سوره مدثر با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿١﴾ قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿٢﴾ وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿٣﴾ وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ ﴿٤﴾ وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿٥﴾ وَلا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ ﴿٦﴾ وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ ﴿٧﴾ فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿٨﴾ فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿٩﴾ عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿١٠﴾ ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿١١﴾ وَجَعَلْتُ لَهُ مَالا مَمْدُودًا ﴿١٢﴾ وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿١٣﴾ وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿١٤﴾ ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿١٥﴾ کَلا إِنَّهُ کَانَ لآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿١٦﴾ سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿١٧﴾ إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ ﴿١٨﴾ فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿١٩﴾ ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿٢٠﴾ ثُمَّ نَظَرَ ﴿٢١﴾ ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿٢٢﴾ ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ ﴿٢٣﴾ فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿٢٤﴾ إِنْ هَذَا إِلا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿٢٥﴾ سَأُصْلِیهِ سَقَرَ ﴿٢٦﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ ﴿٢٧﴾ لا تُبْقِی وَلا تَذَرُ ﴿٢٨﴾ لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ ﴿٢٩﴾ عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿٣٠﴾ وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلا مَلائِکَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا وَلا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلا هُوَ وَمَا هِیَ إِلا ذِکْرَى لِلْبَشَرِ ﴿٣١﴾ کَلا وَالْقَمَرِ ﴿٣٢﴾ وَاللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿٣٣﴾ وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿٣٤﴾ إِنَّهَا لإحْدَى الْکُبَرِ ﴿٣٥﴾ نَذِیرًا لِلْبَشَرِ ﴿٣٦﴾ لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ ﴿٣٧﴾ کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ ﴿٣٨﴾ إِلا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿٣٩﴾ فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿٤٠﴾ عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿٤١﴾ مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿٤٢﴾ قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿٤٣﴾ وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿٤٤﴾ وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿٤٥﴾ وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿٤٦﴾ حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿٤٧﴾ فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿٤٨﴾ فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿٤٩﴾ کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿٥٠﴾ فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿٥١﴾ بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً ﴿٥٢﴾ کَلا بَلْ لا یَخَافُونَ الآخِرَةَ ﴿٥٣﴾ کَلا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿٥٤﴾ فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿٥٥﴾ وَمَا یَذْکُرُونَ إِلا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿٥٦﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

اى جامه خواب به خود پیچیده (و در بستر آرمیده)! (۱)

برخیز و انذار كن (و عالمیان را بیم ده)، (۲)

و پروردگارت را بزرگ بشمار، (۳)

و لباست را پاك كن، (۴)

و از پلیدى دورى كن، (۵)

و منت مگذار و فزونى مطلب، (۶)

و بخاطر پروردگارت شكیبایى كن! (۷)

هنگامى كه در «صور» دمیده شود، (۸)

آن روز، روز سختى است، (۹)

و براى كافران آسان نیست! (۱۰)

مرا با كسى كه او را خود به تنهایى آفریده‏ام واگذار! (۱۱)

همان كسى كه براى او مال گسترده‏اى قرار دادم، (۱۲)

و فرزندانى كه همواره نزد او (و در خدمت او) هستند، (۱۳)

و وسایل زندگى را از هر نظر براى وى فراهم ساختم! (۱۴)

باز هم طمع دارد كه بر او بیفزایم! (۱۵)

هرگز چنین نخواهد شد; چرا كه او نسبت به آیات ما دشمنى مى‏ورزد! (۱۶)

و بزودى او را مجبور مى‏كنم كه از قله زندگى بالا رود (سپس او را به زیر مى‏افكنم)! (۱۷)

او (براى مبارزه با قرآن) اندیشه كرد و مطلب را آماده ساخت! (۱۸)

مرگ بر او باد! چگونه (براى مبارزه با حق) مطلب را آماده كرد! (۱۹)

باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شیطانى خود را) آماده نمود! (۲۰)

سپس نگاهى افكند، (۲۱)

بعد چهره درهم كشید و عجولانه دست به كار شد; (۲۲)

سپس پشت (به حق) كرد و تكبر ورزید، (۲۳)

و سرانجام گفت: «این (قرآن) چیزى جز افسون و سحرى همچون سحرهاى پیشینیان نیست! (۲۴)

این فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!» (۲۵)

(اما) بزودى او را وارد سقر ( دوزخ) مى‏كنم! (۲۶)

و تو نمى‏دانى «سقر» چیست! (۲۷)

(آتشى است كه) نه چیزى را باقى مى‏گذارد و نه چیزى را رها مى‏سازد! (۲۸)

پوست تن را بكلى دگرگون مى‏كند! (۲۹)

نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‏اند! (۳۰)

ماموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز براى آزمایش كافران معین نكردیم تا اهل كتاب ( یهود و نصارى) یقین پیدا كنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل كتاب و مؤمنان (در حقانیت این كتاب آسمانى) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و كافران بگویند: «خدا از این توصیف چه منظورى دارد؟!» (آرى) این گونه خداوند هر كس را بخواهد گمراه مى‏سازد و هر كس را بخواهد هدایت مى‏كند! و لشكریان پروردگارت را جز او كسى نمى‏داند، و این جز هشدار و تذكرى براى انسانها نیست! (۳۱)

اینچنین نیست كه آنها تصور مى‏كنند سوگند به ماه، (۳۲)

و به شب، هنگامى كه (دامن برچیند و) پشت كند، (۳۳)

و به صبح هنگامى كه چهره بگشاید، (۳۴)

كه آن (حوادث هولناك قیامت) از مسائل مهم است! (۳۵)

هشدار و انذارى است براى همه انسانها، (۳۶)

براى كسانى از شما كه مى‏خواهند پیش افتند یا عقب بمانند ( بسوى هدایت و نیكى پیش روند یا نروند)! (۳۷)

(آرى) هر كس در گرو اعمال خویش است، (۳۸)

مگر «اصحاب یمین‏» (كه نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوایشان به دست راستشان مى‏دهند)! (۳۹)

آنها در باغهاى بهشتند، و سوال مى‏كنند... (۴۰)

از مجرمان: (۴۱)

چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!» (۴۲)

مى‏گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم، (۴۳)

و اطعام مستمند نمى‏كردیم، (۴۴)

و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم، (۴۵)

و همواره روز جزا را انكار مى‏كردیم، (۴۶)

تا زمانى كه مرگ ما فرا رسید!» (۴۷)

از این رو شفاعت شفاعت‏كنندگان به حال آنها سودى نمى‏بخشد. (۴۸)

چرا آنها از تذكر روى گردانند؟! (۴۹)

گویى گورخرانى رمیده‏اند، (۵۰)

كه از (مقابل) شیرى فرار كرده‌‏اند! (۵۱)

بلكه هر كدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏اى (از سوى خدا) براى او فرستاده شود! (۵۲)

چنین نیست كه آنان مى‏گویند، بلكه آنها از آخرت نمى‏ترسند! (۵۳)

چنین نیست كه آنها مى‏گویند، آن (قرآن) یك تذكر و یادآورى است! (۵۴)

هر كس بخواهد از آن پند مى‏گیرد; (۵۵)

و هیچ كس پند نمى‏گیرد مگر اینكه خدا بخواهد; او اهل تقوا و اهل آمرزش است! (۵۶)