برخی از فعالان حقوق کارگران معتقد هستند، با این مصوبه، حدود ۶۰۰ هزارتومان از مجموع درآمد کارگران کم شده که این رقم در مجموع حدود ۲۵ درصد است، چون اگر ماهیانه ۲۰۰ هزارتومان در قالب حق مسکن به حقوق کارگران اضافه میشد، در دوازده ماه سال، رقمی حدود ۲ میلیون و ۴۰۰ هزارتومان میشد. با ابلاغ مصوبه حق مسکن از ابتدای تیر ماه و با کسر ۶۰۰ هزارتومان برای فروردین، اردیبهشت و خرداد ماه، حدود ۲۵ درصد از مجموع درآمد دریافتی کارگران کاسته شده است.
یکی از توجیهاتی که ممکن است درباره زمان اثرگذاری این تصویب نامه بیان شود، بحث اصل عطف به ماسبق نشدن قوانین است که یکی از اصول مهم حقوقی بوده که در نحوه قانونگذاری و وضع آیین نامه و تصویب نامه ها اعمال می شود؛ اما درباره آن باید بیان داشت که این اصل و اعتبار آن می تواند با اراده واضعان قانون تغییر یابد؛ یعنی اگر این اراده باشد که این تصویب نامه عطف به ماسبق شود، می توان قانونی در اصلاحیه آن به این امر اشاره کرد.
از نکات درخور تأمل راجع به این اصل میتوان به موارد زیر اشاره نمود که ممکن است قانونگذار بنا به مصالحی از جمله نفع عمومی قانون را عطف به ما سبق نماید و قانونگذار آزاد است تا هرگاه صلاح بداند، قانونی را به گذشته سرایت دهد.
در واقع این محرومیت سه ماهه، نه منطقی قانونی دارد و نه مطابق با عدالت و انصاف است و نه با حمایتی بودن حقوق کار از کارگر سازگار است و خیل عظیم جامعه کارگری امیدوار است دولت هرچه سریع تر این مصوبه را اصلاح کند. لازم به ذکر است، برای جبران این کاهش، تنها کافی ست یک روز در در بسیاری از نهادهای عمومی این کشور اسراف و تبذیر نشود تا کمک هزینه مسکن برای سه ماه کارگران زحمتکش تامین شود.