پس از آنکه محمد جواد ظریف، وزیر خارجه کشورمان از سیاست های تحریمی ایالات متحده انتقاد کرد و از اعتیاد آمریکا به تحریم ها سخن به میان آورد، بسیاری از تحلیلگران و ناظران غربی و آمریکایی در حال بروز نگرانی خود از این رویکرد تحریمی واشنگتن هستند.
به گزارش «تابناک»؛ محمد جواد ظریف، وزیر امورخارجه ایران اخیرا اظهار داشت: آمریکایی ها بیش از حد معتاد به اعمال تحریم ها شده اند؛ اما ایران آنها را مجبور خواهد کرد که به این اعتیاد پایان دهند.
او گفت: ما قدرت کافی برای نشان دادن به آمریکا داریم که باید اعتیاد خود را ترک کنند. ما معتقدیم که جهان به این نتیجه رسیده که آمریکا باید بر وابستگی خود به تحریم ها غلبه کند.
وی با بیان اینکه آمریکاییها معتاد به تحریم هستند، گفت: تاریخ روابط خارجی آمریکا نشان میدهد که این کشور به طور معمول بیشترین تحریمها را علیه بیشترین کشورها اعمال کرده است. در زمان اوباما نیز این اعتیاد به تحریمها مانع میشد که آنها وظایف و تعهدات خود را اجرایی کنند. اروپاییها و فعالان اقتصادی اروپا باید تصمیم بگیرند که آیا میخواهند با نگاه اروپایی منافع اروپا را دنبال کرده یا اینکه منافع آمریکا و منافع شخص ترامپ که بعضا علیه منافع آنهاست را اجرا کنند.
سه روز پیش نیز وزیر امور خارجه کشورمان در توییتر نسبت به اعمال تحریم از سوی آمریکا علیه دو وزیر ترکیه واکنش نشان داد.
ظریف نوشت: «تحریم های غیر قانونی ایالات متحده علیه دو وزیر ترکیه که دولت همپیمان آمریکاست، نشان می دهد که نه تنها دولت آمریکا فشار و اخاذی را به جای سیاست ورزی دنبال می کند، بلکه اعتیادش به تحریم هیچ حد و مرزی نمی شناسد.»
در همین راستا، مجله آمریکایی «آتلانتیک» در گزارشی به این اعتیاد آمریکا به تحریم ها پرداخته و نوشته، وقت آن رسیده کشورها و به ویژه دولت های مورد هدف آمریکا در مقابل این رویکرد واشنگتن صف آرایی کنند.
در ادامه این گزارش آمده است: در ماه مارس 2016، مدت کوتاهی پس از آنکه ایالات متحده تحریم های ایران علیه برنامه هسته ای خود را لغو کرد، «جک لو»، وزیر خزانه داری آمریکا در مورد درس هایی که دولت باراک اوباما آموخته بود، سخنرانی کرد.
او گفت: تحریم ها تبدیل به یک نیروی قدرتمند در خدمت اهداف سیاست خارجی روشن و هماهنگ شده تبدیل شده اند، اما ایالات متحده باید مطمئن شود که از آنها فقط برای مقابله با تهدیدهای مهم علیه امنیت ملی اش استفاده می کند.
منطق او ساده بود: تحریم ها کار می کنند، زیرا اهدافشان را از تماس و تعامل با شهروندان آمریکایی و مؤسسات مالی آمریکایی قطع می کنند؛ یک قطع کامل از بزرگترین اقتصاد جهان و مهمترین مرکز مالی آن. اما اگر واشنگتن از این قدرت بطور مطلق و انحصاری استفاده کند، می تواند کشورها را تشویق به یافتن شرکایی خارج از ایالات متحده و تضعیف اثر بازدارنده تحریم ها کند.