«شورو / Chôro» یکی از سبک‌های محبوب موسیقی برزیلی است. واژه شورو به معنی «ناله» است و این سبک را در سنت «شورینیو / chorinho» یا ناله کوچک نیز می‌نامند. خاستگاه این سبک ریو دوژانیروی سده 19 است. شورو در اصل با سه ساز فلوت، گیتار و کاواکینیو (گیتارچه چهارسیمه) نواخته می‌شد. در سبک شورو معمولاً سازهای ماندولین، کلارینت و ساکسوفون هم استفاده می‌شود. «سودآد / Saudade» واژه عمیقی در فرهنگ و زبان پرتغالی است و به معنای نوعی حالت روحی و حس نوستالژی، اندوه، دل‌تنگی و دل‌گرفتگی از نبودن فرد یا متعلقی است که دیگر احتمالاً هیچ‌گاه برنخواهد گشت. پرتغالی‌ها عقیده‌دارند که درک عمق این واژه تنها برای افراد پرتغالی‌زبان مقدور است. به همین دلیل اغلب در سایر زبان‌ها، واژه‌ای معادل سوداد قرار نمی‌دهند و آن را به همان‌گونه می‌خوانند و می‌نویسند. «شوروی سوداد / Choro da Saudade» اثر آگوستین باریوس موسیقیدان پاراگوئه‌ای را با اجرای «خولیو رِیِس / Julio Reyes» نوازنده گیتار کلاسیک می‌بینید و می‌شنوید.
