در مورد لیبی در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

صادق خرازی، نماینده پیشین ایران در سازمان ملل، سفیر اسبق ایران در فرانسه بوده است که هرچند این روزها بیشتر درمورد حزب متبوعش یعنی «ندای ایرانیان» سخن می‌گوید، اما از دغدغه‌های حوزه دیپلماسی و مسائل بین‌الملل خالی نیست و مسائل خاورمیانه را گاه از نزدیک دنبال می‌کند. او در مورد خود، حزبش، وضعیت کشور، انقلاب اسلامی و سیاست خارجی صحبت کرده است که گزیده این گفت‌وگو را در ویدیوی زیر می‌بینید.

هیات سازمان ملل در لیبی به شدت قتل یک عکاس خبری و تعدادی غیرنظامی در جریان درگیری‌های خشونت آمیز چند روز گذشته جنوب شهر طرابلس را محکوم کرد.

ناکامی دولت لیبی در برقراری تدابیر امنیتی موثر برای مقابله با داعش و حملاتش و فقدان تحقیقات موثر و اعلامیه اخیر آمریکا مبنی بر شکست داعش در سوریه، تنها موجب تداوم سایه تهدید شبه‌نظامیان بر سر این کشور می‌شود.

توافق اعضای اوپک و غیراوپک برای شش ماه است. قرار شده اعضای اوپک ۲.۵ درصد از تولید ماه اکتبر (مهر-آبان) ٢٠١٨ خود را کاهش دهند. ایران، لیبی و ونزوئلا از کاهش عرضه معاف شدند. بنا به توافق، قرار است این معافیت با ترتیباتی اعمال شود. هرچند وزیر نفت کشورمان پیش از آغاز مذاکرات گفته بود، سخن از کاهش ۱.۳ تا ۲.۴ میلیون بشکه‎ای سطح تولید مطرح و قرار است درباره این ارقام بحث شود.

مرگ معمر قذافی، دیکتاتور لیبی به هشت ماه جنگ داخلی در لیبی خاتمه داد اما مرگ وی بحث‌های بسیاری را در مجامع سیاسی ایجاد کرد. مردم خشمگینی که دیکتاتور منفور خود را دستگیر کرده‌اند در حرکتی کاملا خارج از کنترل بعد از تحقیر و شکنجه وی نهایتا او را می‌کشند و در عمل همان خشونتی را مرتکب می‌شوند که بر علیه آن قیام کرده‌اند. در این تصاویر که آخرین لحظات معمر قذافی را به تصویر می‌کشد و توسط تلفن همراه شورشیان فیلمبرداری شده است، رفتار خشونت‌باری که با وی می‌شود را می‌توان دید و توضیحات مردی که او را پیدا کرد و رویدادهایی که منجر به دستگیری قذافی شد تشریح می‌کند.

محمد منتظری فرزند آیت الله منتظری در همان بدو انقلاب اسلامی ایران دست به اقداماتی زد که تا حدود زیادی متاثر از فضای عمومی و جو حاکم بر جامعه در ابتدای انقلاب بود. او که پیش از انقلاب روابط نزدیک به جنبش‌های انقلابی داشت، گروهی را برای آموزش نظامی به لبنان برده بود. این پیوند در سال‌هاس پس از انقلاب به شیوه دیگری رقم خورد و او گروهی را تحت عنوان ساتجا به راه انداخت و پس از آموزش‌های نظامی آنها، کوشید در 27 شهریورماه 1358 با تحصن در فرودگاه مهرآباد، یک هواپیما را به کنترل درآورد و این گروه را به لبنان اعزام کند که با مقاومت مسئولان این اتفا رخ نداد. منتظری یک روز بعد به همراه گروهی به لیبی و دیدار قذافی رفت و در نهایت اولین گروه داوطلب را اول دی 1358 به دمشق اعزام شد. در بین اعزام شدگان بسیاری از فرماندهان آینده سپاه از جمله شهید احمدکاظمی و... حضور داشتند. این تحرکات پس از حمله رژیم بعث عراق به ایران و آغاز جنگ تحمیلی تقریباً متوقف شد و این گروه نیز به صف سپاه پاسداران پیوستند. محمد منتظری در نهایت در حادثه تروریستی بمب گذاری دفتر حزب جمهوری اسلامی ایران در 7 تیر 1360 به شهادت رسید. تصاویری که می‌بینید از دوره آموزش نظامی محمدمنتظری برای داوطلبان پیش از اعزام آنها است و آن گونه که اسوشتیدپرس گزارش کرده این تصاویر متعلق به 17 آذر 1358 است.

