عدم انتشار متن نامه‌های روحانی و ظریف به سران کشور‌های باقی مانده در برجام را باید راهبردی هدفمند و مرتبط با ماهیت و اثرگذاری پوسته و هسته گام‌های اتخاذ شده در برنامه اخیر ایران دانست.
به گزارش ایلنا، روز چهارشنبه و قبل از انتشار بیانیه شورای عالی امنیت ملی، خبری مبنی بر تسلیم نامه‌های محرمانه رئیس‌جمهور و وزیر امور خارجه به سفرای کشور‌های باقی مانده در برجام منتشر شد.
در خبر فوق بر محتوای محرمانه نامه‌ها تاکید و اعلام شد که این نامه‌ها در اسناد مذاکرات هسته‌ای ثبت می‌شود.
اگر دیپلماسی را نبرد اراد‌ه‌ها برای حداکثر‌سازی منافع ملی بدانیم؛ به طور قطع، کارکرد مهندسی انتشار اطلاعات نقش منحصر بفردی در تحقق بیشتر اراده برای تامین هدف خواهد داشت.
به طور قطع ابتکار عمل دیپلماسی و به تبع آن جریان سازی رسانه‌ای برای اجرایی نمودن تصمیمات اخیر شورای عالی امنیت ملی در مورد برجام در اختیار ایران بوده است و طبیعتا برای بهره گیری هوشمندانه از مجموعه ظرفیت‌هایی که می‌تواند به تحقق بیشتر و سریع‌تر اهداف با حفظ ملاحظات داخلی و خارجی بیانجامد برنامه ریزی شده است.
بر این اساس عدم انتشار متن نامه‌های روحانی و ظریف به سران کشور‌های باقی مانده در برجام را باید راهبردی هدفمند و مرتبط با ماهیت و اثرگذاری پوسته و هسته گام‌های اتخاذ شده در برنامه اخیر ایران دانست.
اگرچه پوسته این تصمیمات در بیانیه شورای عالی امنیت ملی و توضیحات نسبتا مفصل روحانی به صورت دقیق تشریح و تبیین شد، لیکن به دلیل رویکرد راهبرد اعلام شده ایران در چارچوب فرصت دادن به دیپلماسی و ادامه حضور در برجام، احتمالا تصمیم‌گیرندگان اصلی در شورای عالی امنیت ملی ترجیح دادند که محتوای هسته و جوهره واقعی و عملی گام‌های پیش‌بینی شده را رسانه‌ای نکنند تا طرف‌های باقی مانده در برجام بتوانند در آرامش روانی مناسب بهترین تصمیم را برای باز گرداندن تعادل به تعهدات ومدیریت یاغی‌گری آمریکا بگیرند.
این رویکرددر بخش پایانی بیانیه شورای عالی امنیت ملی که به نوعی اتمام حجت با مخاطبین است با این عبارت پرمعنا مورد تاکید قرار گرفته است: «پنجره‌ای که اکنون در برابر دیپلماسی قرار دارد مدت زیادی باز نخواهد ماند.»
