در مورد سوره شمس در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

سوره شمس نود و یکمین سورهٔ قرآن است که در مکه نازل شده و دارای 15 آیه است. کلمه شمس در عربی به معنی خورشید است و به‌طور متعدد در قرآن به کار رفته‌است. بعد از سوره قدر (و به نقل برخی بعد از سوره حج) در سال دوم بعثت در مکه نازل شده‌است. این سوره در حقیقت سوره تهذیب نفس است. در آغاز سوره به يازده موضوع مهم از عالم خلقت و ذات پاک خداوند برای اثبات این که رستگاری در گرو تهذیب نفس است قسم یاد شده و بیشترین سوگندهای قرآن را (بطور جمعی) در خود جای داده‌است. در پایان به ذکر قوم ثمود، نمونه‌ای از اقوام گردنکش می‌پردازد که به خاطر ترک تهذیب نفس و کشتن ناقه‌ی که خداوند به عنوان معجزه پیامبرشان فرستاده بود، در شقاوت ابدی فرورفتند و خداوند آن‌ها را به مجازات شدیدی گرفتار کرد. این سوره را با قرائت عبدالباسط محمد عبدالصمد سلیم داود مشهور به عبدالباسط عبدالصمد از قاریان بزرگ قرآن اهل مصر می‌شنوید و همزمان می‌توانید روخوانی کنید.