معاون رئیس‌جمهور گفت:تحصیل در آمریکا تأیید خوی سلطه گری آمریکا نیست. در آمریکا تحصیل کردن از قدیم بود. خیلی ها رفتند آمریکا تحصیل کردند اما لزوما تحصیل در آنجا به معنای تأیید سیاست های دولت آمریکا نیست.
به گزارش خبرآنلاین از امید کرمانی‌ها، روز ۱۳ آبان که می شود، بسیاری از عکس ها و فیلم های مربوط به تسخیر سفارت آمریکا در سال ۵۸ از آرشیوها بیرون می آید و در فضای مجازی بین کاربران دست به دست می چرخد. در روز ۱۳ آبان امسال یک عکس و یک فیلم چند دقیقه ای بسیار بحث برانگیز شدند. نقطه موضوع آنها معصومه ابتکار بود.
ابتکار فیلم و عکس یادشده را جعلی و مصداق بارز جنگ روانی جریان سلطنت طلب خارج نشین می داند و می گوید «متأسفانه برخی در داخل این اسب های زین کرده را سوار شدند».
مشروح این گفتگو را بخوانید:
برخی می گویند خانم ابتکار که خیلی از تسخیر سفارت آمریکا دفاع می کند، چه طور فرزند خودش در آمریکا تحصیل می کند؟
مردم ایران در سال ۵۸ از تسخیر سفارت آمریکا دفاع کردند، یعنی تعبیر نشود به اینکه چند دانشجو این کار را انجام دادند و چند دانشجو دفاع کردند. این خطی است که عامدا دارد از آن طرف القا می شود که یک اتفاقی بود که چند دانشجو این اقدام را کردند. می خواهم بگویم ما درباره واقعه ۱۳ آبان واقعیت ها را بدانیم. واقعیتی بود که اگر مورد حمایت عظیم و گسترده مردم و امام قرار نمی گرفت، اصلا تبدیل به یک انقلاب دوم نمی شد. ۴۰۰ دانشجوی طراز اول دانشگاه های کشور در این واقعه شرکت داشتند که همه آگاهانه مشارکت کردند و از هیچ جایی خط نگرفتند. علت تسخیر سفارت هم بی اعتمادی مکرری بود که بعد از انقلاب درباره آمریکایی ها پیش آمد. مصادیقی از آمریکایی ها به دست آمد که مداخله در امور داخلی ایران بود؛ از همه مهمتر ورود شاه به آمریکا اتفاق افتاد. اینکه بعد از ۳۹ سال هنوز ما متهم می شویم، باید بگویم در این ۳۹ سال تحولات زیادی رخ داده است. همه آنچه ما درباره روابط با آمریکا داریم، صرفا ناشی از آن واقعه نیست. خیلی اتفاقات بعد از آن افتاد. در همین دولت در قالب برجام با آمریکا مذاکره شد که موفق بود و تفاهمی بین المللی هم حاصل شد. برجام در قالب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل مورد اجماع جهانی قرار گرفت. بنابراین اگر ما بخواهیم تقصیر همه مشکلات {در روابط ایران و آمریکا} را به گردن جریان تسخیرکننده لانه جاسوسی در ۱۳ آبان ۵۸ بیاندازیم، نادیده گرفتن یکسری اصول و واقعیت های تاریخی است.
یک عکسی هم اخیر در فضای مجازی دست به دست می شد که آن را به شما منتسب کردند.
