کلیات
دانشگاه تهران دانشگاه دولتی و بزرگترین مرکز آموزش عالی در ایران است که در سال ۱۳۱۳ ه.خ به دستور رضا شاه پهلوی تأسیس شد. دانشگاه تهران هم‌اکنون دارای ۲۵ دانشکده، ۹ پردیس و ۱۱ مرکز پژوهشی است. در حال حاضر محمود نیلی احمدآبادی ریاست این دانشگاه را به عهده دارد. در حال حاضر محمود نیلی احمد آبادی رئیس دانشگاه است.
تاریخچه
اندیشه ایجاد مرکزی برای آموزش عالی در ایران و به تعبیر دیگر دانشگاه، نخستین بار با تاسیس دارالفنون در سال ۱۲۳۰ ه. ش. با رشته‌های مهندسی، داروسازی، طب و جراحی، توپخانه، پیاده نظام، سواره‌نظام و معدن شناسی به همت میرزا تقی خان امیرکبیر عملی گردید. دارالفنون گرچه توسعه نیافت اما تجربه مغتنمی پیش روی کسانی که در آرزوی آشنایی ایرانیان با دانش‌های جدید و پیشرفتهای اروپائیان در صنعت، اقتصاد، سیاست و... بوده‌اند، قرار داد. با عطف به این تجربه در سال ۱۳۰۷ ه. ش دکتر محمود حسابی پیشنهاد راه اندازی مرکزی جامع همه یا اغلب دانش‌ها را با وزیر وقت فرهنگ، دکتر علی اصغر حکمت، در میان نهاد.
در بهمن‌ماه سال ۱۳۱۲ شمسی، جلسه هیات دولت وقت تشکیل و در آن در زمینه آبادی تهران و زیبایی و شکوه ابنیه، عمارات و کاخ‌های زیبای آن سخن به میان آمد. مرحوم فروغی که در آن روز ریاست وزراء را برعهده داشت از یک سو و دیگر وزیران از سوی دیگر زبان به تحسین و تمجید شهر گشودند و برخی از آنان برای جلب رضایت شاه در این مقال، عنان از کف بدادند اما در این میان مرحوم علی اصغر حکمت، کفیل وزارت معارف، بی آنکه پیشرفتهای پایتخت را نادیده انگارد با لحنی محتاطانه چنین گفت: «البته که در آبادی و عظمت پایتخت شکی نیست» ولی تنها نقص آشکار آن اینست که «انیورسته» ندارد و حیف است که در این شهر نوین از این حیث از دیگر بلاد بزرگ عالم، واپس ماند». این سخنان ارزشمند تاثیر خود را برجای نهاد و بی درنگ مقبول همگان افتاد. از این رو آنان با تخصیص بودجه اولیه‌ای به میزان ۲۵۰,۰۰۰ تومان به وزارت معارف اجازه دادند تا زمین مناسبی برای تاسیس دانشگاه بیابد و ساختمان آن‌را در اسرع وقت پدید آورد. علی اصغر حکمت بی درنگ دست به کار شد و جستجو برای مکان یابی مناسب دانشگاه را با کمک و مشاوره آندره گدار، معمار چیره‌دست فرانسوی که در آن روزگار به عنوان مهندس در خدمت وزارت معارف بود آغاز کرد. آنان پس از جستجوی بسیار در میان ابنیه، باغ‌ها و زمین‌های فراوان آن روز اطراف تهران باغ جلالیه را برای احداث دانشگاه برگزیدند. در همین حال برخلاف امروز که یافتن زمین مناسب در شهر تهران برای ایجاد دانشگاهی عظیم تقریباً ناممکن است، در آن روزها زمین‌های فراوانی وجود داشت که صاحبان آنها نه تنها درفروش آنها امساکی نداشتند بلکه برای واگذاری به چنین مؤسساتی که مسلماً سود کلانی هم به دنبال داشت، سر و دست می‌شکستند. از همین رو بود که گروهی از مالکین اراضی بهجت آباد با سوءاستفاده‌هایی نظر وزیر مالیه وقت را جلب کرده بودند که زمین‌های آنها را برای تاسیس دانشگاه خریداری نماید. در حالی که به نظر موسیو گدار عرصه آن زمین‌ها تنگ و موقعیت آنها سیل گیر بود و برای تاسیس دانشگاه به هیچ روی مناسب نبود. با این همه مرحوم داور رجحان در جلسه هیات دولت به‌سختی بر خرید اراضی بهجت آباد پای فشرد و نظر بیشتر اعضاء را جلب کرده و سرانجام دولتیان، بهجت آباد را برگزیدند. در همین حال که علی اصغر حکمت دل‌شکسته و ناامید ناظر ماجرا بود، رضاشاه وارد شد و پس از اطلاع از موضوع با قلدری خاص خود اوضاع را برهم زد و گفت: «باغ جلالیه را برگزینید. بهجت آباد ابداً شایسته نیست عرصه آن کم و اراضی آن سیل گیر است. دولتیان در برابر این سخنان قاطع، زبان در کام کشیدند و احدی دم برنیاورد.
