به گزارش تابناک همشهری آنلاین نوشت: ساختمان قدیمی مدرسه محله شاهد، عمارتی قدیمی در کمرکش خیابان تاجری است که اگر نوشته روی سردر آن نباشد از شکل و شمایلش نمی‌توان فهمید که این جا در سالیان دور مدرسه بوده است. سنگ نوشته‌ای روی دیوار حک شده که نام مدرسه و تاریخ ساخت آن را نشان می‌دهد. «مدرسه نرگسیه ۱۳۱۰» دیوار‌های بیرونی ترک خورده و برای مرمت آن تنها کاری که انجام شده، حائل کردن تیغه‌های فلزی به جداره عمارت است تا قامت خم شده آن روی سر اهالی فرو نریزد. هر چه هست زیباست. معماری آن دوران قجر را در ذهن تداعی می‌کند. به خصوص ستون‌های کنده کاری شده و نقش و نگار‌هایی که روی دیوارهایش نقش بسته است. مدرسه بیش از ۸۰۰ متر وسعت دارد و ساختمان آن ۲ طبقه است. به گفته «علی زیاری» شهردار ناحیه ۲ منطقه ۱۴، این مدرسه را مرحوم گیوی ساخته و از قرار معلوم بخش وسیعی از اراضی محله شاهد در تملک او بوده است. زیاری می‌گوید: «منطقه ۱۴ به دلیل اصالتی که دارد، بنا‌های تاریخی زیادی را در خود جای داده است. نمونه آن این مدرسه است که قدمت ۹۰ ساله دارد.» او معتقد است، چنین بنا‌هایی باید حفظ شود چرا که روایتگر تاریخ محله‌های تهران هستند.
آقا غلام سرایدار مدرسه است که با اکراه در را به روی ما باز می‌کند. می‌گوید: «صاحب این جا احمد گیوی است. من را برای محافظت از این ملک استخدام کرده و ۱۳ سالی می‌شود که مدرسه تخلیه شده است.» زیاری شماره‌ای از احمد گیوی می‌خواهد تا شاید درباره مرمت یا تملک مدرسه به نتیجه‌ای برسند، اما آقا غلام ممانعت می‌کند و متذکر می‌شود اجازه این کار را ندارد. ساختمان مدرسه ۲ طبقه است و طبقه زیرین از کف تا سقف با جعبه‌های مقوایی پوشیده شده است. کلاس‌های طبقه پایین نمای دلچسب تری دارند و شاید به دلیل سقف آن هاست که از طاق ضربی پوشیده شده است. راه پله باریکی به طبقه دوم می‌رود. آن جا هم تعدادی کلاس است. آقا غلام می‌گوید: «روی هم ۸ کلاس دارد.»
حفظ هویت ملی منطقه
با این که مدرسه رنگ و رخ فرسوده‌ای دارد، اما هنوز زیبایی خود را حفظ کرده است. اگر سازمان میراث فرهنگی برای مرمت آن پا به میان بگذارد از خطر آوارگی رهایی می‌یابد. به باور زیاری، اینجا ظرفیت تغییرکاربری به یک مکان فرهنگی یا کتابخانه را دارد؛ و می‌گوید: «همه تلاشم را به کار می‌گیرم تا رضایت آقای گیوی برای حفظ بنا را جلب کنم.» او «حسین شمس» مدیر سابق مدرسه را برای کسب اطلاعات بیشتر معرفی می‌کند. شمس قریب به ۳۰ سال مدیر این مدرسه بوده است و می‌گوید: «این مدرسه بعد از پیروزی انقلاب به کمیل تغییر نام داد. اداره آموزش و پرورش نتوانست آن را تملک کند و این مدرسه روز به روز فرسوده‌تر شد تا این که برای حفظ سلامت دانش آموزان مدرسه منحل شد.» او دلیل همکاری نکردن آقای گیوی با شهرداری را اینگونه بیان می‌کند: «در زمانی که مدرسه دایر بود متاسفانه بعضی از مدیران شهری لطف خود را برای نگهداشت مدرسه دریغ کردند. علاوه بر آن باغ گیوی که فضای سبز دلچبسی برای منطقه بود را تبدیل به مجتمع‌های بلندمرتبه کردند که همین باعث دلخوری آقای گیوی شده است. از این رو برای روشن کردن وضعیت مدرسه اقدام نمی‌کند.»
