بدن انسان برای زنده ماندن به آب نیاز دارد، اما نوشیدن مایعاتی مانند آب دریا که آب قابل آشامیدن به شمار نمی‌روند نه تنها مشکل کمبود آب بدن را بهتر نمی‌کند بلکه باعث بدتر شدن شرایط نیز می‌شود. بدن انسان برای بقا به نمک (سدیم کلرید) نیاز دارد اما مقدار بیش از حد این ماده برای سلامتی مضر است و بدن آن را از طریق کلیه دفع می‌کند، کلیه سدیم، کلرید و اوره را همراه با مقدار زیادی آب به مثانه می‌فرستد و از این طریق این مواد از بدن دفع می‌شوند. برای دفع سدیم کلرید از طریق مثانه این مواد باید در مقداری آب حل شده باشند و چون درصد نمک ادرار از درصد نمک آب دریا کمتر است، برای دفع نمکی که از طریق آب دریا وارد بدن شده است آبی بیشتر از آنچه وارد بدن شده است برای رقیق کردن آن استفاده می‌شود، این باعث می‌شود که مقدار آبی که پیش از نوشیدن آب دریا در بدن بوده به آن اضافه شود تا امکان دفع سدیم و کلرید آن فراهم شود.در مورد ادرار، مقدار کم سموم اوره و آمونیاک موجود در ادرار اندکی بر عملکرد کلی بدن تأثیر منفی می‌گذارد، که خود می‌تواند شانس زنده‌ماندن در شرایط اضطراری را کمتر کند. غلظت سدیم و کلرید ادرار هم بالا است و نوشیدن آن کمکی به بدن نمی‌کند و حتی ممکن است باعث بدتر شدن کم‌آبی بدن شود. بحث دیگر تأثیر روانی و استرس انجام این عمل نامطبوع است، که خود سبب می‌شود بدن انرژی‌اش را صرف تولید آدرنالین و افزایش ضربان قلب کند که همه این‌ها در شرایطی که شخص دنبال زنده ماندن است شانس بقای او را کاهش می‌دهند. همچنین ممکن است شخص استفراغ کند، که خود سبب از دست رفتن بیشتر آب بدن می‌شود.توضیحات بیشتر را در این ویدیو با زیرنویس فارسی ببینید.
