دامداری از جمله پیشه های متداولی است که در اکثر روستاهای کشور رواج دارد و بخش زیادی از جمعیت کشور از مسیر آن ارتزاق می کنند؛ شهروندان زحمتکشی که به واسطه مشکلاتی مثل سنتی بودن دامداری و ضعف در دانش نوین، خسارت های سنگینی را متحمل می شوند.
به گزارش پارسینه، دامداری و کشاورزی سنتی و کم بازده که در اکثر مناطق جغرافیایی کشور رواج دارد، یکی از آفت های اساسی این حوزه از اقتصاد کشور است که درآمد ناچیز و در عین حال هزینه های سنگینی را به کشاوررزان و دامداران تحمیل می کند؛ واقعیتی غیر قابل انکار که حالا قرار است با همت برخی نهادهای متولی شاهد تغییرات اساسی باشد.
دامداری از جمله پیشه های متداولی است که در اکثر روستاهای کشور رواج دارد و بخش زیادی از جمعیت کشور از مسیر آن ارتزاق می کنند؛ شهروندان زحمتکشی که به واسطه مشکلاتی مثل سنتی بودن دامداری و ضعف در دانش نوین، خسارت های سنگینی را متحمل می شوند.
مروری بر زندگی خانواده هایی که معیشت آنها از مسیر دامداری تأمین می شود، اثبات می کند که این خانواده ها در طول سال ها فعالیت در این بخش و به ارث بردن این پیشه از نیاکانشان، چندان تحول شگرفی در اقتصاد خانواده پدید نیاورده اند و همواره با مشکلاتی مثل خسارت های اقتصادی رو به رو هستند.
این رویه که از دیرباز رواج داشته است و تنها محل تأمین معیشت دامداران بود، هیچگاه نتوانست آنچنان که باید و شاید تحولی در زندگی دامداران مناطق روستایی ایجاد کند.
همین دلیل ساده سبب شده است که در حوزه دامداری کشورمان نیازمند تحول اساسی باشد تا بتوان نقش خود را در بهبود کیفیت و کمیت زندگی مردم روستایی به خوبی ایفا کند.
در سال های اخیر و به همت بنیاد علوی، این تغییر و تحول در شهرستان قلعه گنج از توابع استان کرمان به صورت نمونه آغاز شد و اکنون تعداد زیادی از اهالی روستاهای این منطقه از کشورمان به عنوان نمونه و پایلوت محل آغاز تحول در دامداری سنتی به نوین شده است.
شروع این کار مهم در شهرستان مذکور با وارد کردن نزدیک به 25 هزار رأس دام بز از نژاد مورسیا که در کشور اسپانیا پرورش می یافت، اتفاق افتاد و اکنون پیش بینی می شود این اقدام که تا کنون نیز برای بیش از 100 نفر شغل ثابت ایجاد کرده است، خیلی زود اکثر خانواده های روستایی را به یک منبع درآمد مطمئن برساند.
این دام یعنی بز مورسیا بر خلاف بزهای محلی از مزیت های فراوانی برخوردار است. شیردهی بیش از 50 لیتری آن به صورت روزانه، دو قلو زا بودن و امکان پرورش آن در محوطه بسته آن هم با علوفه کم تر از جمله مزیت های این گونه حیوانی است.
پرورش این دام توانسته است خیلی زود آثار مثبتش را در زندگی اهالی روستاهای شهرستان قلعه گنج نشان دهد و با توجه به موقعیت جغرافیایی خشک منطقه، نقش مثبتی در بهبود کیفیت مراتع منطقه داشته باشد.
آنچنان که مسئولان بنیاد علوی می گویند، طبق برنامه های پیشنهادی در طول 5 سال حدود 25 هزار رأس بز مورسیا با در نظر گرفتن متوسط 25 رأس به ازای هر خانوار در مراکز روستایی واجد شرایط جهت اشتغال زایی و معیشت پایدار توزیع می گردد که بر اساس برنامه مذکور و سطح درآمدی، اشتغال مستقیم و غیر مستقیم این حرفه به ازای هر بز مورسیا، 3 رأس بز محلی از چرخه دامی شهرستان خارج خواهند شد و در مجموع تعداد 75 هزار دام کم بازده ولی خسارت بار برای مراتع منطقه را از چرخه خارج خواهد کرد.
این طرح اگرچه در مرحله آغازین خود برای 44 نفر اشتغال زایی داشته، اما در ادامه و با توجه به بازدهی بالای این دام در تولید شیر، تبدیل شیر آن به شکولات و پنیر می تواند نقش مثبتی در اقتصاد مردم منطقه ایفا کند.
با این روند انتظار می رود در آینده این اتفاق تأثیرات ملموس تر و موثرتری در زندگی اهالی روستاهای شهرستان قلعه گنج داشته باشد؛ مردمی که سال ها طعم فقر و محرومیت را علی رغم تلاش ها فراوان چشیده اند و اکنون روزنه هایی از امید به روی آنها گشوده شده است.
این اتفاق بی نظیر شایسته است که از سوی مسئولان امر مورد حمایت قرار بگیرد و دیگر روستاهای واجد شرایط کشور نیز به این روند موثر اقتصادی بپیوندند؛ روندی که از سوی بهبود کیفیت زندگی خانوارهای روستایی و از سویی نیز حفظ منابع طبیعی و کاهش تخریب مراتع کشور را به ارمغان خواهد آورد و اثبات خواهد کرد که می توان با کم ترین هزینه بالاترین راندمان تولیدی را ایجاد کرد.