بله، یک عکسی هم جعل کردند، حالا از کجا پیدا کردند، نمی دانم. این عکس نشان می دهد یک آقایی برای خانمی {کنار سفارت آمریکا} قلاب گرفته و آن را به من نسبت می دهند که دروغ است. آن آقا معلوم نیست از نیروهای کدام گروه سیاسی اول انقلاب بود؟ در ضمن آن خانم هم دارد پوستر می چسباند. خاطرات من سال ها پیش منتشر شد. من روز سوم بعد از تسخیر وارد سفارت آمریکا شدم. بنابراین چنین عکس هایی همه جعلیات است تا ما را از اصل مسئله منحرف و افکار عمومی را به آن اتفاق بی اعتماد کند. معتقدم یک جنگ روانی با هدف نفرت پراکنی در جریان است تا افرادی که در کشور مورد علاقه و اعتماد مردم هستند، تخریب شوند، سرمایه اجتماعی کشور از بین برود و پیوند بین دولت و مردم گسسته شود. اینها همه سیاست هایی است که تحت عنوان جنگ روانی و نفرت پراکنی انجام می شود.
این جنگ روانی را خارجی ها دارند انجام می دهند یا مخالفان دولت؟
خارجی ها دارند انجام می دهند. کلیپ از آن طرف آب علیه من ساخته می شود. اولین اتهام من این است که «اسمم از اول نیلوفر بوده، برای اینکه خودم را انقلابی جلوه دهم اسمم را به معصومه تغییر دادم». در حالیکه واقعیت چیز دیگری است. در برنامه دست خط مادرم گفت «از اول اسم فرزندم در شناسنامه معصومه بود، پدرش دوست داشت اسم معصومه را روی او بگذارد اما من نام نیلوفر را دوست داشتم بنابراین او هم معصومه و هم نیلوفر است». خیلی از دختران ایرانی این طور هستند که یک نام ایرانی و یک نام مذهبی دارند اما این درباره من یک مسئله غریبی شده است.
به فرزندتان توصیه داشتید که از آمریکا به ایران برگردد؟
فرزندم سی و خورده ای سالش بود، اینجا درس خواند و کارشناسی ارشد گرفت. دنبال این بود که بتواند ادامه تحصیل بدهد، در رشته ای که دلش می خواست پذیرش گرفت. انتخاب خودش و خانواده اش بود که برای ادامه تحصیل به آنجا برود. خیلی ها می روند. فکر می کنم قبل از ترامپ سالی ۳-۴ هزار نفر، حتی جایی نوشته بود، یکی دو سال ۱۰-۱۵ هزار نفر برای ادامه تحصیل به خارج کشور می روند.
به آمریکا می روند؟
بله، آمریکا و جاهای دیگر برای ادامه تحصیل می روند. تحصیل در آمریکا تأیید خوی سلطه گری آمریکا نیست. در آمریکا تحصیل کردن از قدیم بود. خیلی ها رفتند آمریکا تحصیل کردند اما لزوما تحصیل در آنجا به معنای تأیید سیاست های دولت آمریکا نیست. در واقع استفاده از یک فرصتی برای تحصیل است. یک جوانی حق انتخاب دارد و می تواند انتخاب کند. نفاقی هم در آن نمی بینم. ضمن آنکه ممکن است دیدگاه های جوانان صد در صد در راستای والدین شان نباشد. ممکن است اقدامی که انجام می دهند مفهومش نقض یا رودرویی هم نباشد. او حق دارد که برای زندگی خودش تصمیم بگیرد. افرادی که این انتقادها را می کنند، اگر خودشان در موقعیت هایی باشند که بخواهند آزادانه تصمیم بگیرند، حتما از والدین شان می خواهند دخالت نکنند و اجازه دهند حق تصمیم گیری با خود آنها باشد. آن هم کسی که در سن سی و چند سالگی است. فکر می کنم استقلال رأی و استقلال نظر را باید محترم بشماریم.
