در جریان جنگ داخلی میان طالبان و نیروهای مقاومت اسلامی در افغانستان، ایران از نیروهای مقاومت افغانستان به رهبری برهان‌الدین ربانی و به فرماندهی احمد شاه مسعود در افغانستان حمایت می‌کرد و مزارشریف تبدیل به مرکز نیروهای مقاومت افغان شده بود. بعد از اشغال شهر توسط طالبان، صدها ازبک، تاجیک و هزاره کشته شدند. هزاره‌ها که یک قوم شیعه و فارسی زبان در افغانستان هستند عمدتاً به دلیل گرایش‌های شیعی در پی جستجوهای خانه به خانه به قتل رسیدند. در روز 17 مرداد 1377، طالبان کنسول گری ایران را که بنابر تاکید مقامات وقت وزارت خارجه –کمال خرازی وزیر وقت و علاالدین بروجردی معاون- تخلیه نشده بود، اشغال کردند و دیپلمات‌های ایرانی را اعدام کردند. در این میان یکی از دیپلمات‌های ایرانی زنده بازگشت که درباره بازگشتش حرف و حدیث‌های فراوانی بود و در نهایت بر اساس روایت او، یک فیلم سینمایی ساخته شد. در سال‌های اخیر تلاش‌هایی برای تبرئه طالبان از این جنایت و انتصاب آن به لشکر صحابه پاکستان بدون ارائه مستندات توسط اشخاص نزدیک به طالبان از جمله یکی از مستندسازان مرتبط با طالبان صورت پذیرفته است. تصاویری که مشاهده می‌کنید از واکنش مردم در نماز جمعه پس از اعلام وقوع این حادثه و خطبه اکبر هاشمی رفسنجانی در نماز جمعه و تاکید بر گرفتن انتقام این دیپلمات‌هاست. برهان‌الدین ربانی در میان نمازگزاران این نماز جمعه دیده می‌شود. در ادامه نیز واکنش فرمانده نیروی زمینی ارتش را مشاهده می‌کنید.
تابناک اگر جرات داری بنویس که مقصر ان حادثه اقای بروجردی بود که با تصمیم اشتباه خود باعث این فاجعه شد و اجازه نداد بچه ها کنسولگری را تخلیه کنند. ولی شهامت می خواهد که ایشان قبول کند که اشتباه استراتزیکی مرتکب شد. 
