بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
إِذَا زُلْزِلَتِ الأرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿١﴾ وَأَخْرَجَتِ الأرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿٢﴾ وَقَالَ الإنْسَانُ مَا لَهَا ﴿٣﴾ یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿٤﴾ بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَى لَهَا ﴿٥﴾ یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿٦﴾ فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ ﴿٧﴾ وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ ﴿٨﴾
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
هنگامى كه زمین شدیدا به لرزه درآید، (۱)
و زمین بارهاى سنگینش را خارج سازد! (۲)
و انسان مىگوید: «زمین را چه مىشود (كه این گونه مىلرزد)؟!» (۳)
در آن روز زمین تمام خبرهایش را بازگو مىكند; (۴)
چرا كه پروردگارت به او وحى كرده است! (۵)
در آن روز مردم بصورت گروههاى پراكنده (از قبرها) خارج مىشوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود! (۶)
پس هر كس هموزن ذرهاى كار خیر انجام دهد آن را مىبیند! (۷)
و هر كس هموزن ذرهاى كار بد كرده آن را مىبیند! (۸)