سهم‌خواهی‌ ورزشگاه‌ آزادی از پاداش‌ قهرمانی‌ احتمالی‌ پرسپولیس در آسیا/ دولتی‌ها مانع‌ میزبانی‌ تاریخی‌ قرمزها

بیست و شش سال از آخرین قهرمانی یک تیم ایرانی در بالاترین سطح فوتبال باشگاهی آسیا، پرسپولیس به دوقدمی فتح این عنوان و شکست طلسم طولانی فوتبال ایران رسیده است؛ اما یک بحران و ضعف دولتی این دستاورد مهم برای ورزش کشور را تهدید می کند؛ «ناآمادگی ورزشگاه آزادی!»

به گزارش «تابناک ورزشی»؛ شاگردان برانکو ایوانکوویچ بعد از شکست تیم پرستاره و چندده میلیون دلاری السد قطر در دوحه، در صورت کسب نتیجه لازم (هر نتیجه مساوی و یا برد) در بازی برگشت، برای دومین بار در تاریخ 50ساله باشگاه، و برای نخستین بار در لیگ مدرن قهرمانان آسیا به فینال یک جام آسیایی راه پیدا می کنند و دیدار نهایی نیز در فصل جاری به صورت رفت و برگشت برگزار خواهد شد.

پاداش قهرمانی که بعضی ها را به طمع انداخت

بخت و اقبال در قرعه کشی این بار یار پرسپولیسی ها بود، چون در صورت صعود به فینال، دیدار برگشت و سرنوشت ساز نهایی مقابل حریف کره جنوبی یا ژاپنی برای فتح جام تاریخی در تهران برگزار خواهد شد. فرصتی استثنایی برای فوتبال بحران زده ایران که نه تنها یک جام معتبر را پس از دهه ها به ویترین غبارگرفته اش اضافه کند، بلکه سود مالی نجومی (نسبت به واحد پولی افول کرده ما) برای سرخپوشان به ارمغان بیاورد. سودی که امسال مجموعا به حدود 100میلیاردتومان می رسد و شاید شنیدن همین عدد و رقم هوش از سر برخی مدیران دولتی ورزش ایران برده و آنها را به طمع انداخته تا از این نمد، کلاهی برای حوزه عقب مانده خود ببافند و سهمی هم برای رفع کمبودهای مجموعه خود طلب کنند!

ماجرا از آنجا شروع شد که ناظران ویژه کنفدراسیون فوتبال آسیا بعد از بازدید از شرایط و استانداردهای ورزشگاه آزادی به عنوان میزبان احتمالی بازی فینال لیگ قهرمانان2018، گزارش خود را همین هفته ارسال کرده اند که در متن آن فهرستی از ایرادها و کمبودهای ورزشگاه آزادی برای رفع فوری ذکر شده است. نقص هایی که بدون برطرف کردن آن؛ پرسپولیس حق میزبانی نخواهد داشت!

شبیخون پانزده میلیاردی به پاداش آسیایی سرخ ها

ایرادهای اصلی ورزشگاه آزادی عبارت است از این موارد: ورودی میهمانان ویژه باید تفکیک شوند، صندلی های جایگاه ویژه کم است، دوربین های امنیتی در سرتاسر استادیوم نصب شوند، فروش بلیت با شماره صندلی انجام شود، میکسدزون باید مسقف شود، پوسیدگی‌های سازه (جایگاه ها و بدنه استادیوم) برطرف شود،‌ رختکن داوران بازسازی شود، آسانسور ورزشگاه باید تعمیر یا تعویض شود، اسکوربورد ورزشگاه باید مسابقه را پخش کند.

برآوردهای کارشناسی نشان می دهد که رفع این ایرادها غیر از محدودیت زمانی تا روز فینال، به بودجه ای معادل 15میلیاردتومان نیازمند است. درست همینجاست که صاحب ورزشگاه آزادی گم می شود و استادیومی که کاملا تحت اداره دولت است، این مخارج را گردن نمی گیرد! نیکوخصال مدیر فعلی ورزشگاه آزادی که طی چندسال اخیر به عنوان مهره موقتی و گذرای وزارت ورزش در چندین و چند فدراسیون و مجموعه تابعه شهرت یافته است؛ با این استدلال که این خرج در بودجه سالانه ورزشگاه توسط وزارتخانه دیده نشده، بنابراین پرسپولیس باید این رقم را خودش تأمین کند!

در این میان «باشگاه کاملا دولتی پرسپولیس» که برای انجام هر بازی در «ورزشگاه کاملا دولتی آزادی»، حدود 100میلیون تومان پرداخت می کند، باید معادل نیمی از بودجه یک ساله تیمداری را به بازسازی استادیومی اختصاص دهد که نه تنها اختیارش را در دست ندارد، بلکه تیم های دیگری مثل استقلال و تیم های ملی مختلف فوتبال ایران در آن بازی های رسمی و بعضا تمرین برگزار می کنند و غیر از آن هر ساله از همایش های بزرگ نهادهای مختلف نیز پذیرایی می کند.

60 میلیاردتومان هزینه بازسازی ورزشگاه آزادی چگونه و کجا خرج شد؟

در این میان، خبرنگار تابناک، سری به سوابق بازسازی های انجام شده در استادیوم آزادی زده که در کمال تعجیب از آخرین بازسازی اساسی این ورزشگاه که به اتاق پذیرایی ورزش ایران شهرت یافته، تنها یک سال می گذرد!

