سختگیری و توقع بالای والدین برای نمره عالی (مطلوب) و تاکید بیش از اندازه برای امتحان منجر به افزایش اضطراب دانش‌آموزان می‌شود.
به گزارش تسنیم، محمدحسن طالبی روانشناس بالینی همزمان با ایام امتحانات دانش‌آموزان در یادداشتی به راهکارهای مدیریت اضطراب دانش‌آموزان اشاره کرده است.
او در بخشی از این یادداشت تاکید کرده است: سختگیری و توقع بالای والدین برای نمره عالی (مطلوب) و هشدار و تاکید بیش از اندازه برای امتحان منجر به افزایش اضطراب دانش‌آموزان می‌شود.
مشروح این یادداشت بدین شرح است:
همیشه با نزدیک شدن به فصل امتحانات دغدغه‌های خانواده‌ها بیش از گذشته شده و اضطراب به شدت در بین خانواده نمایان می‌شود و بنابراین نوع مدیریت کردن اضطراب اهمیت بسیاری دارد و عدم انتقال اضطراب بیشتر از والدین به دانش‌آموز مهم است.
اضطراب امتحان نوعی مشغله و درگیری ذهنی است که به نوعی عدم ایمان به داشته‌های خود همراه با افکار منفی، عدم تمرکز، افت تحصیلی و در نهایت واکنش‌های روحی، روانی و جسمانی نامتناسب از قبیل ( تپش قلب، احساس درد در قفسه سینه، تنگی نفس، تعریق فراوان در نواحی مختلف، خشکی گلو و دهان و احساس خستگی ) همراه است.
اما اضطراب در زمان امتحان می‌‌تواند دلایل متفاوتی داشته باشد که برخی از آنها بدین شرح است:
سختگیری و توقع بالای والدین برای نمره عالی ( مطلوب ) و هشدار و تاکید بیش از اندازه برای امتحان.
تهدید و ترس: والدین دائما فرزندان و دانش‌آموزان را با عدم قبولی، ترس و دلهره تهدید می‌کنند.
انتقال اضطراب از والدین به فرزندان: وقتی خود والدین به نوعی اضطراب دارند طبیعی است که این اضطراب را به شدت به فرزندان منتقل می‌کنند مهم این است که عدم کنترل اضطراب خود والدین بسیار خطرناکتر از اضطراب دانش‌آموزان است.
مقایسه کردن: مقایسه توانایی‌های فرزندان و دانش‌آموزان با یکدیگر و در ادامه سرزنش دانش آموزان که خود باعث کاهش اعتماد به نفس می‌شود.
پاداش‌های نامناسب: پاداش دادن همیشه راه حل مناسبی برای کسب نمره عالی نیست.
سطح انتظارات: یادمان باشد انتظارات بیش از اندازه و نامناسب است که با سطح توانایی دانش آموزان همخوانی ندارد.
کمبودهای درونی: گاهی والدین با کمبودهای درونی که دارند دانش‌آموز را از مسیر اصلی خود که تحصیل و فراگیری و به دنبال علاقمندی‌های خود رفتن است دور می‌کنند.
* راهکارهای کاهش اضطراب امتحان
به توانایی‌های فرزندانمان اعتماد کنیم.
ترجیحا سعی کنیم سطح انتظارات خود را با سطح توانایی فرزندانمان یکی قرار دهیم. قدردان تلاش فرزندان هرچند کم باشیم.
ترجیحا عملکرد دانش‌آموز را با تجربه‌های قبلی و سوابق قبلی خودش مقایسه کنیم.امتحان نوعی آموزش و جزیی از آموزش است پس آن را عملکردی طبیعی بدانیم و حساسیت‌های بی مورد را کنار بگذاریم.
تحت هر شرایطی کنار فرزندانمان باشیم.یادشان دهیم که تلاششان برای یادگیری است نه برای نمره.با فرزندان به گونه‌ای رفتار کنیم که عقاید و نظراتشان در مورد امتحان به راحتی بیان کنند. آخرین وضعیت درسی فرزندان را از معلمان و مشاوران جویا شویم.
ساعات خواب فرزندانمان را تنظیم کنیم ( طبق سیکل منظم خواب ) شب‌ها زودتر بخوابند و صبح‌ها زودتر بیدار شوند. از مشاجره و درگیری لفظی و خانوادگی بخصوص در ایام امتحانات بپرهیزید. تشویق و تاکید بر روی نقاط قوت فرزندان اهمیت بسزایی دارد و باعث انگیزه آنان می‌شود. همراهی مشاوران مدرسه در آرامش دانش‌آموزان نقش موثری در ایام امتحانات دارد.
ترجیحا در زمان درس خواندن فرزندانمان همراه و کنار آنان باشیم. طبق نظر مشاوران و باکمک فرزندانمان برای آنان برنامه‌ریزی کنیم.یادشان دهیم هر 50 دقیقه درس خواندن نیاز به 10 دقیقه استراحت دارد و درآن زمان تغذیه مختصری بخورند.ساعت‌های پایانی شب زمان مناسبی برای درس خواندن نیست زیرا مغز به پایین ترین سطح آگاهی خود می‌رسد.
زخم معده عصبی یادگار شب های امتحان شد برای ما.