سوره نبأ با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿١﴾ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿٢﴾ الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿٣﴾ کَلا سَیَعْلَمُونَ ﴿٤﴾ ثُمَّ کَلا سَیَعْلَمُونَ ﴿٥﴾ أَلَمْ نَجْعَلِ الأرْضَ مِهَادًا ﴿٦﴾ وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿٧﴾ وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿٨﴾ وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿٩﴾ وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿١٠﴾ وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿١١﴾ وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿١٢﴾ وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿١٣﴾ وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿١٤﴾ لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿١٥﴾ وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿١٦﴾ إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿١٧﴾ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿١٨﴾ وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿١٩﴾ وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿٢٠﴾ إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿٢١﴾ لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿٢٢﴾ لابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿٢٣﴾ لا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلا شَرَابًا ﴿٢٤﴾ إِلا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿٢٥﴾ جَزَاءً وِفَاقًا ﴿٢٦﴾ إِنَّهُمْ کَانُوا لا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿٢٧﴾ وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿٢٨﴾ وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿٢٩﴾ فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلا عَذَابًا ﴿٣٠﴾ إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿٣١﴾ حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿٣٢﴾ وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿٣٣﴾ وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿٣٤﴾ لا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلا کِذَّابًا ﴿٣٥﴾ جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿٣٦﴾ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿٣٧﴾ یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلائِکَةُ صَفًّا لا یَتَکَلَّمُونَ إِلا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿٣٨﴾ ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿٣٩﴾ إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿٤٠﴾

به نام خداوند بخشنده مهربان

آنها از چه چیز از یكدیگر سوال مى‏كنند؟! (۱)

از خبر بزرگ و پراهمیت (رستاخیز)! (۲)

همان خبرى كه پیوسته در آن اختلاف دارند! (۳)

چنین نیست كه آنها فكر مى‏كنند، و بزودى مى‏فهمند! (۴)

باز هم چنین نیست كه آنها مى‏پندارند، و بزودى مى‏فهمند (كه قیامت حق است)! (۵)

آیا زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم؟! (۶)

و كوه‏ها را میخهاى زمین؟! (۷)

و شما را بصورت زوجها آفریدیم! (۸)

و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم، (۹)

و شب را پوششى (براى شما)، (۱۰)

و روز را وسیله‏اى براى زندگى و معاش! (۱۱)

و بر فراز شما هفت (آسمان) محكم بنا كردیم! (۱۲)

و چراغى روشن و حرارت‏بخش آفریدیم! (۱۳)

و از ابرهاى باران‏زا آبى فراوان نازل كردیم، (۱۴)

تا بوسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم، (۱۵)

و باغهایى پردرخت! (۱۶)

(آرى) روز جدایى، میعاد همگان است! (۱۷)

روزى كه در «صور» دمیده مى‏شود و شما فوج فوج (به محشر) مى‏آیید! (۱۸)

و آسمان گشوده مى‏شود و بصورت درهاى متعددى درمى‏آید! (۱۹)

و كوه‏ها به حركت درمى‏آید و بصورت سرابى مى‏شود! (۲۰)

مسلما (در آن روز) جهنم كمینگاهى است بزرگ، (۲۱)

و محل بازگشتى براى طغیانگران! (۲۲)

مدتهاى طولانى در آن مى‏مانند! (۲۳)

در آنجا نه چیز خنكى مى‏چشند و نه نوشیدنى گوارایى، (۲۴)

جز آبى سوزان و مایعى از چرك و خون! (۲۵)

این مجازاتى است موافق و مناسب (اعمالشان)! (۲۶)

چرا كه آنها هیچ امیدى به حساب نداشتند، (۲۷)

و آیات ما را بكلى تكذیب كردند! (۲۸)

و ما همه چیز را شمارش و ثبت كرده‏ایم! (۲۹)

پس بچشید كه چیزى جز عذاب بر شما نمى‏افزاییم! (۳۰)

مسلما براى پرهیزگاران نجات و پیروزى بزرگى است: (۳۱)

باغهایى سرسبز، و انواع انگورها، (۳۲)

و حوریانى بسیار جوان و هم‏سن و سال، (۳۳)

و جامهایى لبریز و پیاپى (از شراب طهور)! (۳۴)

در آنجا نه سخن لغو و بیهوده‏اى مى‏شنوند و نه دروغى! (۳۵)

این كیفرى است از سوى پروردگارت و عطیه‏اى است كافى! (۳۶)

همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ كس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگوید (یا شفاعتى كند)! (۳۷)

روزى كه «روح‏» و «ملائكه‏» در یك صف مى‏ایستند و هیچ یك، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمى‏گویند، و (آنگاه كه مى‏گویند) درست مى‏گویند! (۳۸)

آن روز حق است; هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزیند! (۳۹)

و ما شما را از عذاب نزدیكى بیم دادیم! این عذاب در روزى خواهد بود كه انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مى‏بیند، و كافر مى‏گوید: «اى كاش خاك بودم (و گرفتار عذاب نمى‏شدم)!» (۴۰)