کلیات

تراریخته یا ترانس‌ژنیک که با نام اختصاری GMO شناخته می‌شود به آن تراژنی یا تراژن‌زایی نیز می‌گویند به فرایند تزریق یک ژن بُرون زاد خوانده می شود، به جانداران زنده، گفته می‌شود. به طوری که جاندار ویژگی جدیدی پیدا کند و آن را به فرزندانش منتقل کند. در فناوری تولید جانداران تراریخته، یک یا چند ژن به ژنوم طبیعی جاندار اضافه یا از آن حذف می‌شود. درصورتی که ژنی از جاندار حذف شود به جاندار حاصل «فروریخته» گفته می‌شود.

تعریف سازمان جهانی از تراریخته

گیاهان، جانوران یا موجودات میکروسکوپی گفته می‌شود که ترکیب ژنتیکی آن‌ها (دی‌ان‌ای) به طریقی تغییر یافته که در طبیعت از راه جفت‌گیری یا نوترکیبی طبیعی اتفاق نمی‌افتد و یا به زبان ساده واژه “تراریخته” ریشه در دست‌کاری ژنتیک محصولات مصرفی اعم از پوشاک و تغذیه دارد. در واقع محصولاتی که ساختار ژنتیکی آن‌ها از طریق مهندسی ژنتیک تغییر یافته و یک خصوصیت ویژه در محصول ایجاد یا یک خصوصیت از آن حذف شده باشد که این تغییر هرگز در طبیعت نتواند رخ دهد را، تراریخته گویند. میزان دیدگاه‌ها و پژوهش‌های مستند بر مفید یا مضر بودن استفاده از این محصول با یکدیگر برابر است.

تاریخچه

اولین جاندار تراریخت در سال ۱۹۷۳ توسط استنلی کوهن و هربرت بویر تولید شد. پس از تولید اولین جاندار تراریخت طی نشست تحقیقاتی، تصمیماتی جهت کنترل و نظارت بر این فناوری نوپا گرفته شد. در نتیجه، دستکاری ژنتیکی به شرطی می‌تواند صورت بگیرد که در حیطه قوانین مؤسسه ملی سلامت آمریکا باشد.

کاربرد

جانداران تراریخت و فروریخت کاربرد‌های زیادی در پزشکی و زیست‌فناوری دارند. امروزه بسیاری از پروتئین‌های دارویی مانند انسولین، فاکتور ۸ انعقاد خون،  هورمون‌های رشد و … از طریق این فناوری تولید می‌شود.
جانورانی که زیر تابش پرتو فرابنفش نور تولید می‌کنند باکتری‌های موسوم به «کاندوم‌های زنده» که جلوی تکثیر ویروس اچ‌آی‌وی را می‌گیرند.
خوک‌های مولد پروتئین اسفناج و بز‌های تولیدکننده تار عنکبوت همگی از جانداران تراریخت هستند.

برتری‌ها

با دستکاری ژنتیکی می‌توان اقدامات زیر را انجام داد:

گیاهان تراریخته به‌وجود آورد که به بیماری‌ها،  آفت‌ها و حشرات، مقاوم هستند.  تولید را در واحد سطح افزایش داده و بخشی مهمی از کمبود جهانی به مواد غذایی را رفع خواهد کرد.
گیاهان خوراکی را به سمومی که برای دفع علف هرز استفاده می‌شوند مقاوم کرد.  مواد غذایی مانند غلات،  ذرت،  سویا و ... باعث می‌شود که بتوان با هزینه، نیروی کار،  آبیاری،  زهکشی و سموم کمتر، مقادیر بیشتری مواد غذایی تولید شود و با مشکل کمبود غذا در جهان مبارزه کرد.
گیاهان را در شرایط نامساعد محیطی (خشک‌سالی،  سرما و سیل) و همچنین زمین‌هایی که چندان برای کشاورزی مناسب نیستند (شوره زارها) پرورش داد.
مواد غذایی را با بیشترین مقدار مواد مغذی مانند انواع اسید آمینه، پروتئین و ویتامین‌های ضروری تولید کرد تا به بهبود سلامت کمک کند.  مواد حساسیت‌زا را در مواد غذایی گیاهی یا حیوانی کاهش داد.  زمان بهره‌وری و تازه ماندن مواد غذایی را افزایش داد.  به ساخت واکسن بیماری‌ها (مانند وبا و حتی ایدز) امیدوار بود.

مشکلات

از مشکلات تراریخته می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

بسیاری از دستکاری‌های ژنتیکی به دلایلی مانند تأثیر متقابل ژن جدید و ژن‌های میزبان می‌تواند به تغییرات پیش‌بینی نشده منجر شوند.
نتیجه بسیاری از تغییرات ژنتیکی نامحسوس در طولانی مدت آشکار می‌شوند. بررسی علمی تغییرات ژنتیک در کوتاه مدت تقریباً ناممکن است. به همین دلیل پژوهش و آزمایشی دربارهٔ بسیاری از بیماری‌های متابولیک،  سرطانی و ایمنی بسیار سخت است.
ژن‌های تغییر یافته می‌توانند به روش‌های گوناگون با ژن‌های دیگر گیاهان، میکروب‌ها و جانوران آمیخته شوند.
بیشتر پژوهش‌ها دربارهٔ محصولات تراریخته روی سلول یا حیوان آزمایشگاهی انجام می‌شود و بررسی عوارض مصرف آن در انسان بسیار محدود یا مشکل است. در اغلب این مطالعات نمی‌توان مطمئن بود که باید به دنبال چه عوارضی گشت.
سرمایه‌گذاری در چنین پژوهش‌هایی می‌تواند جهت‌دار بوده یا نتایج آن‌ها زیر فشار‌های غیر علمی بازبینی شوند. به دلیل پتانسیل سیاسی چنین تحقیقاتی پژوهشگران نهاد‌های پیشرو و معتبر که کمتر نیاز به کمک مالی منابع صنعتی دارند علاقه‌ای به فعالیت در این زمینه نشان نمی‌دهند.

تراریخته در ایران

در ایران مقدار، نوع، و منبع محصولات تراریخته مشخص نیست. احتمالاً پنجاه تا صد هزار هکتار زمین، زیر کشت برنج تراریخته قرار دارد. گذاشتن برچسب بر روی بسته محصول تراریخته الزامی است. در تولید پف فیل از ذرت تراریخته استفاده می‌شود. گفته می‌شود که تقریباً تمام روغن مصرفی در ایران از محصولات تراریخته است. بین سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۶ سالانه دست کم پنج میلیارد دلار آمریکا محصول تراریخته وارد ایران شده‌است.

نخستین محصول برنج طارم بدست آمده با روش تراریخته در اواخر دوره ریاست‌جمهوری سید محمد خاتمی به تولید صنعتی رسید. اما محمود احمدی‌نژاد به دلیل نبود قوانین برای تضمین ایمنی و سلامت این محصولات جلوی عرضه آن را گرفت. در دوره اول حسن روحانی علی‌رغم تمایل دولت،  سازمان حفاظت محیط‌زیست ایران با عرضه این محصولات مخالف بود که در دوره دوم ریاست‌جمهوری با جانشینی عیسی کلانتری بجای معصومه ابتکار در سمت ریاست این سازمان، این مانع برطرف شد.

• در مورد عیسی کلانتری در ویکی تابناک بیشتر بخوانید