سوره شمس با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿١﴾ وَالْقَمَرِ إِذَا تَلاهَا ﴿٢﴾ وَالنَّهَارِ إِذَا جَلاهَا ﴿٣﴾ وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿٤﴾ وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿٥﴾ وَالأرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿٦﴾ وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨﴾ قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿٩﴾ وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿١٠﴾ کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿١١﴾ إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿١٢﴾ فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿١٣﴾ فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿١٤﴾ وَلا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿١٥﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

به خورشید و گسترش نور آن سوگند، (۱)

و به ماه هنگامى كه بعد از آن درآید، (۲)

و به روز هنگامى كه صفحه زمین را روشن سازد، (۳)

و به شب آن هنگام كه زمین را بپوشاند، (۴)

و قسم به آسمان و كسى كه آسمان را بنا كرده، (۵)

و به زمین و كسى كه آن را گسترانیده، (۶)

و قسم به جان آدمى و آن كس كه آن را (آفریده و) منظم ساخته، (۷)

سپس فجور و تقوا (شر و خیرش) را به او الهام كرده است، (۸)

كه هر كس نفس خود را پاك و تزكیه كرده، رستگار شده; (۹)

و آن كس كه نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است! (۱۰)

قوم «ثمود» بر اثر طغیان، (پیامبرشان را) تكذیب كردند، (۱۱)

آنگاه كه شقى‏ترین آنها بپاخاست، (۱۲)

و فرستاده الهى ( صالح) به آنان گفت: «ناقه خدا ( همان شترى كه معجزه الهى بود) را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!» (۱۳)

ولى آنها او را تكذیب و ناقه را پى كردند (و به هلاكت رساندند); از این رو پروردگارشان آنها (و سرزمینشان) را بخاطر گناهانشان در هم كوبید و با خاك یكسان و صاف كرد! (۱۴)

و او هرگز از فرجام این كار ( مجازات ستمگران) بیم ندارد! (۱۵)