«آخر منو به باد داد» یکی از قطعات هوروش بند است. موزیک ویدیو این قطعه را در تابناک می‌بینید و می‌شنوید.

مهدي فيروزان

شش فرد مسلح به شکل خدمتکار در صبح سی‌ام آذرماه 1354 به جلسه وزیران نفت سازمان اوپک واقع در وین اتریش وارد شدند و شروع به تیراندازی کردند. این گروه با نام گروه «ارتش انقلاب عربی» را ایلیچ رامیرز سانچز ونزوئلایی معروف به «کارلوس شغال» فرماندهی می‌کرد. کارلوس به همراه سه چپ‌گرای آلمانی و انیس نقاش و یکی از همدستانش به شکل خدمتکار به محل اجلاس در وین نفوذ کردند. در 5 دقیقه اول آنها 3 نفر را کشتند و سپس در سالن مواد منفجره کار گذاشتند. مهاجمان، بیش از 80 نفر، شامل 12 وزیر نفت و 68 کارمند و عضو هیأت نمایندگی را به گروگان گرفتند. جمشید آموزگار نخست‌وزیر ایران در سال‌های 1356 تا 1357 که در آن زمان ریاست مجمع سالانه بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول و رئیس دوره‌ای اوپک را به عهده داشت نیز در میان این گروگان‌ها بود. او همچنین از طرف ایران به عنوان مذاکره‌کننده ارشد نفتی در این اجلاس بود. آنها از مقامات اتریشی یک دستگاه اتوبوس با پنجره های پوشیده، یک هواپیما با 3 خدمه و باک پر تقاضا کردند. همچنین تاکید کردند بیانیه‌های آنان از رادیو و تلویزیون اتریش در هر دو ساعت به زبان فرانسوی، قرائت شود. این عملیات در واکنش به دومین «توافق‌نامه جداسازی نیروها» میان مصر و «رژیم صهیونیستی» موسوم به «قرارداد سینای 2» به امضاء رسید که براساس آن، مصر به عنوان یکی از قدرتمندترین کشورهای عربی، امتیازات ویژه‌ای را در ازای بازپس گیری بخشی از صحرای سینا از صهیونیست‌ها، به اسرائیل داده بود. توافق مصر و رژیم صهیونیستی و همچنین تعطیلی ایستگاه رادیویی فلسطین در قاهره به دلیل پخش برنامه‌های مخالف با «قرارداد سینای 2» باعث شد که در 15 سپتامبر گروهی از فدائیان فلسطینی سفارت مصر در اسپانیا را اشغال کنند و سفیر، کنسول، وابسته مطبوعاتی و شش کارمند اسپانیایی سفارت را گروگان بگیرند. فداییان فلسطینی که خود را وابسته به سازمان «سپتامبر سیاه»معرفی می‌کردند تهدید کردند که اگر مصر «قرارداد سینای 2» را لغو نکند، گروگان های خود را خواهند کشت. فدائیان، از مقامات مصری که در «کنفرانس صلح ژنو» شرکت کرده بودند، خواستند که با صدور یک بیانیه مشترک این قرارداد را خیانتی به مصری‌ها و خلق عرب قلمداد کنند و مصر نیز سریعاً «مذاکرات ژنو» را ترک کند. سفرای الجزایر، کویت و عراق مذاکراتی را با گروگان‌گیران سفارت آغاز کردند. انور سادات رئیس جمهور وقت مصر در تلگرافی به یاسر عرفات، او را مسئول جان تمامی گروگان‌ها دانست. یک روز بعد، مهاجمان فلسطینی طی توافقی همراه با گروگان‌های خود و سفرای عراق و الجزایر، تحت نظارت پلیس به فرودگاه برده شدند. یک هواپیما آن‌ها را به الجزایر برد و گروگان‌ها در فرودگاه الجزیره آزاد شدند. گروگانگیران وزیران حاضر در نشست اوپک که تحت رهبری فردی به نامایلیچ رامیرز سانچز (با اصالت ونزوئلایی) معروف به کارلوس بودند، در بیانیه‌ای 8 ماده‌ای که تمام آرمان‌های اعراب را در آن ایام در خود داشت، خواستار شعار «سه نه» (نه «معاهده»، نه «مذاکره» و نه «شناسایی رژیم صهیونیستی») مصوب اجلاس سران عرب در خارطوم (1967)، تقبیح هر عملی که به اشغال هر قسمتی از سرزمین فلسطین مشروعیت ببخشد و... شدند. آنها دیپلمات‌ها را به سه دسته دوست، بی‌طرف و دشمن تقسیم کردند که دوستان شامل الجزایر، عراق و لیبی و دشمنان شامل ایران، عربستان، امارات متحده عربی و قطر بودند. حمله‌کنندگان نام «سازمان بازوی انقلاب عرب» را بر خود نهاده بودند. کارلوس از دولت اتریش درخواست هواپیما کرد تا گروگان‌ها را به هر جا خواست ببرد و از این کشور خواست بیانیه‌ای درباره آرمان فلسطین هر دو ساعت از رادیو و تلویزیون اتریش پخش کند و گرنه ابتدا زکی یمانی و جمشید آموزگار را خواهد کشت و بعد سالن را منفجر خواهد کرد.سرانجام مقامات پس از چند ساعات مذاکره بی‌حاصل به خواسته گروگانگیران تن دادند و گروگان گیرها به همراه دریافت بین پنج تا پنجاه میلیون دلار آمریکا همراه با گروگان‌هایشان با اتوبوس به سمت فرودگاه و سپس با هواپیما به سمت الجزایر حرکت کردند. آنها در الجزایر برخی گروگان‌های عرب را آزاد کردند و به سوی لیبی حرکت کردند. اما در لیبی هواپیمایی جهت حرکت به سمت عراق در اختیارشان قرار نگرفت و به ناچار پس از اینکه نتوانستند در تونس فرود بیایند مجدداً به الجزایر بازگشتند و در نهایت پس از آزادی گروگان‌ها در الجزایر، گریختند. تأثیر این حادثه چنان بود که اوپک تا 25 سال اجلاسی در این سطح و گستردگی حضور برگزار نکرد. تصاویری از این گروگان گیری که پس از سه روز در دوم دی ماه 1354 به پایان رسید را در تابناک می‌بینید.

