نشست تخصصی چالش های برنامه ریزی در محله عودلاجان، رویکرد و نحوه مداخله در برازجان با حضور معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران، مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران، شهردار منطقه ۱۲ و جمعی از اساتید دانشگاهی و صاحبنظران حوزه شهرسازی برگزار شد.
به گزارش تیترشهر، در این نشست گزارشی از طرح ها و برنامه های تدوین شده برای احیاء و نوسازی محله عودلاجان در طی ۵۰ سال گذشته ارائه شد و دلایل عدم توفیق و اجرایی نشدن طرح‌های پیشین، ضرورت تدوین طرح جدید و یا بازنگری در طرح‌های مدون گذشته، فعالیت‌های مناسب استقرار و رویکرد‌های مناسب برای مداخله در اراضی رها شده در محله برازجان مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت.
عبدالرضا گلپایگانی، معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران و ریاست این نشست تخصصی از نکاتی که از سوی اساتید و صاحبنظران حاضر در جلسه پیرامون چالش‌های برنامه ریزی در محله عودلاجان ارائه شد، تشکر کرد و متذکر شد: ضروری است رویکردها بصورت جامع و کامل باشد و مسائل اجتماعی و اقتصادی حتماً مدنظر قرار گرفته شود چرا که پرداختن صرف به مسائل کالبدی درمان درد نه تنها محله عودلاجان بلکه سایر محدوده‌های تاریخی نیز نخواهد بود.
معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران با تأکید بر اهمیت روشن شدن مفهوم و تعریف ارزش، گفت: آیا تعریف ارزش، مشخص شدن جنبه‌های کالبدی، آجری، نوع پلان معماری است یا مفهوم و معنای عمیق تری دارد؟
گلپایگانی با اشاره به این که محله عودلاجان و یا بازار تهران یکی از پنجره‌هایی است که ما را به ارزش‌های تاریخی مان متصل می‌کند، تصریح کرد: بازار تهران، نمادی از سابقه کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگ ایرانی است و پاسخگویی به چگونگی برخورد و نحوه مواجهه با این محدوده‌های واجد ارزش، مسئله‌ای پیچیده و دشوار است.
معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران از برنامه ریزی برای تشکیل شورای تخصصی شهر تهران خبر داد و گفت: ضروری است که متخصصین و افرادی که دغدغه و ریشه در مسائل شهر دارند در این شورا حضور داشته باشند و نه مدیران، چرا که مدیران در دوره مدیریت کوتاه مدت خود نمی‌توانند برای دامنه‌ای گسترده و ارزشمند تصمیم گیری نمایند.
گلپایگانی با تأکید بر ضروت تداوم و استمرار جلسات، تصریح کرد: متخصصان باید بیایند، همفکری کنند و مدیران را راهنمایی کنند که چگونه عملیات اجرایی انجام دهند؛ تلاش می‌کنیم مسائل را کاهش و اعتبار محل را افزایش دهیم. همکاران من در شهرداری منطقه نیز پیگیر مسائل هستند و راهنمایی شما اساتید و صاحبنظران قطعاً کارساز خواهد بود.
مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران ضمن تشکر از حضور مدعوین و نکات و نظراتی که در این جلسه از سوی اساتید و صاحبنظران پیرامون چالش‌های برنامه ریزی در محله عودلاجان مطرح شد، در جمع بندی نکات مطروحه در این نشست، خاطرنشان کرد: نکته‌ای که در خصوص رویکرد و نحوه مداخله در این محدوده مورد اتفاق نظر اساتید واقع شد، این بود که اصالت و نقطه اول با رویکرد است و مشخص شدن نگاهمان نسبت به این محدوده، امری ضروری و اجتناب ناپذیر می‌باشد.
علی اکبری با بیان این که آنچه در رویکرد برنامه ریزی و مداخله در محله عولاجان از اصالت برخوردار است، محتوا، فعالیت و کارکردی است که این محدوده می‌خواهد داشته باشد، عنوان کرد: نقش، جایگاه و کارکرد محله عودلاجان در حال و آینده نمی‌تواند بصورت مستقل از محدوده مرکزی تهران و کل شهر تهران مد نظر قرار گرفته شود.
وی ضمن تأکید بر ضرورت وجود نگاه سیستماتیک در تعریف نقش محله عودلاجان، خاطرنشان کرد: زمانی که از نگاه سیستماتیک صحبت می‌کنیم منظور تلفیق ابعاد اجتماعی، اقتصادی و ... با جنبه رایج کالبدی و حرکت به سمت برنامه ریزی فضایی است و در تعریف این نقش نمی‌توان جایگاه دخیلان و شبکه‌های قدرت را نادیده گرفت.
مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران با بیان این که در مورد جایگاه محله عودلاجان دو دیدگاه می‌تواند وجود داشته باشد که نیازمند تفکر است، اظهار داشت: دیدگاه اول این است که آنچه در ادبیات برنامه ریزی و نظریه‌های شهری به عنوان اعیان سازی شناخته شده و جریان‌های وابسته به طبقه متوسط، طبقه خلاق و عبارت‌هایی از این دست را وارد کرد و با بهره گیری از ظرفیت آن و تعمیم این رویکرد بتوان هویت جدیدی به محله بخشید و دیدگاه دوم این است که آینده این محله در تداوم گذشته آن باشد و در این چارچوب، خودش راه حلی برای احیاء پیدا کند.
علی اکبری با تأکید بر اهمیت وجود یکپارچگی و وحدت در تصمیم گیری، عنوان کرد: ضروری است سیاست ها، برنامه‌ها و تصمیم‌ها از ثبات لازم برخوردار باشند و در عین حال از شتابزدگی و تعجیل در مواجهه کلی با موضوع اجتناب کرد.
