روحانی مظلوم‌ترین و تنهاترین رئیس جمهور ایران است. این را نه فعالان و تحلیل گران سیاسی بلکه داماد رئیس جمهور می‌گوید. کامبیز مهدی‌زاده، مشاور معاون علمی رئیس‌جمهور که تا همین چند وقت پیش کسی نامش‌را نشنیده و نمی‌دانست که یک نسبت فامیلی نزدیک با روحانی دارد؛ معتقد است که رئیس دولت یازدهم و دوازدهم هیچ نیروی پای کاری ندارد و اطرافیان او در بزنگا‌ه‌ها جاخالی می‌دهند. تا حدی نیز درست می‌گوید. روحانی نه مثل رئیس دولت اصلاحات در میان اطرافیانش محبوب است و نه مثل مرحوم هاشمی بانفوذ. او حتی مثل محدود احمدی‌نژاد هم نیست و حلقه وفادارانی ندارد. آقای داماد به چرایی این وضعیت روحانی اشاره‌ای نکرده و انگار نمی‌داند «هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت».
فعالان سیاسی اصلاح طلب و حتی بدنه اجتماعی نیز امروز از روحانی فاصله گرفته و او باید بهتر از هر کسی بداند که دلیلش چیست. برخی معتقدند که او خودخواسته به این سرنوشت دچار شده است. محمد علی ابطحی رئیس دفتر رئیس دولت اصلاحات از جمله همین افراد است. او در گفتگو با
«آزادی» گفت: «من قبول ندارم که روحانی مظلوم‌ترین رئیس جمهور است، اما تنهاترین است. این را نیز خود ترجیح داده است».
وی افزود: «پشتوانه و عقبه‌ای که روحانی را به ریاست جمهوری رسانه یک پشتوانه عمیق فکری در جامعه ایران بود که قبلا هم آقای خاتمی را به ریاست جمهوری رسانده و جریان فکری اصلاح طلبی را تشکیل داده بود. جریان فکری اصلاح طلبی در انتخابات ۹۲ حداقل شرایط را داشت و با مشاهده گفتمانی که روحانی راه‌اندازی کرد، او را نزدیک‌ترین فرد به خود دید و از وی حمایت کرد».
این فعال سیاسی اصلاح طلب با اشاره به اینکه «عقبه روحانی بسیار شکننده بود» گفت: «روحانی به جای اینکه برای افزایش و تقویت این عقبه تلاش کند بلافاصله بعد از انتخابات ۹۶ آن عقبه را فراموش و رها کرد. حتی در جا‌هایی مقابل آن عقبه ایستاد. سرعت این فاصله گیری در حدی بود که رئیس دفتر آقای روحانی رسما گفت که اصلاح طلبان اصلا حمایتی نکرده اند. طبیعی است که وقتی خود روحانی به عقبه سیاسی خود علاقه‌مند نیست، آن عقبه هم خود را جدا می‌کند و مسئولیت کار‌های او را به عهده نمی‌گیرد. به خصوص اینکه روحانی نیز مسئولیتی در قبال رای و جریان فکری اصلاح طلب که او را به رئیس جمهوری رساند نپذیرفت و این را در انتخاب کابینه و حتی مسئولین محلی مشاهده کردیم.»
ابطحی با تاکید بر اینکه تنها شدن روحانی از سوی حامیان او کلید نخورد، گفت: «خود روحانی و نزدیک وی علاقمند به نگاه داشتن این حمایت نداشتند».
وی در پاسخ به این پرسش که روحانی این تنها شدن را در ازای چه دستاوردی پذیرفت، گفت: «من برای این رویکرد می‌توانم سه دلیل مطرح کنم. اول اینکه او تصور می‌کرد با فاصله گرفتن از جریان حامی خود برای آینده سیاسی خود نقش جدی‌تری قائل شود و در اردوگاه روسای جمهور قبلی که هر یک به نحوی از قدرت طرد شده‌اند؛ قرار نگیرد. به اعتقاد من البته به این نتیجه هم نرسید.»
ابطحی ادامه داد: «دومین دلیل این بود که نزدیکان متوهم روحانی تصور می‌کردند به صرف در اختیار داشتن قدرت می‌توانند برای خود عقبه‌ای درست کنند که بتواند آینده قدرت را برایشان تضمین کند. به این ترتیب اطرافیان روحانی به تنهایی او و خودشان بیشتر کمک کردند. دلیل سوم نیز این بود که سیاست‌های روحانی مقبول هیچ یک از جریان‌های سیاسی کشور نبود.»
این فعال سیاسی اصلاح طلب خاطر نشان کرد: مشکلات مردم و به نوعی ول بودن مردم در دوران ریاست جمهوری روحانی به دلایلی که گفتم اضافه و موجب شد که او تنهاترین رئیس جمهور باشد».
به گفته ابطحی، روحانی تنهاترین رئیس جمهور ایران است و فشار‌های بسیاری را تحمل می‌کند، اما مسئولیت این تنها فقط به عهده خود او اطرافیان نزدیک او است.
