بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا ﴿١﴾ فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا ﴿٢﴾ فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا ﴿٣﴾ فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿٤﴾ فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿٥﴾ إِنَّ الإنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ ﴿٦﴾ وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ ﴿٧﴾ وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ ﴿٨﴾ أَفَلا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ ﴿٩﴾ وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ ﴿١٠﴾ إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَخَبِیرٌ﴿١١﴾
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالى كه نفسزنان به پیش مىرفتند، (۱)
و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهایشان با سنگهاى بیابان)، (۲)
و سوگند به هجوم آوران سپیده دم (۳)
كه گرد و غبار به هر سو پراكندند، (۴)
و (ناگهان) در میان دشمن ظاهر شدند، (۵)
كه انسان در برابر نعمتهاى پروردگارش بسیار ناسپاس و بخیل است; (۶)
و او خود (نیز) بر این معنى گواه است! (۷)
و او علاقه شدید به مال دارد! (۸)
آیا نمی داند در آن روز كه تمام كسانى كه در قبرها هستند برانگیخته می شوند، (۹)
و آنچه در درون سینه هاست آشكار می گردد، (۱۰)
در آن روز پروردگارشان از آنها كاملا باخبر است! (۱۱)
سوره عادیات صدمین سوره قرآن است که در مدینه نازل شده و دارای یازده آیه است. کلمه عادیات به معنی دوندگان است. این پس از سوره عصر نازل گشته است. در این سوره سخن از پاره‌ای از ضعف های انسان همچون کفر و بخل و دنیاپرستی به میان می‌آورد. در پایان اشاره کوتاهی به مسئله معاد دارد. این سوره را با قرائت عبدالباسط محمد عبدالصمد سلیم داود مشهور به عبدالباسط عبدالصمد از قاریان بزرگ قرآن اهل مصر می‌شنوید و همزمان می‌توانید روخوانی کنید.
