سوره نجم با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿١﴾ مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَمَا غَوَى ﴿٢﴾ وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى ﴿٣﴾ إِنْ هُوَ إِلا وَحْیٌ یُوحَى ﴿٤﴾ عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى ﴿٥﴾ ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى ﴿٦﴾ وَهُوَ بِالأفُقِ الأعْلَى ﴿٧﴾ ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى ﴿٨﴾ فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى ﴿٩﴾ فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى ﴿١٠﴾ مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى ﴿١١﴾ أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى ﴿١٢﴾ وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى ﴿١٣﴾ عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى ﴿١٤﴾ عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى ﴿١٥﴾ إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ مَا یَغْشَى ﴿١٦﴾ مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى ﴿١٧﴾ لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى ﴿١٨﴾ أَفَرَأَیْتُمُ اللاتَ وَالْعُزَّى ﴿١٩﴾ وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الأخْرَى ﴿٢٠﴾ أَلَکُمُ الذَّکَرُ وَلَهُ الأنْثَى ﴿٢١﴾ تِلْکَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِیزَى ﴿٢٢﴾ إِنْ هِیَ إِلا أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الأنْفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى ﴿٢٣﴾ أَمْ لِلإنْسَانِ مَا تَمَنَّى ﴿٢٤﴾ فَلِلَّهِ الآخِرَةُ وَالأولَى ﴿٢٥﴾ وَکَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلا مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَرْضَى ﴿٢٦﴾ إِنَّ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ لَیُسَمُّونَ الْمَلائِکَةَ تَسْمِیَةَ الأنْثَى ﴿٢٧﴾ وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا ﴿٢٨﴾ فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِکْرِنَا وَلَمْ یُرِدْ إِلا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿٢٩﴾ ذَلِکَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى ﴿٣٠﴾ وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿٣١﴾ الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الإثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الأرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ فَلا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿٣٢﴾ أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى ﴿٣٣﴾ وَأَعْطَى قَلِیلا وَأَکْدَى ﴿٣٤﴾ أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿٣٥﴾ أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿٣٦﴾ وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿٣٧﴾ أَلا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿٣٨﴾ وَأَنْ لَیْسَ لِلإنْسَانِ إِلا مَا سَعَى ﴿٣٩﴾ وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿٤٠﴾ ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الأوْفَى ﴿٤١﴾ وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنْتَهَى ﴿٤٢﴾ وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى ﴿٤٣﴾ وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿٤٤﴾ وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالأنْثَى ﴿٤٥﴾ مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿٤٦﴾ وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الأخْرَى ﴿٤٧﴾ وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿٤٨﴾ وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿٤٩﴾ وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الأولَى ﴿٥٠﴾ وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿٥١﴾ وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿٥٢﴾ وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿٥٣﴾ فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿٥٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿٥٥﴾ هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الأولَى ﴿٥٦﴾ أَزِفَتِ الآزِفَةُ ﴿٥٧﴾ لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿٥٨﴾ أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿٥٩﴾ وَتَضْحَکُونَ وَلا تَبْکُونَ ﴿٦٠﴾ وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿٦١﴾ فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿٦٢﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به ستاره هنگامى كه افول مى‏كند، (۱)

كه هرگز دوست شما ( محمد «ص‏») منحرف نشده و مقصد را گم نكرده است، (۲)

و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى‏گوید! (۳)

آنچه مى‏گوید چیزى جز وحى كه بر او نازل شده نیست! (۴)

آن كس كه قدرت عظیمى دارد ( جبرئیل امین) او را تعلیم داده است; (۵)

همان كس كه توانایى فوق العاده دارد; او سلطه یافت... (۶)

در حالى كه در افق اعلى قرار داشت! (۷)

سپس نزدیكتر و نزدیكتر شد... (۸)

تا آنكه فاصله او (با پیامبر) به اندازه فاصله دو كمان یا كمتر بود; (۹)

در اینجا خداوند آنچه را وحى كردنى بود به بنده‏ اش وحى نمود. (۱۰)

قلب (پاك او) در آنچه دید هرگز دروغ نگفت. (۱۱)

آیا با او درباره آنچه (با چشم خود) دیده مجادله مى‏كنید؟! (۱۲)

و بار دیگر نیز او را مشاهده كرد، (۱۳)

نزد «سدرة المنتهى‏»، (۱۴)

كه «جنت الماوى‏» در آنجاست! (۱۵)

در آن هنگام كه چیزى ( نور خیره‏كننده‏اى) سدرة المنتهى را پوشانده بود، (۱۶)

او پاره‏اى از آیات و نشانه‏هاى بزرگ پروردگارش را دید! (۱۸)

به من خبر دهید آیا بتهاى «لات‏» و «عزى‏»... (۱۹)

و «منات‏» كه سومین آنهاست (دختران خدا هستند)؟! (۲۰)

آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! (در حالى كه بزعم شما دختران كم ارزش‏ترند!) (۲۱)

در این صورت این تقسیمى ناعادلانه است! (۲۲)