فیلمی از شما مربوط به سال ۵۸ منتشر شده که از اعدام انقلابی گروگان های آمریکایی حمایت می کنید، صحت دارد؟
خیر، اعدام انقلابی نبود. این هم باز کار آن ور آبی هاست، ساخت و پرداخت جریان سلطنت طلب بود ولی در داخل یک عده خیلی خوب این اسب های زین کرده را سوار شدند. این مصاحبه برای ۳۹ سال پیش بود. من ۱۷ سال داشتم. در مصاحبه خبرنگار خیلی سعی دارد، موضوعی را القا کند. مصاحبه خیلی مفصل است اما حدود یک دقیقه و نیم آن را بریدند، خبرنگار آن روز با اصرار یک سئوالی را از من پرسید «اگر اینها واقعا آمریکایی ها حمله نظامی کنند دانشجویان چه کار می کنند؟» اما پاسخ من را براساس استراتژی جنگ روانی و نفرت پراکنی با تقطیع تحریف کردند که اصلا دروغ است. مردم باید هوشیار باشند ببیند این فیلم چگونه تقطیع شده، از کجا درآمده است؟ چه کسی به آن پرداخته است؟
این نکته را یادآور می شوم که شگفتی دیپلمات ها این بود که دانشجویان بدون اسلحه و خشونت وارد سفارت آمریکا شدند و هیچ گونه خشونتی هم به خرج ندادند. حتی نوار صحبت بعضی از کارکنان سفارت است که گفتند هیچ خشونت و درگیری وجود نداشت. حداکثر یکی دو گاز اشک آور حالا آن هم معلوم نیست از کدام طرف زده شد چون خود تفنگداران دریایی هم گاز اشک آور داشتند. بعدها نیز هیچ وقت دانشجویان دنبال این نبودند که بخواهند خشونت به خرج دهند. پزشکان درباره یکی از گروگان ها تشخیص ام اس دادند که فورا امام دستور آزادی او را صادر کردند. ضمن آنکه همان روزهای اول امام فرمودند «سیاه پوستان و زنانی که جاسوس نیستند آزاد شوند» که ۸-۹ نفر آزاد شدند. این مسئله انعکاس زیادی بین مردم آمریکا پیدا کرد که دو قشر آسیب پذیر، محروم از حقوق انسانی و مورد تبعیض آن جامعه یعنی زنان و سیاه پوستان آزاد شدند. هرگز دانشجویان رفتار تندی با گروگان ها نداشتند.
علت این اقدام دانشجویان چه بود؟
دانشجویان به اعتراض ورود شاه به خاک آمریکا این کار را انجام دادند. دانشجویان تحلیل شان این بود که آمریکا در ایران کودتا کرده و احتمال اینکه دوباره کودتا کند خیلی بالاست. ۴-۵ سال پیش در شیلی و همان موقع در پامانا داشت کودتا می کرد، از آن روز تاکنون هم ۴۰-۵۰ کودتا در کشورهای مختلف انجام داد و در امور آنها دخالت کرد بنابراین اتفاق عجیبی نبود. این واقعیت ها را اگر جوانان بدانند، آن وقت می توانند قضاوت درستی کنند. البته دانشجویان هم شاید موافق بودند یک جاهایی زودتر می شد، هزینه ها را کم کرد. بعد از ۴۴۴ روز تمام این افراد با سلامت آزاد شدند و سالم به خانه شان برگشتند. یعنی ذره ای آسیب به یک نفر از گروگان ها در طول این مدت وارد نشد. این که دوره اش طول کشید تصمیم مجلس و امام بود. بعد از شکل گیری مجلس دانشجویان دیگر کاره ای نبودند.
یادمان نرود آمریکا و جریان همسو با آن ظرف ۴ دهه گذشته در جنگ های مختلف عامل کشته شدن ۵ میلیون کودک بودند. حالا بماند که چقدر خانواده ها آواره شدند، چقدر خانه ها و زندگی ها نابود شد. اینها واقعیت هاست. اینها واقعا اتفاق افتاد ولی در سفارت آمریکا هیچ اتفاقی نیفتاد. ما امروز روی پای خودمان ایستاده ایم و سرفرازیم اما خیلی از کشورهای منطقه زیر چکمه های ترامپ هستند و متأسفانه امنیت و زندگی های شان نابود شد. مشکل داریم و نمی توانیم انکار کنیم، حتما اتفاق ۱۳ آبان ۵۸ هزینه داشت ولی هزینه اش کمتر از فایده اش بود.
