن وام ازدواج 10 میلیون تومانی به حدود 32 هزار نفر پرداخت کرد. اگر از این ضرر و زیان ها ناشی از مصرف سیگار عبور کنیم به آمارهای دیگری برخورد خواهیم کرد که می توان آن ها را از لا به لای اسناد و گزارش های مالی سال 95 شرکت دخانیات ایران استخراج نمود.
اولین آمار تلخ در این گزارش ها این است که اکثر محصولات تولیدی این شرکت، منجر به زیان شده و یا با سود بسیار ناچیزی همراه بوده است.
نکته تلخ دیگری که بازرس قانونی این شرکت به آن اشاره نموده این است که در سال گذشته بالغ بر 1 هزار و 127 میلیارد ریال سیگار به فردی به نام "ب د" فروخته شده است که نام این فرد به همراه چند تن دیگر به وفور در گزارش ها و اسناد مالی سال 95 به چشم می خورد. این مبلغ برابر است با 34 درصد از کل سیگارهای فروخته شده در سال گذشته.
سئوالی که از مسئولین شرکت دخانیات ایران می توان پرسید این است که چرا 34 درصد از کل سیگارهای فروخته شده توسط یک شخص حقیقی بفروش رسیده است؟ و آیا این موضوع مصداق بارز انحصار در فروش سیگار در ایران نیست؟