باغ جلالیه در شمال تهران آن روز ما بین قریه امیرآباد و خندق شمالی تهران قرار داشت. این باغ زیبا که پوشیده از درختان کهنسال مثمر و غیر مثمر بود، در حدود ۱۳۰۰. ق در واپسین سال‌های حکومت ناصرالدین‌شاه قاجار به فرمان شاهزاده‌ای به نام جلال الدوله بنا یافته و در آن روز در مالکیت تاجری ترک به نام حاج رحیم آقای اتحادیه تبریزی بود. به هر حال باغ جلالیه از قرار متری ۵ ریال و جمعاً به مبلغ ۱۰۰,۰۰۰ (صد هزار) تومان از این تاجر خریداری شد و موسیو گدار به‌سرعت مامور تعیین حدود، نرده گذاری، طراحی و اجرای عملیات ساختمانی در آن شد. در همین حال پانزدهم بهمن‌ماه۱۳۱۳. ش لوح یادبود تاسیس دانشگاه با حضور مقامات دولتی در محلی که اکنون پلکان جنوبی دانشکده پزشکی است در دل خاک به امانت گذاشته شد.
طراحی پردیس دانشگاه
طراحی پردیس دانشگاه را نیز همان معمار فرانسوی بر عهده گرفت. وی نخست طرح خیابان‌های اطراف و داخل دانشگاه را ارائه کرد و پس از تایید در پانزدهم بهمن ۱۳۱۳، عملیات اجرایی با کاشت نهال‌های درختان سایه گستر و باشکوه چنار در کنار خیابان‌ها آغاز شد.
تاسیس دانشگاه تهران که با آغاز آشنایی جدی ایرانیان با مغرب زمین مقارن افتاده بود این دانشگاه را به بستر اصلی ارتباط با تمدن مغرب زمین و علوم جدید تبدیل کرد. از آغاز فعالیت‌های آموزشی دانشگاه تهران، تاکنون، همواره افراد شایسته و شخصیت‌های برجسته و چهره‌های صاحب‌نامی در آن به تدریس یا تحصیل پرداخته‌اند که در اینجا با صرف‌نظر از اسامی فعالان کنونی در عرصه‌های سیاست، اجتماع، علم و هنر، فقط به نام چند تن از درگذشتگان اشاره می‌شود.
استاد جلال‌الدین همایی، عبدالعظیم قریب، بدیع‌الزمان فروزانفر، پروفسور محمود حسابی، استاد علی اکبر دهخدا، دکتر محمد معین، مهندس مهدی بازرگان، شهید دکتر مصطفی چمران، دکتر یداله سحابی، شهید دکتر محمد مفتح، استاد شهید مرتضی مطهری، دکتر عبدالحسین زرین کوب، دکتر کریم ساعی، دکتر احمد حامی و....
آدرس پردیس مرکزی دانشگاه
پردیس دانشگاه تهران که از جنوب به خیابان انقلاب، از شمال به خیابان پور سینا و از شرق و غرب به ترتیب به خیابان‌های قدس و ۱۶ آذر محدوداست در سال ۱۳۱۳ ه. ش در مساحتی به وسعت ۲۱ هکتار تاسیس شد. در این مجموعه ساختمان دانشکده‌های
هنرهای زیبا، ادبیات و علوم انسانی، علوم، فنی، حقوق و علوم سیاسی، پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی و ساختمان کتابخانه مرکزی - که از مهم‌ترین کتابخانه‌های کشور به شمار می‌آید - و مسجد دانشگاه واقع شده است. سازمان مرکزی دانشگاه، اداره امور دانشجویی، مرکز بهداشت و درمان دانشجویان، دانشکده محیط زیست، جغرافیا، و... نیز در خیابان‌های اطراف دانشگاه قرار دارند. دانشکده‌های علوم اجتماعی، علوم تربیتی، کوی دانشگاه، اقتصاد، الهیات و معارف اسلامی به ترتیب در امیرآباد شمالی و خیابان مطهری واقع شده‌اند. همچنانکه شماری دیگر از دانشکده‌ها و مراکز تحقیقاتی و پژوهشی دانشگاه تهران در بیرون از تهران در شهرهای قم، کرج، پاکدشت، ساری، چوکا و نشتارود واقع شده‌اند. در سال ۱۳۷۰ ه. ش دانشکده‌های: پزشکی، دندانپزشکی و داروسازی از دانشگاه تهران جداً شدند و دانشگاه علوم پزشکی تهران را تشکیل دادند.
جاذبه های دانشگاه
دانشگاه تهران دارای جاذبه های فراوانی است که در ادامه به برخی از آنها اشاره می شود.