اینها فقط نامهایى است كه شما و پدرانتان بر آنها گذاشته‏اید (نامهایى بى‏محتوا و اسمهایى بى مسما)، و هرگز خداوند دلیل و حجتى بر آن نازل نكرده; آنان فقط از گمانهاى بى‏اساس و هواى نفس پیروى مى‏كنند در حالى كه هدایت از سوى پروردگارشان براى آنها آمده است! (۲۳)

یا آنچه انسان تمنا دارد به آن مى‏رسد؟! (۲۴)

در حالى كه آخرت و دنیا از آن خداست! (۲۵)

و چه بسیار فرشتگان آسمانها كه شفاعت آنها سودى نمى‏بخشد مگر پس از آنكه خدا براى هر كس بخواهد و راضى باشد اجازه (شفاعت) دهد! (۲۶)

كسانى كه به آخرت ایمان ندارند، فرشتگان را دختر (خدا) نامگذارى مى‏كنند! (۲۷)

آنها هرگز به این سخن دانشى ندارند، تنها از گمان بى‏پایه پیروى مى‏كنند با اینكه «گمان‏» هرگز انسان را از حق بى‏نیاز نمى‏كند!(۲۸)

حال كه چنین است از كسى كه از یاد ما روى مى‏گرداند و جز زندگى مادى دنیا را نمى‏طلبد، اعراض كن! (۲۹)

این آخرین حد آگاهى آنهاست; پروردگار تو كسانى را كه از راه او گمراه شده‏اند بهتر مى‏شناسد، و (همچنین) هدایت‏یافتگان را از همه بهتر مى‏شناسد! (۳۰)

و براى خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا بدكاران را به كیفر كارهاى بدشان برساند و نیكوكاران را در برابر اعمال نیكشان پاداش دهد! (۳۱)

همانها كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت دورى مى‏كنند، جز گناهان صغیره (كه گاه آلوده آن مى‏شوند); آمرزش پروردگار تو گسترده است; او نسبت به شما از همه آگاهتر است از آن هنگام كه شما را از زمین آفرید و در آن موقع كه بصورت جنینهایى در شكم مادرانتان بودید; پس خودستایى نكنید، او پرهیزگاران را بهتر مى‏شناسد! (۳۲)

آیا دیدى آن كس را كه (از اسلام -یا انفاق-) روى گردان شد؟! (۳۳)

و كمى عطا كرد، و از بیشتر امساك نمود! (۳۴)

آیا نزد او علم غیب است و مى‏بیند (كه دیگران مى‏توانند گناهان او را بر دوش گیرند)؟! (۳۵)

یا از آنچه در كتب موسى نازل گردیده با خبر نشده است؟! (۳۶)

و در كتب ابراهیم، همان كسى كه وظیفه خود را بطور كامل ادا كرد، (۳۷)

كه هیچ كس بار گناه دیگرى را بر دوش نمى‏گیرد، (۳۸)

و اینكه براى انسان بهره‏اى جز سعى و كوشش او نیست، (۳۹)

و اینكه تلاش او بزودى دیده مى‏شود، (۴۰)

سپس به او جزاى كافى داده خواهد شد! (۴۱)

(و آیا از كتب پیشین انبیا به او نرسیده است) كه همه امور به پروردگارت منتهى مى‏گردد؟! (۴۲)

و اینكه اوست كه خنداند و گریاند، (۴۳)

و اوست كه میراند و زنده كرد، (۴۴)

و اوست كه دو زوج نر و ماده را آفرید... (۴۵)

از نطفه‏اى هنگامى كه خارج مى‏شود (و در رحم مى‏ریزد)، (۴۶)

و اینكه بر خداست ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد)، (۴۷)

و اینكه اوست كه بى‏نیاز كرد و سرمایه باقى بخشید، (۴۸)

و اینكه اوست پروردگار ستاره «شعرا»! (۴۹)

(و آیا به انسان نرسیده است كه در كتب انبیاى پیشین آمده) كه خداوند قوم «عاد نخستین س‏ذللّه را هلاك كرد؟! (۵۰)

و همچنین قوم «ثمود» را، و كسى از آنان را باقى نگذارد! (۵۱)

و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا كه آنان از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند! (۵۲)

و نیز شهرهاى زیر و رو شده (قوم لوط) را فرو كوبید، (۵۳)

سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید! (۵۴)

(بگو:) در كدام یك از نعمتهاى پروردگارت تردید دارى؟! (۵۵)

این (پیامبر) بیم‏دهنده‏اى از بیم‏دهندگان پیشین است! (۵۶)

آنچه باید نزدیك شود، نزدیك شده است (و قیامت فرامى‏رسد)، (۵۷)

و هیچ كس جز خدا نمى‏تواند سختیهاى آن را برطرف سازد! (۵۸)

آیا از این سخن تعجب مى‏كنید، (۵۹)

و مى‏خندید و نمى‏گریید، (۶۰)

و پیوسته در غفلت و هوسرانى به سر مى‏برید؟! (۶۱)

حال كه چنین است همه براى خدا سجده كنید و او را بپرستید! (۶۲)