در دوران جنگ سرد واکنش سریع به حمله دشمن یک قابلیت بسیار مهم بود و هواپیماها به عنوان تجهیزات نظامی تعیین کننده از سرعت کافی برای ورود به میدان نبرد بهره‌مند نبودند. هواپیماها برای بلند شدن از زمین نیاز به باند فرود نسبتا طولانی دارند که امکان ساخت آن در هر نوع منطقه‌ای فراهم نیست. این در کنار محدود بودن سوختی که جت‌های جنگنده می‌توانند حمل کنند برد عملیاتی هواپیماها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. برای حل این مشکل در دوران جنگ سرد پیشنهادات مختلفی مطرح شد که یکی از آن‌ها استفاده از راکت برای بلند کردن هواپیما از روی زمین بود. در این روش با استفاده از راکتی که زیر هواپیما بسته می‌شد هواپیما به آسمان پرتاب می‌شد و سپس موتور جت در میانه راه فعال شده و هواپیما را در ادامه مسیر به پیش می‌راند. البته به دلایل بسیار زیادی این روش به مرحله اجرایی شدن نرسید اما به عنوان یکی از نوآوری‌های آن دوره حساس از تاریخ هوانوردی برای کارهای دیگری از جمله پرتاب پهپاد استفاده می‌شود. در این ویدیو توضیحات بیشتری در مورد اهمیت تاکتیکی این روش و محدودیت‌هایی که داشت ببینید.