عمارت باغ نگارستان یکی از کاخ‌های ییلاقی خاندان قاجار بوده است که تاریخ احداث آن به دوره سلطنت فتحعلی شاه‌باز می‌گردد. این باغ سرسبز و عمارت باشکوه آن در سال ۱۲۲۲ ه. ق بنا به دستور وی در خارج از حصار شهر تهران ساخته می‌شود. باغ نگارستان در ابتداً بسیار بزرگتر از ابعاد و مساحت کنونی آن بوده است ولی به‌مرور زمان بخش وسیعی از اراضی آن جداً گردیده و در اختیار سازمان‌ها و وزارتخانه‌های دیگر مانند وزارت ارشاد و برنامه و بودجه قرارگرفته است. در این باغ ساختمان‌ها و تالارهای بسیار دیدنی و مجللی وجود داشته است که متأسفانه درگذشته بسیار دور محو و نابود گردیده‌اند. از جمله مکان‌های بسیار جالب این باغ، حوض‌خانه‌ای با نام “دلگشا“ و تالاری به نام “ قلمدان” بوده است.
خانه مقدم و مجموعه آثار و اشیاء تاریخی، فرهنگی و هنری موجود در آن بحق از گرانبهاتر ین مجموعه‌ها و دیدنی‌ترین نقاط تهران و بلکه ایران و جهان است. خانه مقدم در آغاز، عمارتی بزرگ و مجلل، و محل سکونت خاندان محمدتقی خان احتساب الملک از صاحب‌منصبان مشهور دربار قاجاریه بوده است. احتساب الملک دارای دو فرزند پسر به نام‌های حسن و محسن بوده و آنها را جهت تحصیل به اروپا (فرانسه و سوئیس) می‌فرستد. حسن مقدم که یکی از روشنفکران و نویسندگان نوگرای ایران بوده بر اثر عارضه بیماری سل در آنجا فوت می‌کند. از او نمایشنامه بسیار معروفی با عنوان “ جعفرخان از فرنگ برگشته ” بجای مانده است. برخی حسن مقدم را اولین نمایشنامه نویس ایران به سبک جدید می‌دانند. محسن مقدم نیز در اروپا در رشته نقاشی، تاریخ هنر و باستان شناسی تحصیل می‌کند و پس از بازگشت به ایران در تأسیس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و گروه باستان شناسی مشارکت بسیار فعال و نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا می‌نماید. محسن مقدم به همراه همسر فرانسوی‌اش که در اصل یک بلغاری تبار مقیم فرانسه بوده در خانه پدری خود در تهران ساکن می‌گردد. او و همسرش “سلما” که کارمند کتابخانه و موزه ملی ایران بوده است در کنار فعالیت‌های علمی آثار و اشیاء فراوانی را با هدف حفظ میراث فرهنگی و تاریخی ایران گردآوری می‌نمایند. آنها این آثار و اشیاء ارزشمند را بازپیرایی نموده و به طرزی زیبا در جای جای اتاق‌ها و فضاهای عمارت قدیمی خاندان خود نصب و به نمایش می‌گذارند. برخی از صاحب‌نظران و خبرنگارانی که در زمان حیات وی از خانه و مجموعه آثار و اشیاء او بازدید نموده‌اند آن را در ردیف گرانبهاتر ین خانه‌های جهان بشمار آورده‌اند.
موسسه باستان شناسی در سال ۱۳۳۸ به پیشنهاد استاد دکتر عزت الله نگهبان در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران تأسیس شد. هدف اصلی این موسسه، انجام تحقیقات علمی دانشگاهی در زمینه‌های مربوط به باستان شناسی و شناسایی فرهنگی و تمدن‌های گذشته ایران و ممالک همجوار به استناد پژوهش‌های باستان شناسی هنر بود.
موسسه باستان شناسی از سال ۱۳۵۴ در باغ فردوس شمیران مستقر گردید این محل توسط مرحوم دکتر محمود افشار به عنوان وقف در اختیار موسسه باستان شناسی دانشگاه تهران قرار گرفت. موسسه باستان شناسی از بدو تأسیس، چه در فعالیت‌های پژوهشی و آموزشی خود در زمینه حفاری‌ها و بررسی‌های مختلف باستان شناسی، که با همکاری سازمان‌های مربوط انجام گرفته است، مارلیک، هفت تپه، تپه زاغه، تپه قبرستان، الموت، کلاردشت، اسماعیل آباد قزوین و چه در آموزش فنی و نظری دانشجویان و تربیت پژوهشگران و متخصصین، در ارتقاء سطح علمی کشور سهم بسزایی داشته است و با برگزاری سمینارها، و کنفرانس‌ها، و انتشار گزارش‌های تحقیقات انجام یافته در مجله تخصصی مارلیک و کندوکاو، و چاپ نتایج پژوهش‌ها به صورت کتب و مقالات و پایان‌نامه در داخل و خارج از کشور به زبان‌های مختلف در معرفی و شناساندن فرهنگ و تمدن ایران سهیم بوده است.
کلنگ احداث مسجد دانشگاه در تاریخ یکم خرداد ۱۳۳۴ شمسی مصادف با عید سعید فطر به زمین زده شد. این مکان که از معماری زیبای اسلامی برخوردار است، برای برگزاری نماز و انجام مراسم مذهبی بناشده و در سال ۱۳۴۵ به بهره‌برداری رسیده است. در حال حاضر اداره امور مسجد و تأمین هزینه‌های آن از طریق دانشگاه و نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری صورت می‌پذیرد.