"جمشید هاشم پور" بازیگر پیشکسوت و ماندگار سینمای ایران از جمله بازیگرانی است که برای خود امضایی ویژه در بازیگری بر جای گذاشته است. امضایی که حال پس از گذشت سالها فعالیت جوهرش خشک نشده است.
به گزارش میزان، "جمشید هاشم پور" بازیگر پیشکسوت و ماندگار سینمای ایران از جمله بازیگرانی است که برای خود امضایی ویژه در بازیگری بر جای گذاشته است. امضایی که حال پس از گذشت سالها فعالیت جوهرش خشک نشده است.
هاشم پور را در ابتدا بیشتر برای بازی در فیلم های اکشن می شناختند. فیلم هایی که وی به نوعی پایه گذار آنها بوده و توانست در این سبک به یک الگو مبدل شود. الگویی که با بالا رفتن سنش همچنان جای خالی اش احساس می شود.
اکثر کارگردانان و بازیگران سینمای ایران بر این رای اتفاق نظر دارند که هنوز پس از جمشید هاشم پور بازیگری شش دانگ در عرصه بازیگری سینمای اکشن وارد سینمای ایران نشده است و پس از هاشم پور ملقب به جمشید آریا سینمای اکشن خلا بزرگی احساس می کند.
اما هاشم پور این سالها نشان داده تنها توانایی اش در سینمای اکشن و رزمی و نیست و با بازی در سبک های متفاوت و مختلف توانایی های خاصی از خود بروز داده است. توانایی هایی که تا دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای وی پیش رفت.
بازی او در نقش "زینال بندری" بود که جمشید هاشم‌پور را با سرِ تراشیده میان مردم مطرح کرد؛ تا جایی که تیپ قهرمان سرتراشیده تا سالها مخاطبان بسیاری را روانهٔ سینما‌ها می‌کرد.
فیلم‌های بعدی او عبارتند از: فرمان، بازداشتگاه، نقطه ضعف، بالاش، پایگاه جهنمی، عقابها، یوزپلنگ، تیغ و ابریشم، عشق و مرگ، پرده آخر، تماس شیطانی، دادستان، قرق، مادر، طعمه، افعی، یاران، آخرین خون، نیش، پرواز از اردوگاه، آخرین بندر، ضربه طوفان، یاغی، رنجر، زخمی، مجازات، گروگان، عقرب، آواز قو، گشت ارشاد، مسافر ری و چندین فیلم دیگر تا به امروز.
جمشید هاشم‌پور از معدود هنرپیشگان موفق سینمای ایران است که فعالیت تئاتری نداشت و بنا به گفته خودش در یکی از مصاحبه‌هایش سینما را از سینما شروع کرده‌است و تنها فعالیت تئاتری وی صحنه‌هایی از فیلم تماس شیطانی بود که صحنه‌های تئاتر را با راهنمایی مجید مظفری اجرا کرد.
هاشم‌پور پس از دریافت دیپلم افتخار از هفدهمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۷۷) برای بازی در فیلم هیوا (رسول ملاقلی پور) گزیده‌کار شد و سعی کرد در فیلم‌های خوب و متفاوت بازی کند. بازی بسیار خوب او در فیلم‌های آواز قو (سعید اسدی، ۱۳۷۹)، سفر به فردا (محمدحسین حقیقی، ۱۳۸۰)، قارچ سمی (رسول ملاقلی پور، ۱۳۸۰)، واکنش پنجم نشان از رویکرد سخت‌گیرانهٔ هاشم‌پور دارد. او در این سالها یک بازی تحسین‌برانگیز در فیلم مسافر ری (داود میر باقری، ۱۳۷۹) از خود به نمایش گذاشت.
جمشید هاشم‌پور در سال ۱۳۸۲ دو فیلم بر پرده سینما‌های تهران داشت: واکنش پنجم و سفر به فردا. بازی خوب او در فیلم «سفر به فردا» که نامزدی بیستمین دوره جشنواره فیلم فجر را برایش به ارمغان آورد به دلیل اکران نامناسب و نوع فیلم آنچنان که باید دیده نشد.
وی سال گذشته در دو فیلم هایلایت و درخونگاه به ایفای نقش پرداخت و برای بازی خود در هایلایت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر را به خانه برد.
جمشید اریا 