مدیرعامل سازمان نوسازی شهر تهران در خاتمه جمع بندی از موضوعات مطرح شده در این جلسه با اشاره به ضرورت توجه به جریان‌های خودانگیخته در محله عودلاجان در طی سالیان گذشته، متذکر شد: آنچه علیرغم تمامی ملاحضات مطرح شده در محله عودلاجان باقی می‌ماند و به نظر می‌رسد نمی‌توان آن را به جریانی خودانگیخته سپرد، مسئله ۳ هکتار اراضی تملک شده و رها شده در این محله است که به هویت محله آسیب جدی وارد کرده است و نمی‌تواند در انتظار سرنوشتی نامعلوم باشد که در زمانی نامشخص با سیاست‌هایی که هنوز مشخص نشده است، تعیین تکلیف شود.
علی اکبری عنوان کرد: بررسی سیستماتیک اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، محیطی و کالبدی محله عودلاجان و ارائه پیشنهادات و گزینه‌های مختلف به منظور تعیین رویکرد و نحوه مداخله در بافت فرسوده این محله در دستور کار حوزه شهرسازی و معماری شهرداری تهران، سازمان نوسازی شهر تهران و منطقه قرار گرفته است.
علی محمد سعادتی، شهردار منطقه ۱۲ نیز در این جلسه عنوان کرد: به شدت برای محله عودلاجان خوش بین هستم، چون روزی نیست که با جوانه‌های جدید زندگی در این محله مواجه نباشم.
شهردار منطقه ۱۲ بر ضرورت اجتناب از شتابزدگی در اجرا تأکید کرد و متذکر شد: ایرادی که وجود دارد این است که انتظار داریم بیماری که ۴۰-۵۰ سال مورد بی توجهی قرار گرفته ظرف مدت کوتاهی سرپا شود، اما همین که ضربان قلب این بیمار به کما رفته قدری منظم‌تر می‌تپد، نشان می‌دهد در مسیر احیاء و شرایط درست در حال حرکت هستیم.
شهردار منطقه ۱۲ با بیان این که در طرح تفصیلی در سیاست‌های توسعه‌ای در شهر چه در شهرداری و چه در سازمان میراث فرهنگی سکوت داریم و ارتباط موضوع با زندگی اجتماعی و یا زندگی اقتصادی مبهم است، تصریح کرد: وقتی بازار و بازاریان را نسبت به موضوع عامل تخریب و یا عامل مغایر با اهدافمان تلقی می‌کنیم و در تقابل با انرژی اقتصادی پیرامون خود در بازار تهران در حال حرکت باشیم، در تحقق این مهم به نتیجه نخواهیم رسید.
سعادتی با اشاره به تمایل بازاریان و ساکنان منطقه برای حفظ و احیاء خانه‌های ارزشمند و تاریخی، افزود: سه سال از سنگفرش شدن خیابان پامنار می‌گذرد و کاسبان اتحادیه فلزات اکنون خودشان برای تغییر شغل مراجعه می‌کنند و خواهان این هستند که به سمت مشاغلی روند که ساعات بیشتری از شبانه روز را بتوانند فعالیت کنند و بهره برداری اقتصادی بیشتری داشته باشند.
وی افزود: در محله پامنار، اسباب بازی فروشی و یا دیزی سرا راه اندازی شده که باعث تردد آدم‌های مختلف با جنسیت‌های متفاوت در ساعات مختلفی از شبانه روز در این محدوده شده است؛ اتفاقی که تا ۴-۵ سال پیش شاهد آن نبودیم.
شهردار منطقه ۱۲ متذکر شد: تا وقتی تصمیم ما در مورد بازار تهران به عنوان قلب اقتصاد شهر یا کشور روشن نباشد، سرنوشت عودلاجان نیز شفاف نخواهد شد.
سعادتی با بیان این که فکر می‌کنم هنوز زمان ساخت و ساز در محله برازجان فرا نرسیده و شاید اگر بخواهیم اقدام عملیاتی اجرایی بکنیم، قدری شتابزده باشد، خاطرنشان کرد: حدود گذر‌ها در این محدوده مشخص شده، تمام محور‌های منشعب که از این محدوده دسترسی داشتند دوباره احیاء شدند، محوطه بازپیرایی شده و امنیت بهتری پیدا کرده و تمامی این اتفاقات از طریق مردم محله در حال انجام است.
شهردار منطقه ۱۲ با بیان این به نظر می‌رسد که مردم این منطقه بیشتر از گذشته محله خود را دوست دارند، گفت: مدیریت یکپارچه در منطقه تاریخی تهران می‌تواند در قالب مدیریت مشارکتی بین شهرداری و تمامی نهاد‌های ذی مدخل از جمله سازمان میراث فرهنگی شکل بگیرد تا به رویکردها، ضوابط و سیاست‌هایی منجر شود که مردم هم در آن‌ها سهیم و همراه باشند، چرا که امروز مردم ما را هدایت می‌کنند و پیش می‌روند و ما نیز تسلیم خواسته‌ای هستیم که خواسته و مطالبه عمومی است.
سعادتی در خاتمه سخنان خود در این جلسه عنوان کرد: اکنون که به گواه آمار، حساسیت شهروندان تهرانی نسبت به میراث ملموس و ناملموس و حفظ ارزش‌های تاریخی بیشتر شده است، ما نیز در سطوح مدیریتی وظیفه داریم حساسیت و توجه بیشتری به این موضوعات داشته باشیم و انشالا به سمت درستی پیش خواهیم رفت.
