سوره نازعات با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿١﴾ وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿٢﴾ وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿٣﴾ فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿٤﴾ فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿٥﴾ یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿٦﴾ تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿٧﴾ قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿٨﴾ أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿٩﴾ یَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿١٠﴾ أَئِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿١١﴾ قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿١٢﴾ فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿١٣﴾ فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿١٤﴾ هَلْ أتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿١٥﴾ إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِی الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٦﴾ اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿١٧﴾ فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿١٨﴾ وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿١٩﴾ فَأَرَاهُ الآیَةَ الْکُبْرَى ﴿٢٠﴾ فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿٢١﴾ ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿٢٢﴾ فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿٢٣﴾ فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الأعْلَى ﴿٢٤﴾ فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الآخِرَةِ وَالأولَى ﴿٢٥﴾ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿٢٦﴾ أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿٢٧﴾ رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿٢٨﴾ وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿٢٩﴾ وَالأرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿٣٠﴾ أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿٣١﴾ وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿٣٢﴾ مَتَاعًا لَکُمْ وَلأنْعَامِکُمْ ﴿٣٣﴾ فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿٣٤﴾ یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الإنْسَانُ مَا سَعَى ﴿٣٥﴾ وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿٣٦﴾ فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿٣٧﴾ وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿٣٨﴾ فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿٣٩﴾ وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿٤٠﴾ فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿٤١﴾ یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿٤٢﴾ فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿٤٣﴾ إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿٤٤﴾ إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿٤٥﴾ کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿٤٦﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به فرشتگانى كه (جان مجرمان را بشدت از بدنهایشان) برمى‏كشند، (۱)

و فرشتگانى كه (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا مى‏سازند، (۲)

و سوگند به فرشتگانى كه (در اجراى فرمان الهى) با سرعت حركت مى‏كنند، (۳)

و سپس بر یكدیگر سبقت مى‏گیرند، (۴)

و آنها كه امور را تدبیر مى‏كنند! (۵)

آن روز كه زلزله‏هاى وحشتناك همه چیز را به لرزه درمى‏آورد، (۶)

و بدنبال آن، حادثه دومین ( صیحه عظیم محشر) رخ مى‏دهد، (۷)

دلهایى در آن روز سخت مضطرب است، (۸)

و چشمهاى آنان از شدت ترس فروافتاده است! (۹)

(ولى امروز) مى‏گویند: «آیا ما به زندگى مجدد بازمى‏گردیم؟! (۱۰)

آیا هنگامى كه استخوانهاى پوسیده‏اى شدیم (ممكن است زنده شویم)؟!» (۱۱)

مى‏گویند: «اگر قیامتى در كار باشد، بازگشتى است زیانبار!» (۱۲)

ولى (بدانید) این بازگشت تنها با یك صیحه عظیم است! (۱۳)

ناگهان همگى بر عرصه زمین ظاهر مى‏گردند! (۱۴)

آیا داستان موسى به تو رسیده است؟! (۱۵)

در آن هنگام كه پروردگارش او را در سرزمین مقدس «طوى‏» ندا داد (و گفت): (۱۶)

به سوى فرعون برو كه طغیان كرده است! (۱۷)

و به او بگو: «آیا مى‏خواهى پاكیزه شوى؟! (۱۸)

و من تو را به سوى پروردگارت هدایت كنم تا از او بترسى (و گناه نكنى)؟!» (۱۹)

سپس موسى بزرگترین معجزه را به او نشان داد! (۲۰)

اما او تكذیب و عصیان كرد! (۲۱)

سپس پشت كرد و پیوسته (براى محو آیین حق) تلاش نمود! (۲۲)

و ساحران را جمع كرد و مردم را دعوت نمود، (۲۳)

و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!» (۲۴)

از این رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت! (۲۵)

در این عبرتى است براى كسى كه (از خدا) بترسد! (۲۶)

آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشكل‏تر است یا آفرینش آسمان كه خداوند آن را بنا نهاد؟! (۲۷)

سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت، (۲۸)

و شبش را تاریك و روزش را آشكار نمود! (۲۹)

و زمین را بعد از آن گسترش داد، (۳۰)

و از آن آب و چراگاهش را بیرون آورد، (۳۱)

و كوه‏ها را ثابت و محكم نمود! (۳۲)

همه اینها براى بهره‏گیرى شما و چهارپایانتان است! (۳۳)

هنگامى كه آن حادثه بزرگ رخ دهد، (۳۴)

در آن روز انسان به یاد كوششهایش مى‏افتد، (۳۵)

و جهنم براى هر بیننده‏اى آشكار مى‏گردد، (۳۶)

اما آن كسى كه طغیان كرده، (۳۷)

و زندگى دنیا را مقدم داشته، (۳۸)

مسلما دوزخ جایگاه اوست! (۳۹)

و آن كس كه از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوى بازدارد، (۴۰)

قطعا بهشت جایگاه اوست! (۴۱)

و از تو درباره قیامت مى‏پرسند كه در چه زمانى واقع مى‏شود؟! (۴۲)

تو را با یادآورى این سخن چه كار؟! (۴۳)

نهایت آن به سوى پروردگار تو است (و هیچ كس جز خدا از زمانش آگاه نیست)! (۴۴)

كار تو فقط بیم‏دادن كسانى است كه از آن مى‏ترسند! (۴۵)

آنها در آن روز كه قیام قیامت را مى‏بینند چنین احساس مى‏كنند كه گویى توقفشان (در دنیا و برزخ) جز شامگاهى یا صبح آن بیشتر نبوده است! (۴۶)