به گزارش «تابناک»، روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز نوشت:
سخنان مداخله جويانه و موهن ترامپ درباره ابقاي نظاميان آمريکائي در عراق با هدف نظارت بر ايران با خشم و اعتراض فراواني در منطقه مواجه شده است. تقريباً بدون استثناء دولتمردان، نمايندگان مجلس، احزاب و فعالان سياسي عراق نسبت به اين مواضع گستاخانه ترامپ واکنش نشان داده و آنرا محکوم کردهاند. گروههاي مقاومت به آمريکا اخطار کردهاند که دست متجاوزان به خاک همسايگان را قطع ميکنيم. ظاهراً بازخورد همين تهديد جدي بوده که باعث شده ترامپ به سرعت واکنش نشان دهد و بگويد هدفش تعرض نظامي عليه ايران نبوده است ولي انگيزه دارودسته ترامپ براي اهداف واشنگتن از تصميم اخير ترامپ هرچه باشد، واقعيت اين است که تخريب روابط کشورهاي منطقه با همسايگان هم قابل کتمان نيست. آمريکاي ترامپ، عراق را در حد يک مستعمره تلقي ميکند و در چارچوب همين ديدگاه نيز خود را در عراق «فعال مايشاء» ميداند که نيازي به هماهنگي، اطلاع رساني و کسب مجوز ندارد. ماه گذشته نيز ترامپ در جريان سفر به عراق از دولتمردان اين کشور خواست به ديدار وي بروند و اجازه دهند نظاميان بازگشته از سوريه وارد عراق شوند و مجاز به انجام عملیات عليه سوريه باشند و در عين حال ارتش عراق هم در چنان عملياتي با نظاميان آمريکائي همکاري کند. عراق تمامي خواستههاي ترامپ را رد کرد ولي نظاميان آمريکائي بدون اعتنا به حاکميت عراق وارد اين کشور شدند و اکنون هوس کردهاند برايران هم نظارت داشته باشند درحالي که با توجه به کارنامه سياه آمريکا در عراق و سوريه و مداخلات جنايتکارانه آمريکا در ايجاد، تجهيز، سازماندهي و هدايت همه جانبه تروريستها در منطقه، اين آمريکاست که بايد تحت نظارت قرار گيرد و مهار شود، نه ايران که به دعوت رسمي دولتهاي سوريه و عراق به کمک ارتش، دولت و مردم آنها شتافته و پرونده تروريستهاي اجارهاي در سوريه و عراق را بسته است. اقدامات غيرقانوني و شرم آور آمريکا در عراق و سوريه از موضع يک ارتش اشغالگر هم غيرقابل قبول است و هنوز هم قوياً مورد اعتراض قرار ميگيرد.»
اين نکته از آن جهت اهميت دارد که آمريکا عليرغم حضور گسترده نظامي – اطلاعاتي در عراق در روزهاي اشغال موصل و بخشهاي وسيعي از خاک عراق توسط داعش و ساير تروريستها نه تنها حاضر به همکاري با ارتش و دولت عراق براي سرکوب تروريستها نشد بلکه با تحقير نظاميان و مردم عراق ادعا کرد آنها انگيزه و توان مقابله با تروريستها را ندارند و آمريکا حاضر نيست نظاميانش به جاي عراقيها در سرکوب داعش کشته شوند.
آمريکا در 33 پايگاه نظامي در عراق حضوري اشغالگرانه دارد و مقر اصلي نظاميان و نيروهاي اطلاعاتي آمريکا در اردوگاه نظامي عين الاسد واقع در استان الانبار واقع شده که به دلخواه و تصميم خود و بياعتنا به مقامات عراقي عمل ميکند. اگرچه واشنگتن به وجود توافقنامه امنيتي فيمابين استناد ميکند ولي بسياري از مفاد آنرا عملاً به صورت يکطرفه نقض کرده و اساس توافقنامه را زير پا گذاشته است.
رفتار آمريکا اعم از سياسيون و نظاميانش تحقير و توهين به دولت، ارتش و ملت عراق است و با ادعاي مبارزه عليه تروريستها سرگرم تجهيز، سازماندهي و هدايت همه جانبه تروريستهاست. اين پديده در گذشته هم به صورتهاي ديگري سابقه داشت. اعزام تروريستها و سازماندهي آنها در قالب عناصر وابسته به کمپاني «بلک واتر» و عضوگيري و شناسائي عناصر بعثي و ايجاد تشکلهاي به اصطلاح امنيتي تحت عنوان «شوراهاي بيداري» هسته اوليه شبکههاي تروريستي فعال در مراحل بعدي را تشکيل دادند.
ناگفته پيداست که چنين مسائلي از ديدگاه مقامات مسئول و مراکز تصميم گيرنده عراق مخفي نمانده و آنها با خشم و اعتراض نسبت به عملکرد اشغالگرانه و توهين آميز آمريکا واکنش نشان ميدهند. اين روزها دولت، مجلس ملي، گروههاي مقاومت و فعالان سياسي عراق همسو با مردم اين کشور خواستار خروج کامل و هميشگي نظاميان، عناصر اطلاعاتي و جاسوسان آمريکائي از عراق هستند و معتقدند اگر آمريکا ادعا ميکند که نظم و امنيت و ثبات را با حضور نظامي در عراق ايجاد کرده، واقعيت عيني دقيقاً عکس اين ادعا را ثابت ميکند و نشان ميدهد که حضور اشغالگرانه آمريکا بزرگترين عامل بيثباتي و ناامني در عراق است و تا آمريکا در عراق حضور دارد، اين بيثباتي و ناامني ادامه خواهد داشت. نظاميان آمريکائي مدعي اجراي توافقنامه امنيتي، در جريان اشغال موصل و ساير مناطق شمالي عراق توسط داعش و ساير تروريستها فقط نظاره گر بودندو نه تنها کمترين اقدامي در جهت مقابله با داعش صورت ندادند بلکه به عکس به تقويت آنها ميپرداختند. اما پس از ورود مستشاران ايراني به سوريه و عراق، در يک چرخش 180 درجهاي در اين باره ناگهان آمريکا ادعا کرد که رهبري مبارزه با داعش در عراق و سوريه را برعهده گرفته است!
آمريکا در پوشش جابجائي نظاميان آمريکائي سرگرم انتقال تروريستهاي شکست خورده در سوريه به عراق است و از اين طريق تلاش ميکند بدون نظارت و موافقت دولت، ارتش و نيروهاي امنيتي عراق، زمينههاي حوادث بعدي در اين کشور را فراهم سازد. با توجه به کارنامه سياه آمريکا در سوريه و عراق، اين آمريکاست که بايد نظارت و مهار شود نه ايران.
بعلاوه دولتمردان آمريکائي میدانند اگر مرتکب خطائي در مورد ايران شوند، آنچنان تودهني محکمي خواهند خورد که هيچگاه فراموش نکنند و عبرت بگيرند.