کلیات

سلنیوم یکی از املاح معدنی مورد نیاز بدن محسوب می‌شود که برای حفظ سلامتی بدن لازم و ضروری است.

تعریف

سلنیوم ماده معدنی است که در آب، خاک و بعضی از مواد غذایی یافت می شود، سلنیوم برای تولید آنزیمی به نام سلن پروتئین که خاصیت آنتی اکسیدان دارد نیاز است، این آنزیم به سلول های بدن کمک می کند تا در برابر اثرات مخرب رادیکال های آزاد مقام باشند. سلنیوم همچنین کمک به تولید آنزیمی دیگر به نام گلوتاتیون پراکسیداز می کند، این آنزیم نقش مهمی در دفع مواد زائد و مخرب از بدن از فلزت سمی گرفته تا مواد شیمیایی ایفا می کند. غده تیروئید نیز از سلنیوم برای تولید هورمون T4 استفاده می کند، همچنین سلنیوم در تبدیل هورمون T4 به هورمون T3 نقش مهمی دارد و یکی از دلایلی که امروزه کم کاری تیروئید بویژه در بانوان بسیار شایع شده است کمبود عناصر ید و سلنیوم در برنامه غذایی افراد می باشد.

نقش سلنیم در سلامت انسان و دام

سلنیم یک آنتی اکسیدانت می‌باشد.آنتی‌اکسیدانت‌ها موادی هستند که سلول‌ها را از آسیب در برابر رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کنند. در واکنش‌های بیوشیمیایی معمولی اکسیژن به حالت ناپایدار درآمده، ضمن اکسید کردن مولکول‌ها مجاور، باعث تولید مولکول‌هایی با انرژی زیاد می‌شود. اگر تعداد آنها زیاد شود به بدن حمله کرده و باعث تخریب می‌شود. رادیکال‌های آزاد و تنش‌های اکسیداتیو عامل سرطان‌ها و بیماری‌های قلبی هستند. فرم فعال بیولوژیکی سلنیم، سلنوپروتئین‌ها گلوتاتیون پراکسیداز است. گلوتاتیون پراکسیداز آنزیمی است که در تجزیه هیدروپراکسیدهای آلی و آب اکسیژنه دخالت می‌نماید. آرتروز مشکل دیگری است که بااستفاده‌از مکمل‌های سلنیم بهبود می‌یابد. تخریب التهابی در مفاصل به دلیل وجود رادیکال‌های آزاد اتفاق می‌افتد. سلنیم می‌تواند دردها و آثار التهابی آرتروز را کاهش دهد. اثر مهم سلنیم در سیستم ایمنی، به دلیل افزایش رشد لنفوسیت‌های نوعB و تولید آنتی‌بادی است. این اثر در کنترل بیماری ایدز بسیار مهم است. سلنیم باعث کاهش نسخه‌برداری ویروس HIV می‌شود. سلنیم متابولیسم هورمون تیروئید افزایش می‌دهد و در درمان ناباروری، ناراحتی‌های پوستی، اضطراب، آسم، حفظ جوانی، انعطاف بافت‌ها، گر گرفتگی دوران یائسگی، کمک به فائق آمدن بر سرطان و پیشگیری و معالجه شوره سر اثر مهمی دارد. قابل ذکراست که ویتامین E,C و Se کار یکدیگر را تقویت می‌کنند.

مقدار نیاز بدن به سلنیوم

-بزرگسالان: زنان بالغ (۱۹+ سال) به ۵۵ میکروگرم، مردان بالغ (۱۹+ سال) به ۷۰ میکروگرم، زنان باردار ۶۵ و زنان شیرده به ۷۵ میکروگرم سلنیوم در روز نیاز دارند.

-اطفال و کودکان: ۰ تا ۶ ماه ۱۰ میکروگرم، ۶ الی ۱۲ ماه ۱۵ میکروگرم، ۱ الی ۶ سال ۲۰، ۷ تا ۱۰ سال ۳۰، ۱۱ الی ۱۴ سال ۴۵ و ۱۵ الی ۱۸ سال نیازمند ۵۰ میکروگرم سلنیوم در روز می‌باشند.

علائم و عوارض جانبی کمبود سلنیوم

ضعف عضلانی یا دردهای عضلانی، بی رنگی موها یا پوست و سفید شدن ناخن‌ها از علائم کمبود سلنیوم محسوب می‌شوند. در کشورهای پیشرفته کمبود این ماده‌ی معدنی به ندرت پیش می‌آید. اما با این حال کمبود این ماده‌ی معدنی می‌تواند در بین افرادی که به مدت طولانی تغذیه‌ی وریدی داشته‌اند بروز پیدا کند. نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد که کمبود سلنیوم می‌تواند باعث بروز پرکاری تیروئید و همچنین ضعف سیستم ایمنی بدن شود. به عقیده‌ی محققان، کمبود این ماده‌ی معدنی به طور مستقیم نمی‌تواند باعث بروز بیماری شود اما با این حال باعث می‌شود بدن زودتر در دام بیماری‌هایی بیفتد که بر اثر مشکلات تغذیه ای و عفونی به وجود می‌آید. اختلالات و مشکلات جدی مربوط به روده‌ها می‌تواند باعث شود که بدن در جذب این ماده‌ی معدنی دچار مشکل شود.

منابع غذایی سلنیوم

هر ماده‌ی غذایی که پایه‌ی گیاهی دارد مانند سبزیجات منبع این ماده‌ی معدنی محسوب می‌شود. میزان سلنیوم موجود در سبزیجات بستگی به میزان سلنیوم موجود در خاکی دارد که این گیاهان در آن کشت شده‌اند. توجه داشته باشید ماهی، غذاهای دریایی، گوشت قرمز، دانه های کامل، تخم مرغ، مرغ، جگر، گردو به خصوص گردوی برزیلی و سیر نیز از منابع خوب این ماده‌ی معدنی محسوب می‌شوند. گوشت حیواناتی که از دانه‌های کامل یا از گیاهان کشت شده در خاک سرشار از سلنیوم تغذیه می‌کنند حاوی میزان بیشتری از این ماده‌ی معدنی می‌باشد. از این گذشته مخمر آب جو، جوانه‌ی گندم و نان‌های غنی شده با سلنیوم نیز برای تأمین این ماده‌ی معدنی مفیدند.

خطرات مصرف بیش از اندازه‌ی سلنیوم

وجود بیش از اندازه‌ی سلنیوم در خون می‌تواند باعث ابتلا به یک بیماری به نام سلنوز شود. این بیماری می‌تواند باعث بروز ریزش مو، آسیب روی ناخن‌ها، حالت تهوع، زودرنجی، خستگی، آسیب‌های سطحی به سلول‌های عصبی می‌شود.