برخی اصولگرایان حالا که رابطهشان با محمود احمدینژاد حسابی شکراب شده، حرفهایی میزنند که باید هشت سال پیش میزدند.
به گزارش «مهر»، غلامعلی حدادعادل دیروز گفت: «اینکه آقای احمدینژاد بیاید راجعبه فرزندان آقای هاشمی و فرزندان آقای ناطقنوری صحبت بکند، بدون اینکه سندی عرضه بکند و بدون اینکه طرف مقابل فرصت دفاع داشته باشد، خلاف موازین بود و به فرض که این اتفاق هم افتاده باشد، اینها باید در محکمه مطرح بشود و طرف حق دفاع داشته باشد، وکیل داشته باشد، رسیدگی کارشناسی بشود و بعد محکمه نظر بدهد... اما اینکه مقامات بالای کشور بیایند راجعبه دیگر مقامات بالای کشور این حرفها را همینطور گذرا در افکار عمومی -سه، چهار روز مانده به انتخابات یا یک هفته مانده به انتخابات- مطرح بکنند و بر شعلههای مخالف و موافق نفت بریزند، کار صحیحی نبود و همینطور نسبتهایی که از طرف مقابل داده شد به آقای احمدینژاد، آنها هم در واقع جایش در تلویزیون نبود».
به گزارش شرق، این درحالی است که همان زمان مرحوم هاشمیرفسنجانی از صداوسیما درخواست کرده بود تا زمانی برای پاسخگویی به اتهامات و تهمتهای احمدینژاد به او تخصیص دهند اما با این درخواست هیچزمانی موافقت نشد. اکبر ناطقنوری هم برسر همین حمایتنکردنها از جامعه روحانیت قهر کرد. ناطقنوری انتظار داشت که اصولگرایان یا حداقل جامعه روحانیت مبارز -که او عضوش بود-، در برابر اتهامات احمدینژاد از او حمایت کنند اما در آن زمان اصولگرایان سرمست از پیروزی احمدینژاد به فکر یاران مغبون و دلگیر خود نبودند. آنها ترجیح دادند هاشمیرفسنجانی و ناطقنوری دلخور بمانند اما کسی به احمدینژاد حرفی نزند. ورود دیرهنگام، بعد از هشت سال، اما بیفایده است. حالا هم ناطقنوری و هاشمیرفسنجانی را از دست دادهاند و هم نامزد مقبولشان دیگر نهتنها کارکردی برایشان ندارد بلکه کاملا در برابرشان ایستاده است.