چند دقیقه بارش تند و سپس راه افتادن سیلاب‌هایی خانمان برانداز که مهارناشدنی است و مرگبار. این اتفاقی است که طبیعت از روز ازل با آن آشناست، ولی برای بسیاری مان، حکم باوری را دارد که تازه و جوان است و زمان زیادی نیست به آن رسیده‌ایم. باوری که مسئولان را هم به تکاپو واداشته.
به گزارش «تابناک»؛ از جمله نکات شاخص سیلاب‌های اخیر، وقوع سیلاب در پهنه وسیعی از کشورمان است تا جایی که از غرب تا شرق و از شمال تا جنوب و حتی در مرکز کشور، تقریبا تمامی استان‌های کشورمان آن را تجربه کردند و برخی هنوز از زیر بار خسارات آن کمر راست نکرده‌اند.
سیلاب‌هایی که با گرفتن جان حدود هشتاد تن از هموطنانمان، نشان دادند چه رویداد مهیب و خطرناکی هستند و چقدر در دیدن و جدی گرفتن آن کوتاهی کرده‌ایم؛ کوتاهی‌هایی که برخی شان طی روز‌های اندک گذشته از سال در مسیر جبران قرار گرفته و امید می‌رود بسیاری دیگر از آنها نیز در آینده‌ای نزدیک رفع شوند.
صحبت درباره نادیده گرفتن بدیهیاتی از جنس شناخت رودخانه و مسیل است که موجب شده خسارات سیلاب در برخی مناطق بسیار سنگین باشد. درست مانند آنچه در شیراز به وقوع پیوست و احداث راه در مسیل موجب شد، انبوهی از خودرو‌ها در هم کوبیده شده و متأسفانه جان شماری از هموطنانمان از دست برود و رویدادی تلخ و فراموش نشدنی رقم بخورد.
رویدادی که حکم زنگ خطر را داشت و موجب شد، لایروبی رودها و مسیل‌ها و اقدامات دیگر در دستور کار مسئولان در بسیاری از شهرها قرار گرفته و تلاشی وسیع برای کاهش آسیب سیلاب‌های احتمالی رقم بخورد که از جمله آنها، ورود مقام قضایی به برخی ساخت و ساز‌های غیرمجاز و صدور دستور تخریب آنها با هدف جلوگیری از خطرات بود.
اتفاقی که برخلاف رویه‌های مرسوم، خیلی زود اجرایی شد تا تصاویری از تخریب برخی املاک ساخته شده در بستر رودها و مسیل‌ها منتشر شود که درک چرایی آن برای همگان ساده بود و به همین دلیل، مخالفتی هم به دنبال نداشت؛ اتفاقی که هنوز پی گرفته می‌شود و گزارش‌های رسیده حکایت از قرار داشتن آن در دستور کار در بسیاری از نقاط کشورمان دارد.
تلاشی همه جانبه برای باز کردن رودها و مسیل‌ها و خالی کردن آن از سازه‌هایی که بر خلاف قانون در آنها احداث شده و شاید در صورت وقوع سیلاب، جان بسیاری از ساکنان در پایین دست این رودها و مسیل‌ها را به خطر انداخته و یا بگیرند. خطری که اگر بدانیم برخی از این ساخت و ساز‌های غیرمجاز در بالادست شهر‌های بزرگی چون تهران صورت گرفته اند، بسیار بزرگ جلوه می‌کند.
وضعیتی که می‌شود آن را به گره زدن سرنوشت جمعیتی بزرگ از مردم به ساخت و ساز‌های غیرمجازی تعبیر کرد که نفع آن به برخی افراد خاص می‌رسد و نتیجه قصور عده محدود دیگری است. قصور امثال شورا‌های ده که بسیاری از ساخت و ساز‌های غیرمجاز، با مجوز ایشان صورت گرفته است! ساخت و ساز‌هایی که در آن محدوده مجاز شمرده شده اند، اما در کلان کشور و با اتکا به قوانین کلی، غیرمجاز هستند.
تعارضی که نتیجه ندید گرفتن برخی الزامات کلیدی و مهم است. الزاماتی از جمله تأمین جان شهروندان در کلان شهرهایی، چون تهران که در بالا دست آن در امثال آهار و فشم و... به مجوز شورا‌های روستا‌ها و حتی شهرها، ساخت و ساز‌های غیرقانونی وسیعی رقم خورده و بستر رودها و مسیل‌ها اشغال شده است. اشغالی به شدت خطرآفرین که می‌تواند مرگبار باشد و البته رفع آن از توان بسیاری از مسئولان محلی خارج است.
توانی که در بسیاری موارد در این نهاد‌های محلی برای مقابله با صدور مجوز این ساخت و ساز‌ها نیز وجود ندارد مگر آنکه قصد فریب خودمان را داشته باشیم و تصور کنیم شورای فلان ده خوش آب و هوا که نرخ زمین در آن از نرخ زمین در بسیاری از شهر‌های کشور بالاتر است، توان مقابله با زورمندان و ثروتمندان را دارد و یا قادر به مقابله با فساد‌ها در ابعاد کلان است؛ مساله‌ای بسیار مهم و کلیدی که باید در ابعاد ملی به آن توجه کرد و برای رفع آن تدبیر اندیشید.
دستور کاری ویژه که باید در سطح قوای سه گانه مطرح و بررسی شود؛ اما دست کم تا این لحظه خبری از کلید خوردن آن نیست تا همچنان به رغم برخی اقدامات صورت گرفته، جان شمار زیادی از ایرانیان در ید قدرت و تصمیم گیری نهادهایی چون شورا‌های روستا‌ها و شهر‌های کوچک باشد که بهشت زمین خواران و دایره قدرت نمایی زورمندان و ثروتمندان هستند.
جان مردم در این کشور چه ارزشی دارد؟؟!!