باران زیباست اگر سقفی روی سرمان باشد وگرنه فرجامش خیس شدن و‌سرما خوردن و حتی مرگ خواهد بود!
به گزارش «تابناک»، با فرارسیدن موسم بارش‌های پاییزی و کاهش دما در سراسر کشور، چند روزی است که موج بارشی وسیعی کشورمان را در برگرفته و حتی در برخی نقاط بارش برف گزارش می‌شود.
نزولات جوی‌ای که نتیجه آنها، کاهش شدید دمای هوا و جایگزین کردن کولر و پنکه با بخاری و وسایل گرمایشی است و نگرانی‌هایی که این تغییر هر ساله به همراه دارد. از مسمومیت‌های تنفسی گرفته تا مرگ خاموش و حتی مصرف بی رویه گاز و نگرانی از کمبود در نقاط دیگر.
سلسله نگرانی‌هایی که هیچ جایی در زندگی برخی از هموطنانمان ندارند. در حال و روز افرادی که سرپناهی ندارند و ساکن کوچه و خیابان‌های شهر هستند و اصطلاحا «کارتن خواب» نامیده می‌شوند، هرچند در روز‌های بارانی حتی کارتن هم به کار ایشان نمی‌آید.
مردان و زنانی که اغلب به اعتیاد گرفتارند و از خانه و کاشانه رانده شده و ساعت به ساعت و روز به روز زندگی می‌کنند چراکه هر روز و هر ساعت ممکن است از گرسنگی یا سرما یا مسائل مشابه دست از زندگی بشویند و روانه دیار باقی شوند.
مردمانی که در پایان بسیاری از شب‌های سرد سال، به اجسادی تبدیل می‌شوند که باید خاکسپاری شوند. تدبیری که به نظر می‌رسید اتخاذش پیش از مرگ ایشان، مفید فایده‌تر باشد و همین ایده شکل گیری «گرمخانه»ها در تهران و بعد چند شهر دیگر شد.
تدبیری از جنس به رسمیت شناختن مشکلی بزرگ که گریبان جامعه را گرفته و نمی‌شود با چشم پوشی بر آن، رفع و رجوعش کرد. مشکلی که بر اساس آمار، تنها در تهران ۱۴ هزار نفر مشمول آن هستند، هرچند که آمار معتادان متجاهر بیش از این است.
این در حالی است که افزون بر تهران، مشکل معتادان متجاهر و کارتن خواب‌ها در بسیاری دیگر از شهر‌های کشورمان نیز به چشم می‌خورد و گاه هنوز به رسمت هم شناخته نشده تا تدبیری از جنس گرمخانه برای رهایی ایشان از مرگ در دستور کار قرار گیرد.
مراکزی که در تهران ظرفیت شان تا چهار هزار نفر نیز قابل افزایش است و در برخی فصول سرد در سالهای گذشته به مدد دایرشدن برخی مراکز موقت، به تعدادی بیش از این نیز خدمت رسانی کرده اند، اما هنوز برای برخی بی خانمان‌ها ناشناخته اند و در نتیجه، نمی‌توانند مانع از جان باختن همه ایشان شوند.
نقطه ضعفی که راه رفع آن ما و شما هستیم. مایی که در روز‌ها و شب‌های سرد با کارتن خواب‌هایی مواجه می‌شویم که می‌شود با یک تماس تلفنی با سامانه ۱۳۷ و شرح موقعیت شان، تپش‌های واپسین قلب شان را حفظ کرد و چه بسا نور امیدی بر دلشان تاباند که رهایی شان را موجب شود.
مایی که یادمان می‌رود این افراد در گذشته، چون ما خانه و کاشانه داشته و تصور رسیدن به این روز را در مخیله شان راه نمی‌دادند و چه بسا اگر دستشان را بگیریم، بار دیگر به زندگی باز گردند و سرمنشا اتفاقاتی عالی برای خودشان و دیگران شوند. اتفاقاتی که ممکن است با هدایت ایشان به گرمخانه‌ها شروع شود.
عدالت اشتباهی 
سلام
