حسن رحیمی دارنده مدال‌های طلای جهان و برنز المپیک و مصطفی حسین‌خانی دارنده مدال برنز جهان با حضور در میان دانش‌آموزان مناطق محروم سیستان و بلوچستان با آنها دیدار کردند و در جریان مشکلات‌شان قرار گرفتند.
به گزارش تابناک ورزشی، حسین‌خانی درباره این سفر خیرخواهانه و خداپسندانه و البته شرایط خودش هم صحبت‌هایی به میان آورد.
درباره سفرت به همراه حسن رحیمی به مناطق محروم سیستان و بلوچستان صحبت می‌کنی؟
این جا به نظر من یک جایی بود که به نظر من خیلی‌ها باید بروند. یک نقطه ای از ایران که چقدر مردم آن از همه لحاظ محروم هستند. آب و برق و گاز ندارند. کفش ندارند. دفتر و میز و صندلی نداشتند. من خودم تا به حال به سیستان و بلوچستان نرفته بودم.
چه کسی پیشنهاد داد که به آنجا بروید؟
ما از طرف موسسه امام علی (ع) به آنجا رفته بودیم و واقعا باورمان نمی‌شد که چنین شرایطی وجود داشته باشد.
کمکی هم توانستید انجام دهید؟
ما به سراغ بچه‌هایی رفتیم که مدرسه‌شان در کانکس‌ها بود و روی زمین می‌نشستند و از طرف موسسه امام علی (ع) یک مقدار میز و صندلی و لوازم تحریر برای‌شان فرستاده بودند. بعد از آن هم یک مقدار کفش برای‌شان برده می‌شود. چون بیشترشان کفش سالم نداشتند و با دمپایی بودند.
به این ترتیب رفتار و منش پهلوانانه که بین کشتی‌گیرها از قدیم رواج داشته را دنبال کردید؟
بالاخره اگر کشتی‌گیرها به این جور جاها سر نزنند، از بقیه دیگر انتظار نمی‌رود. خدا را شکر می‌کنم که این سفر ما به این منطقه بازتاب داشت و امیدوارم باز هم به این مردم کمک شود.
بچه‌های مدرسه تو و حسن رحیمی را می‌شناختند؟
آنها اصلا برق ندارند که تلویزیون داشته باشند. آنهایی هم که برق داشتند، اصلا آنقدری پول نداشتند که بخواهند تلویزیون داشته باشند. البته استقبال خوبی از ما شد ولی در مجموع آنقدر محروم بودند که شاید هیچ کسی را نشناسند!
حسن که با تو در این سفر بود، چند روز پیش از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد. درباره او صحبت کن.
بالاخره این تصمیمی است که خودش گرفته و دیگر نمی‌خواهد به قهرمانی ادامه دهد و می‌خواهد به زندگی‌اش برسد.
سعی نکردی او را از این تصمیمش منصرف کنی؟
به نظر من تصمیم درستی گرفته است. حسن هم مدال جهانی دارد و هم آسیایی و المپیک. مگر اتفاق دیگری قرار است برایش بیفتد. نه پاداشی هست و نه امکاناتی.
اما انتظار می‌رفت او تا المپیک 2020 کشتی بگیرد و با یک مدال خوب دیگر خداحافظی کند؟
شما اصلا برنزش را بگذار کنار و فکر کن که طلا گرفته است. موقعی که برنز المپیک را گرفت، برایش چه کار کردند؟ به خاطر همین، بی‌انگیزگی و خیلی از مشکلات دیگر باعث شده تا این تصمیم را بگیرد.
تو در جام دانکلوف مسابقه دادی. شرایطت به چه صورت بود؟
من بعد از مسابقات جهانی دیگر تمرینی نداشتم و فقط با یک ماه تمرین به این مسابقات رفتم و با آمادگی 30،40 درصد در این مسابقات بودم. سطح این مسابقات هم خیلی بالا بود و اگر خیلی‌ها منطق داشته باشند و کارشناس واقعی باشند، می‌دانند که نفرات برتر جهان در وزن 74 بودند و شاید سطح آن از مسابقات جهانی هم بالاتر بود. نتیجه‌اش هم همین شد که همه می‌دانند. بعضی‌ها واقعیت‌ها را نمی‌خواهند قبول کنند و وزن من را با وزن های دیگر مقایسه می‌کنند.
ولی تو نفر اول ایران در این وزن هستی و مدال جهانی هم داری و انتظارها هم طبیعتا از تو بیشتر است.
بله ولی کشتی‌هایی که گرفته‌ام و چه برده‌ام و چه باخته‌ام همه با قهرمان‌های جهان و المپیک بوده است. این شرایط در وزن‌های دیگر به این حد نبوده است.
با پرویز هادی هم که صحبت می‌کردیم، می‌گفت مصطفی چیزی از قهرمان‌های جهان کم ندارد و فقط باید بیشتر روی خودش کار کند.
بله همین طور است. الان خیلی‌ها خطی انتقاد می‌کنند و می‌خواهند مصطفی حسین‌خانی را خراب کنند ولی اگر از من بهتر دارند، بفرستند به مسابقات. افراد باید صادقانه حرف بزنند. بعضی‌ها که می‌گویند مصطفی حسین‌خانی خداحافظی کند، از من بهتر چه کسی را دارند؟ در جام تختی در 74 کیلوگرم یک ایرانی نتوانست قهرمان شود و یک پسر 17،18 ساله آمد همه ایرانی‌ها را برد. رسول خادم و غلامرضا محمدی عاشق چشم و ابروی مصطفی حسین‌خانی نبوده‌اند که من را به اردو دعوت می‌کردند.
الان که برای مسابقات قهرمانی آسیا که نامت نیست، خودت خواستی یا مربیان چنین تصمیمی گرفته‌اند؟
هنوز اسمی برای قهرمانی آسیا نداده‌اند ولی طبق آمار ببینید اگر از مصطفی حسین‌خانی کسی بهتر هست، او را به مسابقات بفرستید. با نفرات اول، دوم و سوم جهان کشتی بگیرند، ببینیم آنها چه نتیجه‌ای می‌گیرند. متاسفانه جوی که برای من درست کرده‌اند، دور از انسانیت است و به نظر من به بیراهه می‌روند و به جایی نمی‌رسند. یک جوان را نام ببرید که جای من بیاید.
اما با این حال این سوال وجود دارد که چرا کشتی‌هایت را در ثانیه‌های آخر از دست می‌دهی؟
به خاطر حجم انتقادها و این شاید روی روحیه من اثر گذاشته و این نه فنی است و نه بدنی.
یعنی اگر از لحاظ روحی روی خودت کار کنی، به همان وضعیت ایده‌آلی که همه انتظار دارند، برمی‌گردی؟
شرایط روحی به همه چیز بستگی دارد. باید یک تیم دست به دست هم بدهند تا یک کشتی‌گیر آماده شود. نباید احساسی حرف زده شود و باید واقعیت‌ها عنوان شود. الان من را نبرند، چه کسی را می‌خواهند ببرند؟ آن وقت می‌گویند که ثانیه‌های آخر باخته. من اگر باخته‌ام به قهرمان جهان باخته‌ام. کجا هستند آن کشتی‌گیرانی که می‌خواهند با آنها سرشاخ شوند؟