در 24خرداد سال گذشته و پس از پایان دیدار تیم های ملی ایران و ازبکستان در مرحله مقدماتی جام جهانی 2018 روسیه و صعود ایران به روسیه 2018، خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی (ایرنا) طی گزارشی از آغاز رسمی عملیات اجرایی بازسازی بزرگترین ورزشگاه ملی کشور خبر داد. مدبر رئیس وقت شرکت نگهداری اماکن ورزشی کشور در همین روز گفته بود: «فاز اول این عملیات بازسازی با دستور ویژه سلطانی فر وزیر ورزش، با بودجه 600میلیاردریالی آغاز شده و رئیس جمهوری دستورات لازم برای تأمین اعتبارات مورد نیاز بازسازی و تعمیر این ورزشگاه را به سازمان برنامه بودجه صادر کردند...»

این مسئول حدود پانزده ماه قبل از بازسازی فوری و اساسی مواردی مثل «سکوها، آب بندی، تعمیر و بازسازی مسیر آب روها، نصب سکوهای جدید و صندلی گذاری آن، نورپردازی و تعمیر جاهایی که بتون آن دچارخوردگی شده است» خبر داده بود؛ اما حالا به وضوح زنگ زدگی و پوسیدگی های وسیعی توسط بازرسان ای اف سی دیده و ثبت شده است که ابهام بزرگی درباره نحوه عملیات عمرانی ایجاد می کند. پس آن همه پول با نرخ های نازل سال گذشته نسبت به قیمت های امسال، خرج چه چیزی شده است؟

در ماه آبان 96 یعنی چهارماه بعد از آغاز عملیات بازسازی، سیدحسن طباطبایی، مدیر وقت مجموعه ورزشی آزادی پس از سومین بازدید میدانی مسعود سلطانی فر وزیر ورزش از روند آماده سازی این استادیوم بار دیگر از بازسازی سراسری این ورزشگاه بزرگ خبر داد که بودجه آن توسط وزارت ورزش تأمین شده است. وزیر ورزش نیز در مصاحبه های متعدد با اشاره به اینکه پس از پیروزی انقلاب توجه لازم به نگهداری ورزشگاه آزادی نشده است، اعلام کرد که بودجه مناسبی برای بازسازی اساسی این استادیوم در همه قسمت ها تخصیص یافته و ...!

نکته جالب اینجاست که اسفندماه گذشته، با دعوت از رئیس فیفا برای تماشای بازی دربی تهران، مدیران ورزش کشور بار دیگر نگران سروشکل آزادی شدند و دستپاچه به فکر برخی بازسازی های سطحی و رفع کمبودهای ظاهری جهت ورود اینفانتینو افتادند. در نهم اسفندماه یعنی 24ساعت پیش از شهرآورد تهران، محمدرضا داورزنی معاون وزیر ورزش در بازدیدی ضربتی از آزادی اوضاع سکوها و بخش های وی آی پی را نظاره کرد.

ایرادهایی که در یک سال ونیم و بابودجه نجومی هم رفع نشد

در حالی که استادیوم آزادی به آخرین سال های پنجمین دهه عمر خود می رسد، وصله پینه ها تأثیری در ظاهر و باطن فرسوده آن نداشته و فقدان مدیریت متخصص درکنار عدم نظارت لازم بر سر مخارج و کارهای انجام شده، امروز بحران بزرگی برای ورزش و میلیون ها هوادار تیم محبوب پایتخت در تاریخی ترین برهه اش رقم زده است؛ گره ای که حالا با دندان هم شاید باز نشود.

ورزشگاه آزادی به رغم خرج شدن چندده میلیاردتومان پول بیت المال با دستور حسن روحانی، هنوز یک آسانسور سالم ندارد، اسکوربورد جدیدش خراب است!، برخی سرویس های بهداشتی و بوفه های عرضه مواد خوراکی اش همچنان مشکل دارند، آبخوری هایش کفاف ظرفیت کامل استادیوم را نمی دهد، با یک باران آب از سر و رویش جاری می شود و سکوهایش با ریزش تکه های بتن دست و پنجه نرم می کند... آیا وقتش نیست که مدیران مسئول توضیح دهند که دقیقا کجای استادیوم را بازسازی کرده اند؟!

کمبودی که به تنهایی 80درصد هزینه بازسازی آزادی است

همین دو سه هفته قبل بود که برنامه نود با موضوع خلأ امنیتی در ورزشگاه های کشور و رواج خشونت در استادیوم های فوتبال ایران، بخش عمده ای از برنامه اش را به واکاوی این مسأله پرداخت و مسئولان هم در پایان به لزوم نصب دوربین های امنیتی قوی برای نظارت بر عملکرد تماشاچیان خاطی و ناآرام تأکید کردند؛ حالا جالب است بدانید همین یک قلم یعنی تأمین امنیت ورزشگاه آزادی با نصب دوربین هایی مشرف به سکوی تماشاگران برای شناسایی افراد مخل نظم، رقمی بالغ بر 12میلیارد تومان هزینه خواهد داشت که مشخصا یک سرمایه گذاری دراز مدت است و تنها پرسپولیس از آن بهره نخواهد برد و برای میزبانی در کلیه رقابت های داخلی و خارجی، الزامی است.

موجری که جز اجاره، خرج بازسازی ملک 50ساله را از مستأجر می خواهد!

طبق اعلام شرکت دولتی توسعه و تجهیز اماکن ورزشی کشور، سند ورزشگاه آزادی بعد از 43سال سرانجام سال گذشته به نام دولت جمهوری اسلامی ایران زده شد! بسیار مبارک است؛ اما حالا چرا این صاحبخانه دست ودلباز که همین پارسال 60میلیاردتومان بودجه بازسازی برای اتاق پذیرایی ورزش ازجیب مردم گذاشته و برای هر روز اجاره آزادی حدود 100میلیون از مستأجرش (تیم های دولتی) می گیرد، مخارج را گردن پرسپولیس می اندازد؟

نویسنده: مجید کوهستانی