با وجود آنکه قطعا فضای تولید فیلمها و سریالها به عنوان موقعیتهای متراکم، با ریسک بالایی برای انتقال و ابتلای بیماری کرونا همراه است، وضعیت تولید در سینمای ایران و همچنین تولیدات تلویزیونی تغییر نکرده و به جز چند پروژه گرانقیمت که موقتاً تعطیل شده، اغلب پروژهها در مرحله تولید است و این نگرانی گروهی از عوامل فیلمها را در پی داشته که نمیتوانند به واسطه قراردادشان، تا زمان کاهش خطر، ترک کار کنند؛ وضعیتی که مستلزم ورود سازمان صداوسیما و سازمان سینمایی به عنوان متولیان حاکمیتی و خانه سینما به عنوان متولی صنفی برای تعطیلی این پروژهها تا زمان کاهش زمان ریسک ابتلاست.
به گزارش «تابناک»؛ با وجود شیوع ویروس کرونا، بسیاری از پروژههای سینمایی، تلویزیونی و شبکه نمایش خانگی متوقف نشده و برخی تهیه کنندهها بر لزوم حضور عوامل در سر صحنه و تداوم فیلمبرداری تاکید دارند و عوامل نیز با توجه به قرارداد و خسارات تعبیه شده در آن و در نظر گرفته نشدنِ چنین شرایط بیسابقهای، راهی برای گریز ندارند و مجبور به حضور در سر صحنه هستند. البته در چند پروژه گرانقیمت که مرگ بازیگران هزینه بالایی دارد، ضبط سریال متوقف شده اما این رویه فراگیری نیست و میتوان از آن به عنوان استثنا یاد کرد.
در این شرایط ،خانه سینما در اقدامی مهم و قابل توجه «پیشنهاد کرده» پیش تولید و تولید سریالها متوقف شود و با توجه به مباحث مالی، در این زمینه رویکرد الزام آور در پیش نگرفته است، حال آنکه انتظار میرفت سازمان صداوسیما و سازمان سینمایی راساً ورود کنند و ضبط فیلمها و سریالها را برای حفظ عوامل سینما متوقف کنند. در عین حال، انتظار میرفت به تهیه کنندگان تذکر داده شود اگر بر سر غفلت در این زمینه، یکی از عوامل فیلم فوت کرد، با آنها برخورد میشود و بابت سهل انگاری غرامت دریافت میشود تا تهیهکنندگان در این رویه تجدیدنظر کنند؛ اما تاکنون چنین تدبیری در پیش گرفته نشده است.
اصغر نعیمی نویسنده، منتقد و کارگردان سینما در همین زمینه نوشت: در حالي كه شيوع ويروس كرونا روز به روز گسترش بيشتري مي يابد و خطر ابتلاي افراد به اين بيماري مهلك هر روز بيش از گذشته مي شود و در شرايطي كه درجه هشدار تا حدي بالا رفته كه بسياري از فعاليت هاي مهم اقتصادي، فرهنگي و حتي سياسي، عبادي متوقف و تعطيل شده اند، در اقصي نقاط كشور همچنان گروه هاي فيلمبرداري در حال كارند و خطر بيماري عوامل و دست اندركاران سينماي ايران را تهديد مي كند.
در چنين شرايطي خانه سينما تنها به اطلاعيه هشدار دهنده اي بسنده كرده كه البته نفس آن خوب است اما كافي و متناسب با ابعاد ماجرا نيست، چون همانطور كه در متن بيانيه هم آمده فاقد هر گونه خاصيت الزام آوري است. سكوت صنوف مختلف هم كه بايد در اين جور مواقع نقش اصلي را داشته باشند، قابل درك نيست و اين پرسش ها را پيش روي آنها مي گذارد كه در اين موقعيت چه اقدام عملي براي حراست از سلامت اعضاي خود انجام داده اند؟
آيا انجمن بازيگران، كانون كارگردانان، انجمن دستياران كارگردان، طراحان صحنه و لباس، منشيان صحنه و... در اين وضعيت قرمز نسبت به سلامت اعضاي خود دغدغه اي ندارند؟ اگر فردا خداي ناكرده تست كروناي مثلا فلان دستيار فيلمبردار يا مجري گريم مثبت در آمد چه كسي پاسخگو است؟ يا اينكه آيا بايد حتما يكي از پروژه ها بر اثر ابتلاي بازيگر نقش اصلي اش متوقف شود تا ما تازه متوجه جدي بودن بحران شويم و به فكر راه حل بيفتيم؟ متاسفانه اين جا و در اين ملك مثل هميشه اصالت سرمايه مطرح است و در برابر آن حفظ جان و سلامت نيروهاي فني و هنري نه تنها اولويت ندارد كه در نهايت تاسف مي توان گفت بي ارزش است.
در همين زمان چندين گروه مشغول توليد سريال هايي براي تلويزيون هستند و ظاهرا مديران ارشد تلويزيون كه اتفاقا بايد در اين زمينه بيش از ديگران صاحب دغدغه باشند، متاسفانه بين سلامتي هنرمندان و پخش سريال جديد ظاهرا دومي را انتخاب كرده اند. طبعا در غياب يك ساز و كار قانوني و الزام آور، صاحبان سرمايه به جاي نگراني براي سلامت عوامل به منافع كوتاه مدت خويش توجه مي كنند.
حل اين مشكل نيازمند يك عزم جدي و همگاني است. در گام اول به نظرم ضروري است شخص وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي از يك سو و از سوي ديگر آقاي عبدالعلي عسگري ـ به عنوان عالي ترين مقام سازمان صدا و سيما ـ ضمن توجه جدي به اهميت ماجرا دستورات ويژه اي براي توقف اين روند خطرناك صادر كنند. سپس سرمايه گذاران و تهيه كنندگان هم مي توانند در تعامل با عوامل راهکارهايي براي جبران يا كاهش خسارات احتمالي پروژه ها بينديشند و براي ادامه كار در زمان بهتر برنامه ريزي كنند. من شك ندارم تك تك عوامل از همكاري منطقي در اين زمينه خودداري نمي كنند.
همه ما میدانيم در اين روزها خويشتنداري و حفظ خونسردي وظيفه هر ايراني است؛ اما اين به معناي ناديده گرفتن اصول ايمني، پاك كردن صورت مساله و به خطر انداختن جان انسان ها نيست. اين آزموني سرنوشت ساز براي سينما و تلويزيون ايران، مديران و منابع تامين سرمايه اش است كه ثابت كنند سلامت سينماگران و دست اندركاران نجيب آن برايشان از هر سود و منفعتي مهم تر و ارزشمندتر است و براي حفظ سلامت اين جان هاي شريف حاضرند قدم هاي جدي بردارند. بايد همين امروز فكري كرد؛ فردا شايد خيلي دير باشد.