یک نوزاد پسر به نام «معجزه» در قایق نجات پناهجویان در ساحل ایتالیا متولد شد. این پناهجویان که از لیبی به سمت ایتالیا در حرکت بودند توسط کشتی‌های فعال در زمینه های بشردوستانه نجات یافته و به سمت سواحل ایتالیا هدایت شدند. مامایی که در تولد این کودک به مادرش کمک کرده بود گفت که حال مادر و پسر خوب است. معجزه که ۲.۸ کیلوگرم وزن دارد اولین کودک در سال جاری و در مجموع ششمین نوزادی است که در قایق‌های نجات پناهجویان متولد می‌شود. به گفته مقامات ایتالیا کشتی‌های بشردوستانه در طی سه روز گذشته حدود ۱۸۰۰ پناهجو را نجات دادند و ماموران گارد ساحلی ایتالیا نیز جسد یک پناهجو را از آب گرفتند. تلاش مقامات ایتالیایی برای جلوگیری از ورود مهاجران از لیبی سبب شده است که تعداد پناهجویان امسال نسبت به سال گذشته ۸۵ درصد کاهش یابد. لیبی مقصد پناهجویانی است که قصد دارند خود را به اروپا برسانند و به همین سبب این کشور به بهشت قاچاقچیان انسان تبدیل شده است اما اخیرا گارد ساحلی لیبی به نیروهای خود اجازه شلیک داده و به همین دلیل قایق‌های کمتری وارد دریا می شوند؛ بنابراین تعداد زیادی مهاجر و پناهجو روی دست قاچاقچیان انسان مانده‌اند.

مواضع آن دوره قذافی در برابر آمریکا منجر به عقد توافقاتی-بدون ثمره عملی- با این کشور شد، اما در نهایت در سال ۲۰۱۱ این کشور هدف حمله نظامی آمریکا و انگلیس قرار گرفت و از آن زمان تاکنون درگیر جنگ‌های داخلی است. نمونه دیگر این دست توافق‌ها را آمریکا با صدام نیز داشت.