گوش یکی از اعضای حساس بدن است که وظیفه جمع‌آوری صدا و درک و دریافت آن را بر عهده دارد. گوش از سه بخش بیرونی، میانی و درونی تشکیل شده است. گوش بیرونی صدا محیط را استنباط کرده و سپس آن را به گوشی میانی انتقال می‌دهد، اصوات در گوش میانی پردازش شده و به گوش درونی فرستاده می‌شوند تا آن‌ها را به مغز ارسال کند و فرد بتواند اصوات را بشوند. به این ترتیب هر یک از اعضای داخلی گوش از اهمیت بالایی برخوردارند و آسیب به هر یک از آن‌ها می‌تواند در فرآیند شنیدن صدا اختلال ایجاد کند.
کم‌شنوایی چیست
یکی از مشکلاتی که افراد در طول دوران زندگی‌شان می‌توانند با آن مواجه شوند، کم‌شنوایی است. کم‌شنوایی بر اثر آسیب به بخش‌های گوش ایجاد می‌شود. کم‌شنوایی با توجه به منشا آن انواع مختلفی دارد که عبارتند از:
کم‌شنوایی انتقالی
این نوع از کم‌شنوایی در اثر آسیب به گوش خارجی و یا گوش میانی رخ داده و باعث می‌شود تا از انتقال اصوات به گوش داخلی جلوگیری شود. کم‌شنوایی انتقالی می‌تواند در اثر پارگی پرده گوش، ضربه به استخوانچه‌های گوش میانی و تجمع جرم در داخل گوش ایجاد شود.
کم‌شنوایی حسی‌عصبی
کم‌شنوایی حسی‌عصبی به‌دلیل صدمه به سلول‌های عصب شنوایی گوش ایجاد شده و از ورود صدا به کانال داخلی گوش ممانعت می‌کند. معمولا کم‌شنوایی حسی‌عصبی به‌دلیل افزایش سن، مشکلات مادرزادی و قرارگیری در معرض سر و صدای بلند رخ می‌دهد.
سمعک چیست
کم‌شنوایی ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد. هر چند برای پیشگیری از بروز کم‌شنوایی راهکارهایی وجود دارد؛ اما برای درمان قطعی آن هنوز روش‌های مشخصی ارائه نشده است. سمعک وسیله الکترونیکی کوچکی می‌باشد که برای معالجه انواع کم‌شنوایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. سمعک از اجزایی تشکیل شده که وظیفه جمع‌آوری صدا از محیط بیرون و انتقال آن به درون گوش را بر عهده دارد؛ در واقع سمعک با قرارگیری در داخل گوش میزان صدا را که بر اثر کم‌شنوایی کاهش یافته، تقویت می‌کند تا فرد بتواند آن را بشنود.
سمعک برای چه افرادی مناسب است
از آن‌جایی که کم‌شنوایی می‌تواند در هر سنی و برای افراد رخ دهد؛ انواع سمعک متناسب با سنین مختلف طراحی شده‌‌اند؛ به عبارت دیگر سمعک وسیله درمانی است که برای همه افراد قابل استفاده می‌باشد. بسیاری از نوزادان در بدو تولد با مشکات شنوایی مواجه هستند برای آن‌ها از سمعک مخصوص نوزادان استفاده می‌کنند.
چه زمانی باید از سمعک استفاده شود
افرادی که با اختلالات کم‌شنوایی مواجه هستند ابتدا باید به ادیولوژیست یا شنوایی‌سنج مراجعه کنند؛ تا با انجام آزمون‌های شنوایی‌سنجی، میزان شنوایی بیمار را تعیین کند و اگر میزان شنوایی از حد نرمال پایین‌تر بود باید از سمعک استفاده کند. معمولا بیشتر ادیولوژیست‌ها برای اطمینان از تجویز راهکارهای عملی‌شان پس از انجام آزمایش شنوایی سنجی، از پزشک متخصص گوش و حلق و بینی نیز کمک می‌گیرند.
انواع سمعک
نحوه کارکرد تمامی سمعک‌ها عموما مشابه است و تنها در امکانات و تجهیزات جانبی که دارند با یکدیگر متفاوت هستند. همچنین عمر باتری در سمعک در کیفیت آن نیز نقش مهمی ایفا می‌کند.
سمعک هوشمند
این نوع از سمعک از قابلیت‌های پیشرفته‌ای برخوردار است که باعث می‌شود نویز صدا هنگام انتقال به گوش کاهش یابد و همین‌طور فرد صدا را با کیفیت بهتری بشنود. از طرفی باتری سمعک هوشمند طول بالایی دارد؛ به‌همین دلیل بیشتر ادیولوژیست‌ها این نوع سمعک را برای بیماران تجویز می‌کنند.
سمعک بلوتوث‌دار
سمعک بولوتوث‌دار عمکلردی مشابه به سمعک هوشمند دارد با این تفاوت که سمعک بلوتوث قابلیت اتصال به دستگاه‌ها و گجت‌های یپشرفته را دارد که باعث می‌شود فرد کم‌شنوا بتواند صداهای تلویزیون و رادیو را بهتر بشنود و درک کند.
سمعک نامرئی
این نوع از سمعک بیشتر مخصوص افرادی است که شکل ظاهری سمعک را دوست ندارند. هر چند سمعک نامرئی از نظر کارکرد تفاوتی با سمعک‌های دیگر ندارد؛ اما باتری آن ضعیف است و مدتی پس از استفاده نیاز به تعویض و یا تعمیر دارد. مزیت سمعک نامرئی این است که در داخل گوش قرار گرفته و قالب آن از بیرون قابل مشاهده نیست.
سمعک آنالوگ
سمعک‌های آنالوگ از نسل‌های اولیه سمعک محسوب می‌شوند که شکل ساده و کارکرد معمولی دارند. قدرت و کیفیت صدا سمعک آنالوگ نسبت به دیگر سمعک‌ها پایین‌تر است؛ بنابراین امروزه از این نوع سمعک استفاده زیادی نمی‌شود. همچنین سمعک آنالوگ بیشتر برای کسانی که تجویز می‌شود که کم‌شنوایی آن‌ها شدت زیادی ندارد و در مراحل اولیه درمان است.
این مقاله توسط واحد محتوای سایت ایرانگان تولید شده و هرگونه کپی برداری از آن با ذکر منبع بلامانع است.
