سوره انسان با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

هَلْ أَتَى عَلَى الإنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا ﴿١﴾ إِنَّا خَلَقْنَا الإنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿٢﴾ إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا ﴿٣﴾ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلاسِلا وَأَغْلالا وَسَعِیرًا ﴿٤﴾ إِنَّ الأبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا ﴿٥﴾ عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿٦﴾ یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿٧﴾ وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿٨﴾ إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلا شُکُورًا ﴿٩﴾ إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿١٠﴾ فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿١١﴾ وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿١٢﴾ مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الأرَائِکِ لا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلا زَمْهَرِیرًا ﴿١٣﴾ وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلا ﴿١٤﴾ وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿١٥﴾ قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿١٦﴾ وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلا ﴿١٧﴾ عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلا ﴿١٨﴾ وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿١٩﴾ وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا ﴿٢٠﴾ عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿٢١﴾ إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَکَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا ﴿٢٢﴾ إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلا ﴿٢٣﴾ فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿٢٤﴾ وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلا ﴿٢٥﴾ وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلا طَوِیلا ﴿٢٦﴾ إِنَّ هَؤُلاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلا ﴿٢٧﴾ نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلا ﴿٢٨﴾ إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلا ﴿٢٩﴾ وَمَا تَشَاءُونَ إِلا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿٣٠﴾ یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿٣١﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت كه چیز قابل ذكرى نبود؟! (۱)

ما انسان را از نطفه مختلطى آفریدیم، و او را مى‏آزماییم; (بدین جهت) او را شنوا و بینا قرار دادیم! (۲)

ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاكر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس! (۳)

ما براى كافران، زنجیرها و غلها و شعله‏هاى سوزان آتش آماده كرده‏ایم! (۴)

به یقین ابرار (و نیكان) از جامى مى‏نوشند كه با عطر خوشى آمیخته است، (۵)

از چشمه‏اى كه بندگان خاص خدا از آن مى‏نوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مى‏سازند! (۶)

آنها به نذر خود وفا مى‏كنند، و از روزى كه شر و عذابش گسترده است مى‏ترسند، (۷)

و غذاى (خود) را با اینكه به آن علاقه (و نیاز) دارند، به «مسكین‏» و «یتیم‏» و «اسیر» مى‏دهند! (۸)

(و مى‏گویند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مى‏كنیم، و هیچ پاداش و سپاسى از شما نمى‏خواهیم! (۹)

ما از پروردگارمان خائفیم در آن روزى كه عبوس و سخت است! (۱۰)

(بخاطر این عقیده و عمل) خداوند آنان را از شر آن روز نگه مى‏دارد و آنها را مى‏پذیرد در حالى كه غرق شادى و سرورند! (۱۱)

و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهاى حریر بهشتى را به آنها پاداش مى‏دهد! (۱۲)

این در حالى است كه در بهشت بر تختهاى زیبا تكیه كرده‏اند، نه آفتاب را در آنجا مى‏بینند و نه سرما را! (۱۳)

و در حالى است كه سایه‏هاى درختان بهشتى بر آنها فرو افتاده و چیدن میوه‏هایش بسیار آسان است! (۱۴)

و در گرداگرد آنها ظرفهایى سیمین و قدحهایى بلورین مى‏گردانند (پر از بهترین غذاها و نوشیدنى‏ها)، (۱۵)

ظرفهاى بلورینى از نقره، كه آنها را به اندازه مناسب آماده كرده‏اند! (۱۶)

و در آنجا از جامهایى سیراب مى‏شوند كه لبریز از شراب طهورى آمیخته با زنجبیل است، (۱۷)

از چشمه‏اى در بهشت كه نامش سلسبیل است! (۱۸)

و بر گردشان (براى پذیرایى) نوجوانانى جاودانى مى‏گردند كه هرگاه آنها را ببینى گمان مى‏كنى مروارید پراكنده‏اند! (۱۹)

و هنگامى كه آنجا را ببینى نعمتها و ملك عظیمى را مى‏بینى! (۲۰)

بر اندام آنها ( بهشتیان) لباسهایى است از حریر نازك سبزرنگ، و از دیباى ضخیم، و با دستبندهایى از نقره آراسته‏اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مى‏نوشاند! (۲۱)

این پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است! (۲۲)

مسلما ما قرآن را بر تو نازل كردیم! (۲۳)

پس در (تبلیغ و اجراى) حكم پروردگارت شكیبا (و با استقامت) باش، و از هیچ گنهكار یا كافرى از آنان اطاعت مكن! (۲۴)

و نام پروردگارت را هر صبح و شام به یاد آور! (۲۵)

و در شبانگاه براى او سجده كن، و مقدارى طولانى از شب، او را تسبیح گوى! (۲۶)

آنها زندگى زودگذر دنیا را دوست دارند، در حالى كه روز سختى را پشت سر خود رها مى‏كنند! (۲۷)

ما آنها را آفریدیم و پیوندهاى وجودشان را محكم كردیم، و هر زمان بخواهیم جاى آنان را به گروه دیگرى مى‏دهیم! (۲۸)

این یك تذكر و یادآورى است، و هر كس بخواهد (با استفاده از آن) راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزیند! (۲۹)

و شما هیچ چیز را نمى‏خواهید مگر اینكه خدا بخواهد، خداوند دانا و حكیم بوده و هست! (۳۰)

و هر كس را بخواهد (و شایسته بداند) در رحمت (وسیع) خود وارد مى‏كند، و براى ظالمان عذاب دردناكى آماده ساخته است! (۳۱)