فتاوای آیت الله سیستانی
(مسأله65) تلقيح زن جز با مني شوهر جايز نيست، چه شوهر دار باشد يا بي شوهر، چه زن و شوهر بدان راضي باشند و چه نباشند، و چه تلقيح بوسيله شوهر باشد يا ديگري.
(مسأله66) اگر زني با مني غير شوهر خود تلقيح شود آن زن باردار شود و فرزندي به دنيا آورد، در صورتي كه اين اتفاق اشتباهي رخ داده باشد، بدين معنا كه مي خواستند او را با مني شوهر تلقيح كنند، ليكن با مني شخص ديگري اشتباه شد، دراين فرض بي شك فرزند به صاحب مني ملحق مي گردد، و حكم اين مسأله مانند وطي به شبهه است. ليكن اگر اين تلقيح آگاهانه و عامدانه صورت گرفتن باشد، باز بعيدنيست كه فرزند به صاحب مني ملحق گردد و همه احكام نسب حتي ارث ميان آنها ثابت گردد، زيرا آنچه از ارث استثناء شده است، فرزند زنا است و اگر چه عملي كه به انعقاد نطفه منجر شده، حرام است، ولي اين مسأله حكم زنا را ندارد.
همچنين اين فرزند درهر دو فرض به مادرش ملحق ميگردد و هيچ فرقي ميان او و ديگران فرزندانش نيست.
در صورتي نيز كه زن نطفه شوهر خود را از طريق مساحقه و مانند آن، به رحم زن ديگري منتقل كند و آن زن باردار شود و فرزندي به دنيا آورد، فرزند به صاحب نطفه و زني كه او را به دنيا آورده است، ملحق مي گردد، گرچه اين عمل حرام است.
(مسأله67)اگر تخمك زن و اسپرم مرذ گرفته و بارور شودو در رحم مصنوعي گذاشته شود و فرزندي از اين عمل به دنيا آيد، ظاهر آن است كه به صاحب تخمك و اسپرم ملحق مي گردد و ميان او و آن دو همه احكام نسب حتي ارث جاري مي شود، البته اگر پيش از انجام تلقيح يكي از آن دون از دنيا برود، فرزند از او ارث نمي برد.
(مسأله68) اگر تخمك بارور شده زني در رحم زن ديگري گذاشته شود و درآنجا رشد كند و فرزندي به دنيا آيد، در ترتیب احکام مادر وفرزند نسبت به هر کدام از آن دو زن باید رعایت احتیاط شود گرچه محرمیت او با صاحب رحم ثابت نیست.
(مسأله69) تلقيح زن با مني شوهرش، جايز است. البته اگر اين كار مستلزم نگاه به جايي كه ديدن آن حرام است و لمس قسمتي از بدن كه لمس آن حرام است، باشد، جز شوهر جايز نيست كسي اين كار را انجام دهد مگر در موارد ضرورت مانند اينكه بچه دار شدن براي او حرجي باشد هر چند از جهت سرزنش ديگران و راهي براي حامله شدن بجز اين راه نباشد، حكم فرزندي هم كه ازاين تلقيح حاصل مي شود، بي هيچ تفاوتي حكم ديگر فرزندان آنها را دارد. ولی تلقیح زن با منی شوهر پس از مرگ او به احتیاط واجب جایز نیست واگر انجام شود فرزند از او ارث نمی برد گرچه به او منتسب است.
(مسأله65) تلقيح زن جز با مني شوهر جايز نيست، چه شوهر دار باشد يا بي شوهر، چه زن و شوهر بدان راضي باشند و چه نباشند، و چه تلقيح بوسيله شوهر باشد يا ديگري.
(مسأله66) اگر زني با مني غير شوهر خود تلقيح شود آن زن باردار شود و فرزندي به دنيا آورد، در صورتي كه اين اتفاق اشتباهي رخ داده باشد، بدين معنا كه مي خواستند او را با مني شوهر تلقيح كنند، ليكن با مني شخص ديگري اشتباه شد، دراين فرض بي شك فرزند به صاحب مني ملحق مي گردد، و حكم اين مسأله مانند وطي به شبهه است. ليكن اگر اين تلقيح آگاهانه و عامدانه صورت گرفتن باشد، باز بعيدنيست كه فرزند به صاحب مني ملحق گردد و همه احكام نسب حتي ارث ميان آنها ثابت گردد، زيرا آنچه از ارث استثناء شده است، فرزند زنا است و اگر چه عملي كه به انعقاد نطفه منجر شده، حرام است، ولي اين مسأله حكم زنا را ندارد.
همچنين اين فرزند درهر دو فرض به مادرش ملحق ميگردد و هيچ فرقي ميان او و ديگران فرزندانش نيست.
در صورتي نيز كه زن نطفه شوهر خود را از طريق مساحقه و مانند آن، به رحم زن ديگري منتقل كند و آن زن باردار شود و فرزندي به دنيا آورد، فرزند به صاحب نطفه و زني كه او را به دنيا آورده است، ملحق مي گردد، گرچه اين عمل حرام است.
(مسأله67)اگر تخمك زن و اسپرم مرذ گرفته و بارور شودو در رحم مصنوعي گذاشته شود و فرزندي از اين عمل به دنيا آيد، ظاهر آن است كه به صاحب تخمك و اسپرم ملحق مي گردد و ميان او و آن دو همه احكام نسب حتي ارث جاري مي شود، البته اگر پيش از انجام تلقيح يكي از آن دون از دنيا برود، فرزند از او ارث نمي برد.
(مسأله68) اگر تخمك بارور شده زني در رحم زن ديگري گذاشته شود و درآنجا رشد كند و فرزندي به دنيا آيد، در ترتیب احکام مادر وفرزند نسبت به هر کدام از آن دو زن باید رعایت احتیاط شود گرچه محرمیت او با صاحب رحم ثابت نیست.
(مسأله69) تلقيح زن با مني شوهرش، جايز است. البته اگر اين كار مستلزم نگاه به جايي كه ديدن آن حرام است و لمس قسمتي از بدن كه لمس آن حرام است، باشد، جز شوهر جايز نيست كسي اين كار را انجام دهد مگر در موارد ضرورت مانند اينكه بچه دار شدن براي او حرجي باشد هر چند از جهت سرزنش ديگران و راهي براي حامله شدن بجز اين راه نباشد، حكم فرزندي هم كه ازاين تلقيح حاصل مي شود، بي هيچ تفاوتي حكم ديگر فرزندان آنها را دارد. ولی تلقیح زن با منی شوهر پس از مرگ او به احتیاط واجب جایز نیست واگر انجام شود فرزند از او ارث نمی برد گرچه به او منتسب است.
