رئیس پیشین فدراسیون کشتی خطاب به علیرضا دبیر گفت: علی جان اشتباه نکن، به زندگی‌ات برس، اینجا دو روزی که مدال می‌گیری فقط قابل احترامی، به محض اینکه نتیجه نگیری، بدترین توهین‌ها را می‌شنوی.
به گزارش تابناک ورزشی، پرویز سیروسپور در خصوص آغاز فعالیت‌های انتخاباتی علیرضا دبیر اظهار داشت: یک چیزی می‌خواهم خیلی بی‌پروا در این خصوص بگویم، من دبیر را درست مثل پسرم مصطفی دوست دارم، به عنوان یک قهرمان المپیک که اتفاقا طلایش را در زمان ریاست خودم گرفت. اتفاقا او یک کتابی هم چاپ کرده که در آن نوشته سیروسپور در حق من پدری کرد. می‌خواهم بگویم اگر از من مشورت می‌گرفت به او می‌گفتم که به انتخابات ورود نکند و تمام مسائل را برایش آنالیز می‌کردم.
وی در خصوص دلیل این موضوع تاکید کرد: اول اینکه علیرضا دبیر از سال 2004 که به المپیک آتن رفت دیگر هیچ رابطه‌ای با کشتی نداشته و نمی‌داند در کشتی دنیا چه خبر است. از وضع اتحادیه جهانی خبر ندارد و وضعیت مالی فدراسیون کشتی را نمی‌داند. درحالیکه حالا کشتی مسابقات متعددی دارد و آمدم به عرصه فدراسیون کار ساده‌ای نیست.
سیروسپور خاطرنشان کرد: رسول خادم با وجود تمام این مشکلات، توانسته بود همه مسائل را دنبال کند و فدراسیون از نظر مالی نسبتا تامین بود چون او اسپانسر داشت، اما درنهایت نتوانست کار کند و استعفا داد و رفت. آنچه که من می‌دانم علیرضا دبیر مثل پسرم است و باز هم تاکید می‌کنم اگر از من می‌پرسید به او می‌گفتم نیاید.
مشاور عالی فدراسیون کشتی تصریح کرد: زمانی که مهرعلیزاده رئیس سازمان تربیت‌بدنی بود، روسای فدراسیون‌ها را به جلسه دعوت می‌کرد تا هم با آنها آشنا شود و هم حرف‌های‌شان را بشنود. آن زمان من در فدراسیون ناشنوایان بودم و همراه با چند رئیس دیگر به این جلسه رفتیم. وقتی نوبت به من رسید به جای بقیه که بابت این سِمت به مهرعلیزاده تبریک می‌گفتند، من گفتم: «به شما تبریک نمی‌گویم، من 60 سال است در ورزش این مملکت هستم و تاحالا ندیده‌ام هیچ رئیس فدراسیونی عاقبت به خیر شده باشد. اینجا مثل لوله بخاری است، هر کسی داخلش برود سیاه درمی‌آید.» امروز به نظر من کشتی هم چنین وضعیتی دارد، من دبیر را واقعا دوست دارم که این را می‌گویم: «علی جان اشتباه نکن، به زندگی‌ات برس. اینجا دو روزی که مدال می‌گیری فقط قابل احترامی، به محض اینکه در دو مسابقه نتیجه نگیری، بدترین توهین‌ها را از همان‌هایی که از تو تعریف می‌کردند، می‌شنوی»
