سوره انفطار با صدای عبدالباسط عبدالصمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿١﴾ وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿٢﴾ وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿٣﴾ وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿٤﴾ عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿٥﴾ یَا أَیُّهَا الإنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿٦﴾ الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿٧﴾ فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿٨﴾ کَلا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿٩﴾ وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿١٠﴾ کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿١١﴾ یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿١٢﴾ إِنَّ الأبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿١٣﴾ وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿١٤﴾ یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿١٥﴾ وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿١٦﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿١٧﴾ ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿١٨﴾ یَوْمَ لا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالأمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿١٩﴾

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آن زمان كه آسمان ( كرات آسمانى) از هم شكافته شود، (۱)

و آن زمان كه ستارگان پراكنده شوند و فرو ریزند، (۲)

و آن زمان كه دریاها به هم پیوسته شود، (۳)

و آن زمان كه قبرها زیر و رو گردد (و مردگان خارج شوند)، (۴)

(در آن زمان) هر كس مى‏داند آنچه را از پیش فرستاده و آنچه را براى بعد گذاشته است. (۵)

اى انسان! چه چیز تو را در برابر پروردگار كریمت مغرور ساخته است؟! (۶)

همان خدایى كه تو را آفرید و سامان داد و منظم ساخت، (۷)

و در هر صورتى كه خواست تو را تركیب نمود. (۸)

(آرى) آن گونه كه شما مى‏پندارید نیست; بلكه شما روز جزا را منكرید! (۹)

و بى‏شك نگاهبانانى بر شما گمارده شده... (۱۰)

والا مقام و نویسنده (اعمال نیك و بد شما)، (۱۱)

كه مى‏دانند شما چه مى‏كنید! (۱۲)

به یقین نیكان در نعمتى فراوانند. (۱۳)

و بدكاران در دوزخند، (۱۴)

روز جزا وارد آن مى‏شوند و مى‏سوزند، (۱۵)

و آنان هرگز از آن غایب و دور نیستند! (۱۶)

تو چه مى‏دانى روز جزا چیست؟! (۱۷)

باز چه مى‏دانى روز جزا چیست؟! (۱۸)

روزى است كه هیچ كس قادر بر انجام كارى به سود دیگرى نیست، و همه امور در آن روز از آن خداست! (۱۹)