به سخره گرفتن قوانین و مقررات در تاریخ «هپتِ هپتِ نود و هپت»!

به گزارش «تابناک»؛ در روز‌هایی که فیلم‌های مختلف از اظهارنظر‌های وزیر بهداشت در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود و نوک پیکان انتقادات را متوجه قاضی زاده هاشمی و وزارت خانه تحت امرش می‌کند، خبر‌هایی از وزارت بهداشت به گوش می‌رسد که حکایت از نابسامانی عجیبی در کشورمان دارد؛ نابسامانی که دلایل بروزش تنها متوجه وزارت بهداشت نیست.

آن گونه که خبر می‌رسد، دو روز پیش صف عجیبی در بیمارستان‌های کشورمان شکل گرفت که هدف از آن، تولد نوزادان به شیوه رُستَمینه‌ی انتخابی (همان سزارینِ انتخابی) بود؛ صفی که در اصل هدف از شکل گیری آن، درج تاریخ ۱۳۹۷/۷/۷ مقابل تاریخ تولد نوزادان در شناسنامه شان بود؛ به همین سادگی و همینقدر عجیب و غریب.

رویدادی عجیب که البته منحصر به آمار ولادت هم نیست و دست کم شواهدی از دخل و تصرف آن در برخی رویداد‌های حیاتی دیگر هم به چشم می‌خورد. مثل علاقه بسیار زیاد برخی جوانان به قرائت خطبه عقدشان یا برگزاری مراسم ازدواجشان در مورخه ۸۸/۸/۸ که مصادف بود با روز ولادت امام هشتم شیعیان؛ امامی که جایگاه ویژه‌ای نزد ایرانیان دارد.

البته در ماجرای ولادت کودکان با روش جراحی و مداخله پزشکی اوضاع بسیار متفاوت است. نخست به این دلیل که تولد نوزاد تابع زمانبندی معینی است و تولد در زمانی غیر از آن، بسیار خطرناک است. آنقدر خطرناک که ممکن است سلامت نوزاد را به مخاطره اندازه و آثار بسیار شومی به دنبال داشته باشد. این در حالی است که می‌دانیم اساسا زایمان به شیوه رستمینه اشکالاتی اساسی و خطراتی جبران ناپذیر برای مادر و فرزند دارد.

نکته کلیدی بعدی آنجاست که می‌دانیم با تغییر رویکرد‌ها به زادآوری در کشورمان در سال‌های اخیر و جایگزینی سیاست‌های فرزندآوری به جای سیاست‌های تحدید نسل، به کارگیری رستیمنه برای وضع حمل ممنوع شده و تنها در موارد خاص و ویژه تجویز می‌شود. قانونی که دست کم رویداد دیروز ثابت می‌کند دور زدنش چندان سخت نیست و به اراده افراد بستگی دارد!

دور زدن مصوبه‌ای که عامل اجرایش وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است، اما در بیمارستان‌ها و زایشگاه‌های تحت نظارت این وزارت خانه به هیچ انگاشته می‌شود. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که در سال‌های اخیر مواردی از اجبار مادران به زایمان طبیعی به رسانه‌ها راه یافته که ماحصلشان به خطر افتادن جان نوزاد یا مادر بوده است. اخباری به شدت تلخ و جانکاه که نتیجه ممنوعیت زایمان به روش رستمینه معرفی می‌شدند، در حالی که اکنون به وضوح می‌بینیم برخی این ممنوعیت را به سادگی به سخره می‌گیرند و حتی جلوتر از پزشکان، زمان زایمان را مشخص می‌کنند!

اگر به این موارد، بالا بودن نسبت زایمان رستمینه به زایمان طبیعی در کشورمان به نسبت استاندارد‌های علمی و میانگین جهانی را بیفزاییم، ماجرا دردناک‌تر هم جلوه می‌کند؛ روایتی که نشان می‌دهد همه تلاش‌ها و هزینه‌های فراوان وزارت بهداشت برای ترغیب و اجبار خانواده‌ها به زایمان طبیعی، کمتر فایده‌ای داشته است. هزینه‌ها و تلاش‌هایی که شاید بهتر بود اندکی از آن صرف نظارت بر بیمارستان‌ها و زایشگاه‌ها شود.

به این موارد، اطلاع مسئولان وزارت بهداشت از گرایش برخی خانواده‌ها به تولد نوزادانشان در تاریخ‌های خاص را می‌توان افزود که ظاهرا برایشان اهمیتی نداشته است، که اگر غیر از این بود، تدابیری به کار می‌بستند تا از شکل گیری صف‌های زایمان جلوگیری کنند و به این شیوه، گامی در راستای سلامت مادران و نوزادان بردارند؛ مواردی که بی اهمیت بودنشان برای وزارت بهداشت، اگر نگوییم فاجعه است، دست کمی هم از آن ندارد!