سی و شش سال پیش، اتومبیل سفارت ایران در لبنان، که حامل تعدادی از مسئولان سیاسی و نظامی ایرانی بود، در این کشور متوقف شد و سرنشینان آن توسط نیرو‌های نظامی رژیم صهیونستی اسرائیل ربوده شدند؛ اتفاق تلخ و غم انگیزی که هنوز ابعاد پنهان فراوانی در مورد آن وجود دارد و گمانه‌های ضد و نقیضی در موردش مطرح می‌شود.
به گزارش «تابناک»، ۱۴ تیر ماه سال ۶۱ در جریان جنگ ایران و عراق، یکباره خبری در مورد ربوده شدن چهار دیپلمات ایرانی در کشور لبنان رسانه‌ای شد و در جریان آن یکی از فرماندهان نظامی ایران، یک کارمند سفارت، یک کاردار و یک عکاس خبری ناپدید شدند.
یکی از ناپدید شدگان این رخداد، احمد متوسلیان فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسوال الله (ص) بود که پیش از ورود به لبنان، در جریان مقابله با حملات رژیم بعث عراق از خود به ویژه در استان کردستان رشادت‌های ماندگاری را به جای گذاشته بود.
حاج احمد متوسلیان به همراه سید محسن موسوی، کاظم اخوان و تقی رستگار مقدم در اواخر خرداد ماه سال ۱۳۶۱ در مأموریتی سیاسی ـ نظامی راهی سوریه شده بودند تا راه‌های کمک به مردم لبنان علیه تهدیدات نظام صهیونیستی را بررسی کنند؛ جدا از این که همواره در ادبیات مقامات مسئول ایرانی در رابطه با چرایی و نحوه اعزام آن‌ها به سوریه بحث وجود دارد، ماجرای ربوده شدن این افراد هنوز در هاله‌ای از ابهام است و هیچ سند مشخصی در مورد شهادت یا زنده بودن آن‌ها وجود ندارد.
آن طور که محسن رضایی فرمانده اسبق سپاه پاسداران در مهرماه سال ۱۳۹۳ در جریان یکی برنامه‌های تلویزیونی به نام «سطر‌های ناخوانده» گفت: یکی از دلایل تصمیم گیری برای اعزام نیرو به لبنان، جلوگیری از تبلیغات مسموم اعراب و دروغ پراکنی آن‌ها مبنی بر همکاری ایران با اسرائیل بود، چرا که رزمندگان اسلام در جریان نبرد با متجاوزان بعثی قصد ورود به خاک عراق را داشتند و همان زمان صهیونیست‌ها نیز در تدارک حمله به لبنان بودند؛ بنابراین این نگرانی وجود داشت که اعراب به دروغ القا کنند ایران و اسرائیل در حمله به اعراب دارای نقطه نظر مشترکند.
مرحوم هاشمی رفسنجانی در خاطرات خود در سال ۱۳۶۷ آورده است: فرستاده رئیس جمهور کنیا، به وی اطلاع داده که گروگان‌های ایرانی در سال ۶۲ شهید شده اند. وی هم چنین در خاطرات سال ۱۳۶۹ و در جریان کمک به آزادسازی گروگان‌های امریکایی در لبنان در پیامی به رئیس جمهور امریکا می‌نویسد، اطلاعات امریکا می‌گوید گروگان‌های ایرانی در دست مارونی‌ها در همان روز‌های اول شهید شده اند، ولی باز هم آن‌ها آمادگی دارند که پیگیری مسأله گروگان‌ها را ادامه دهند. با این که مرحوم هاشمی در مقاطع مختلف از شهادت این دیپلمات‌های ایرانی سخن گفته است، به زعم بسیاری شواهد و مدارکی وجود دارد که نشان می‌دهد آن‌ها هنوز زنده و گروگان رژیم صهیونیستی می‌باشند. برای مثال سید حسن نصرالله مدت‌ها پیش و در مراسمی نظامی در این باره گفت: نشانه‌هایی وجود دارد که دیپلمات‌های ایرانی زنده اند و در اسارتند.
وزیر سابق دفاع ایران، حسین دهقان نیز سوم خرداد سال ۱۳۹۵ در سخنانی قابل تأمل از زنده بودن گروگان‌های ایرانی سخن گفت و افزود: یک زندانی یونانی که از زندان‌های رژیم صهیونیستی آزاد شده با مراجعه به سفارت ایران این ادعا را مطرح کرده است. در سال‌های اخیر و پس از ساخت فیلم ایستاده در غبار که با محوریت شخصیت حاج احمد متوسلیان ساخته شد، این موضوع و پیگیری آخرین وضعیت وی و همراهانش دوباره به یکی از مطالبات علاقه‌مندان به دفاع مقدس تبدیل شد.
رائد موسوی، فرزند محسن موسوی دیپلمات ربوده شده در رابطه با آخرین سرنوشت پدر و همراهانش گفته است: کسی که دستور دستگیری این چهار نفر را می‌دهد، گفته این چهار نفر تا جایی که من اطلاع دارم در زندانی نگهداری می‌شدند و از آنجا به اسرائیل فرستاده شدند. ما به زندان رفتیم و روی دیوار عبارت یا زهرا و تاریخ‌های فارسی وجود داشت. من معتقدم آن‌ها زنده اند و باید پیگیری‌های بیشتری صورت بگیرد.
به هر حال ربوده شدن چهار دیپلمات ایرانی در جریان دفاع مقدس و نا مشخص ماندن سرانجام آن‌ها تاکنون را باید هم چنان یکی از صفحات تاریک این دوران دانست که شاید با گذر زمان و پیگیری‌های بیشتر مسئولین شفاف شود.
اتفاقی که صرف نظر از شهادت و یا زنده بودن این چهار دیپلمات ایرانی، گواه روشنی است از بی مسئولیتی نهاد‌های مدافع حقوق بشر در صحنه‌های بین المللی که علی رغم توان کافی برای کمک به منظور شفاف شدن این مسأله، چشمان خود را بر یکی از غم انگیزترین حوادث دفاع مقدس برای ایران بسته اند.
آن چه مشخص است، هنوز امثال حاج احمد متوسلیان که حاضرند شجاعانه در مسیر تحقق و حفظ ارزش‌های ایرانی اسلامی از خود گذشتگی کنند، فراوان هستند و این خود بزرگترین تهدید برای رژیم صهیونیستی اسرائیل و هم پیمانانش در منطقه خواهد بود.
